نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
سلام
اولا بسیار عذر میخوام از طرف خودم و ریتا که یه سوژه برای دوئل گرفتیم و با توجه به مشکلات نرسیدیم بفرستیم.
معمولا آدم بدقولی نبودم اما...
حالا اومدیم نقدی بزنیم بر بدن.
به دلیل تغییرات عجیب این سال های آموزش و پرورش جادویی،هاگوارتز در آن سال کذایی میزبان کلاس دوم تا هفتم نبود.آخر نظام هفت کلاسه تغییر کرده بود و پیش هاگوارتزی آمده بود و ... خلاصه تمامی دانش آموزان سال اولی بودند و هاگوارتز را فقط با تعریف بزرگتر ها می شناختند. همین باعث شده بود که لرد ولدمورت ، آن سال را زمان مناسبی برای دزدین دانش آموزان بداند.
-نیازی به هاگرید نیست.
چه دلیلی داشت که استقبال از یک مشت دهه دومی(سال 201x) مثل پدران و مادرانشان باشد؟ پس اینگونه شد که همگی شروع کردند به خوار و ذلیل کردن کراب به دلیل شروع این بحث.
از آن سو سورس اسنیپ عصبانی در حال نصب تابلو های امتیاز دهی بود.علت عصبانیتش بحث کردن با هکتور و آرسینوس بر سر مقام معلمی معجون سازی بود.
جمله دومش کاملا درست بود.کچلی اش هرگز به چشم نمی آمد تا وقتی دلایل بهتری برای مسخره شدن داشت. لباس های یکی درمیان سیاه و سبز پوشیده بود.عینک بزرگ سیاهش او را مانند نابینایان و پالتوی کلفت سبزش او را شبیه اشخاص سرماخورده می کرد.
علاوه بر آن اعمالش هم کمی خنده دار شده بود.کافی بود یک لحظه لرد ولدمورت را دید تا متوجه استرس شدیدی در وی شد.هرچه باشد پس از سالها بالاخره به شغل و مقام محبوبش رسیده بود "پروفسور ریدل" یا شاید هم "پروفسور ولدمورت".
شب بر زمین سایه انداخته بود.رعد به شدت می غرید و فریاد گوش خراش آسمان در دل کوه می پیچید.آنقدر عصبانی بود که در این شب طوفانی و خوفناک از خانه ریدل ها بیرون زده بود و مانند دیوانه ها از سویی به سوی دیگر میرفت.گربه سیاه رنگش "قاتل" را به قدری محکم در دستانش گرفته بود که گربه برای اعتراض به این حالت جیغ معترضانه ای سر داد.
پله های زهوار در رفته خانه ریدل ها که غژغژ کنان صدا میدادند سکوت دلنشین اتاق را می شکست.با قدم هایی آهسته به سمت گربه سیاه رنگی رفت که به آرامی روی کاناپه صورتی رنگ خوابیده بود.گربه را از جا بلند کرد و با دستانی که دور گردن گربه حلقه شده بود سعی کرد اورا خفه کند.گربه تقلا کنان دست و پا میزد و با فریاد های خفه اش سعی داشت از دست زن فرار کند.
-هی روونا داری می کشیش!
و بعد درحالی که یکی از پوستر های جن های آزاد را که روی دیوار نصب بود پاره میکرد از اتاق خارج شد و لاکرتیا را در شوک باقی گذاشت.
اشک هایش به آرامی روی گونه های سرخش می غلتید و اورا بیشتر عصبی می کرد.شاید حق با روونا بود...لاکرتیا مطمئنا یک احمق بود تا یک یار سیاه...
به خوبی میدانست که بقیه هم درباره او چنین فکری میکنند...همه کسانی که آن هارا دوست می نامید.با این حال خودش را سرزنش نمیکرد. این زندگی او بود و تنها به خودش و علایقش مربوط میشد
صدای قدم هایی را شنید...
قدم هایی که به او هشدار میدادند تنها نیست...
