- یاران ما پیشنهادهای بسیار خوبی دادید. حال ما باید شرورانه ترین آن را انتخاب کنیم!
- ارباب، مال من بهتر از همه ست. مال من رو انتخاب کنید.
- نه خیرم! مال من از مال تو قشنگ تر بود!
- کی گفته؟ ارباب خودشون می دونند که مال من بهتر بود! مگه نه ارباب؟
- الان ارباب واسه من رو انتخاب می کنند.
- نمی کنند!
- می کنند!
- نه! کسی اصلا از تو نظر نمی خواد!
مرگخواران به جان یک دیگر افتاده بودند و سر اینکه لرد چه پیشنهادی را انتخاب می کند، بحث می کردند.
- کافیست! می گوییم دیگر کافیست!
اما مرگخواران آنقدر سرگرم جر و بحث کردن، بودند که صدای لرد را نشنیدند.
- گفتم دیگر کافیست! تمامش کنید!لرد چنان فریادی سر مرگخواران کشید که تمام مرگخواران فراموش کردند داشتند راجع چه حرف می زدند.
- وقتی می گوییم بس است، یعنی دیگر بس است! لازم نکرده شما به من بگویید چه چیزی را انتخاب کنم و چه چیزی را انتخاب نکنم!
مرگخواران همه سر هایشان را پایین انداختند و حرفی نزدند.
- تام، فرزندم! چه اتفاقی افتاده؟ چرا اینطور فریاد می کشی؟
- به تو مربوط نمی شود که ما چه می کنیم پیرمرد! اصلا تو اینجا، در پشت صحنه چه می کنی؟
- تام تو هنوز هم که هنوزه یاد نگرفتی به بزرگتر از خودت احترام بذاری!؟ من صدای داد و فریاد شنیدم اومدم تا مشکلی که برات پیش اومده رو حل کنم...
- ما خودمان می توانیم مشکل خودمان را حل کنیم; نیازی به کسی نداریم که در کارمان دخالت کند!
- تام به معلم سابقت احترام بذار و بگو چی شده.
- مقام من بیشتر از آن است که بخواهم به توی پیر احترام بگذارم.
- اشتباه نکن تام! تو هنوز به اندازه من، ریش سپید نکردی پس می توان نتیجه گرفت تو هنوز به مقامی که من در آنم دست نیافتی.
- من به فراتر از آن دست یافتم پیرمرد!
با این حرف ولدمورت، یک محفلی سریع پرسید:
- شما که به مقام پرفسور دست پیدا نکردید چه جوری به فرا تر از آن رسیدین؟
هنوز لرد چیزی نگفته بود که بلاتریکس کروشیویی نثار محفلی کرد و گفت: اینطوری!
- ممنونم بلاتریکس!
- خواهش می کنم سرورم! حقش بود که بهش آودا می زدم ولی دلم براش سوخت.
- لازم نیز دلت واسه ما بسوزه!
جمعی از محفلی ها چوبدستی به دست روبه روی مرگخواران ایستادند، البته مرگخواران نیز بیکار نماندند و آنها نیز چوبدستی
های خود را بیرون کشیدند. دوباره دعوا بین دو جبهه شروع شد.
- هرچه می کشیم از دست این محفلی ها می کشیم. اگر هری پاتر فرار نکرده بود تا به حال نمایشمان به اتمام می رسید.
- تام، هری فرار نکرده...
- چرا، کرده است! همیشه همین کار را می کند.
- باز هم که دروغ گفتی تام. مثل همون شبی که تو جسد هری رو بین مردم آوردی و گفتی داشته از هاگوارتز فرار می کرده.
- خب داشت فرار می کرد! اصلا بی خیال آن شب. اگر راست می گویی که فرار نکرده پس او اکنون کجاست؟
- اصلا تو به هری چی کار داری؟
- بر طبق نام نمایش برای اجرا نمایش، به یک هری پاتر نیاز داریم.
