یه مدتی بود که رأی دادن به مورف روو بورس بود. ینی این بندهی خدا، لاگاین میکرد، نمیکرد، پست میزد، نمیزد، حذف شناسه میکرد حتی (
) ملّت میومدن میریختن که زنده باد مورف! پاینده باد مورف! :دی بعد من کلاً همیشه مخالف ِ این بودم که فرت فورت به یه بابایی رأی بدیم که سال هزار و سیصد و میرزا پشمک ِ گلکلمیان یادمونه که نویسندهی خفنی بوده و کلاً نبینیم بقیه نویسندهها، ناظرا و غیره رو.
این همه توضیح دادم که بگم فیالحال بوقیدم به این نظرم.
یه وقتایی، یه آدمایی، با خلاقیت مطلق و کلماتی که انگار ساخته شدن تا توی اون نقطهی خاص ِ اون رول ِ خاص قرار بگیرن، طوری آدمو تحت تأثیر قرار میدن که به نظر آدم، لیاقتشو دارن که حداقل بدونن از نظر من ِ نوعی، بهترین نویسندهی سال اونا هستن.
با همهی حرفای بالا..
میخوام رأی بهترین نویسندهی ایفای نقشو بدم به
جیمز سیریوس پاتر.که چِش ِ دیدنشو نئارم!