برگشت و یک دامن آبی، درست مانند دامن روونا را دید...
و این آخرین چیزی بود که قبل از تیره شدن دیدگانش او را متعجب ساخت!
...عایا چیه؟ درست بنویس!میانِ پیاده روی مقابلِ یتیم خانه. چشمانِ آبی رنگش، روی اسم یتیم خانه میلغزیدند. پرورشگاهِ " هپی لیوینگ" که سال ها کودکیش را در آن به سر برده بود. یک نفر از درونِ آن پرورشگاه. یکی از دوستان- یا شاید یکی از اطرافیانِ- سابقش!
- هی.. آقا پسر، میری کنار؟
نگاهی به جایگاه خود انداخت. درست میانِ پیاده رو ایستاده بود. اما این دلیل قانع کننده ای برای مزاحمِ تامِ جوان شدن نبود!
-میتونی از اون طرف بری!
- هی.. آقا پسر، میری کنار؟
برای قدرت، باید از دلبستگی ها جدا میشد. و این، او را تا ابد بی رحم نگه میداشت!
-من اینجا فقط یه دوست دارم!
.
.
.
- و اون دوست، تا قبل از غروب آفتاب از بین میره..
دوست ها خوب نبودند. دوست ها، تنها از قدرتش استفاده می کردند و هیچ نیازی از او را برطرف نمی کردند. دوست ها احمق بودند، دوست ها جادو بلد نبودند! از مرگ یک خرگوش کوچولوی کثیف با نگاه تام، میترسیدند و تعجب می کردند. دوست ها.. مانند زالو های کثیف، قدرتش را می مکیدند!
ارباب...میشه برسی کنید که چی شد که من با این پست غذای گرگا شدم؟!
به غیر نمره منفی هایی که به خاطر غلط املایی گرفتم یعنی!
ارباب...یه سوال دیگه! اگه کسی حال و هوای طنز نداشته باشه یا تو اون موقع طنزش نمیاد،یه رول طنز بنویسه اشتباهه؟!آیا طنزش بی مزه میشه؟
) نوشتم. ظرف پنج -ده دقیقه... یعنی یه رول جدی متوسط رو در شرایط بد هم می شه نوشت. ولی طنز رو نمی شه. منم اون موقع نمی تونستم طنز بنویسم. حداقل طنز خوبی از آب در نمیومد. و وقتی خودمونو مجبور به نوشتن کنیم طنزمون بی مزه از آب در میاد! ولی این باعث نشه همه طنز رو کنار بذارن و رولای دوئلشونو جدی بنویسن. جدی هم احتمال ساده و خسته کننده بودنش زیاده.نه...نه...نه...این کار رو نکن...نه...امکان نداره...نه!
_رودولف...رودولف...رودولف...بیدار شو...داری خواب میبینی رودولف...بیدار شو...رودولف...کروشیو!
_آخ!چی شده؟!
_حتما باید اینجوری از خواب بیدارت کنم؟!بازم داشتی کابوس میدیدی!
...
اما هیچکس به او در ملا عام به ترسو نگفت...ولی رودولف در کابوس میدید که به او ترسو میگفتند!
اگر آن روز دعوا میکرد دیگر شاهد چنین کابوسی نبود!
او خودش را میشناخت...او همیشه حسرت کارهایی که انجام نداده را میخورد!
.و این ننگ بزرگی بود! اینکه جادوگری بدون چوب دستی باشد،ننگ بزرگی بود.
) .اینجوری به خواننده می فهموندیم که ویکتوریا زیادم سفید نیست._نداره؟!هوممم...منظورم درصد کره اش هست...پر چرب باشه،نیم چرب باشه،کم چرب باشه؟!
_من چیکار میکنم؟!تو چی کار میکنی؟!من یه جغد بهم رسید که تو اینجا با یه مرد جذاب قرار گذاشتی...من باور نکردم...اومدم با چشمای خودم ببینم...و دیدم...تازه این کجاش جذابه اخه؟!