- مگه نشنیدی که مدیر چی گفت!؟ هر کسی باید نقش خودش رو بازی کنه و از گروه دیگه کمک نخواد.
- چه کسی گفت که ما از محفلی ها کمک خواستیم!؟
ما فقط گفتیم هری را به ما بدهید.
- تو حق نداری یکی از اعضا محفل رو ببری.
- من هر کار دلم بخواهد می کنم پیرمرد!
- تام مودب باش! درضمن من پیرمرد نیستم!
- هستی! تو یک پیرمرد فرتوت و ناتوانی!
- تام فرزندم.حرفت رو پس بگیر!
- نمی گیرم پیرمرد!
- تام...
- ساکت باشید! با شنیدن این جمله تمام صدا ها خوابید. مرد سبیل کلفت که دوباره وارد سالن شده بود با عصبانیت به سمت ولدمورت و دامبلدور آمد.
- چرا شما نمی تونید آروم باشید؟ باید مثل سال اولی ها ارشد بالای سرتون باشه؟ بلد نیستین تئاتر بازی کنید؟
این حرف مرد، بد جور به ولدمورت و مرگ خواران برخورد. آنها خیلی خوب بلد بودند تئاتر بازی کنند.
- چه طور جرئت کردی به ما بگویی که نمی توانیم تئاتر بازی کنیم!؟ ما خیلی هم خوب بلدیم این کار را انجام دهیم ولی فقط مشکل کمبود هری پاتر داریم.
مرد سبیل کلفت با عصبانیت درحالی که زیر لب غر می زد به سمت جمعیت مرگ خواران رفت و دستش را داخل جمعیت فرو برد.
- الان مشکلتون رو حل می کنم!
مرد دستش را از لا به لای جمعیت بیرون آورد، دست فرد دیگری در دستش بود. مرد نگاهی به صاحب آن دست انداخت.
- آهان خودشه! همین خوبه!
- چی؟ من واسه چه کاری خوبم؟
- واسه ی ایفای نقش هری پاتر.
- چی؟ یعنی من... من... یعنی من تام جاگسن معروف، نقش اون پسره پاتر رو باید اجرا کنم؟
- بله! درکش خیلی سخته!؟
-آخه کجای من شبیه اونه؟ من از هری جذاب ترم! چرا من با این جذابیت، باید خودم رو شبیه هری، با اون زخمش بکنم؟
- واسه اینکه مجبوری!
- کی گفته مجبورم؟
- من می گم!
جینی از میان جمعیت برخاست و گفت:
- خیلی هم دلت بخواد! هری خیلی از تو خوشگل تر و شجاع تره!
تام بدون توجه به جینی آهی از ته دل کشید.
- آخه... آخه من چه گناهی کردم که باید به این بلا دچار بشم!؟
- ساکت! کسی بین شما گریم کردن بلده؟
کراب که با شنیدن این کلمه بسیار مسرور شده بود گفت:
- من! من! من بلدم!
- پس زود باش برو به کار گریم کردنت برس. این (درحالی که به تام جاگسن اشاره می کرد) رو هم ببر مثل هری پاتر کن. زودباش!
کراب فوری دست تام را گرفته و او را به پشت صحنه برد. مرد سبیل کلفت هم که مانند هرکول پوآرو گوشه سبیلش را می کشید لبخندی زد.
- به این می گن مدیریت بحران. یاد بگیرید!... دیگه منتظر چی هستید همگی بشینین سرجاهاتون! تا نمایش شروع بشه.
مرد این را گفت و از سالن خارج شد.
تا
مزه خونه به همینه... همیشه می دونی درش به روت بازه... می تونی سر تو بندازی پایین و بیای تو و لازم نباشه توضیح بدی به کسی که چیکاره ای اونجا... چون جوابش معلومه... خونت اونجاست... حتی اگه فقط گهگداری بهش سر بزنی!
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
کراب، خراب خریداریم!
چی؟
