قبل از هر چيز از توجه هدويگ و كورن اسميت عزيز ممنونم.
وقتي اون شعرو مي نوشتم با خودم گفتم اگه كسي جوابي براش بنويسه مي فهمم كه هنوز كساني هستند كه دلشون براي اين تاپيك بسوزه؛در اين صورت من هم براي بهتر شدنش تلاش مي كنم.خوشبختانه همينطور هم شد.به نظر من بهترين راه براي ارتقاء سطح تاپيك همين جوابها يا به قولي كل كل هاست.اينطوري مي تونيم به اعضايي كه ممكنه سوژه اي به ذهنشون نرسه هم خط بديم و اونا رو وارد مقوله ي سُرايش كنيم!
خوب به نظرم مقدمه چيني ديگه بسه بقيه حرفهامو در قالب جوابي به شعر زيباي هدويگ عزيز مي نويسم:

بگفتي شعريو كردي كبابم!/چو كوه يخ بُدم كردي تو آبم
كنون چون باب كل كل باز كردي/سرودن بهر من آغاز كردي
گُهر اشعار من را نيز كن گوش:/سخن بسيار اما كو كجا گوش؟
بيا غوغا كنيم اي يار باهوش/نگردد اين تاپيك سردو فراموش
يكي سوژه بگوييم و بخنديم/به روي بي هنر ها در ببنديم
هر آنكس طبع شعري ناب دارد/هر آنكس ذوق و شوق و تاب دارد
به لطف ناظر و تمرين بسيار/سرايد شعري و گردد به ما يار
هر آنكس رو كند بي حرف و بي باج/كه مي خواهد شود چند مرده حلاج...

كنون من سوژه اي سازم برايت/ز بهر طبع خوب و دُر سرايت
كدامين سوژه باشد بهتر از اين/«هري» را آوريم اول به تمرين
كنون نظم«هري» را ساز كردم/سرودن بهر او آغاز كردم:

يكي طفلي بُدي در هالو گودريك/كه روزي گشت او ارباب بوك بيك
به كله،زخميو به گونه گلفام/دو چشمش سبز مثل كاهوي خام
چو او قدي كشيدو چهره اي ساخت/چه بس دختر كه خر شد دل بدو باخت!
پراوتي پاتيلو،جينيو،چو چانگ/ همه اندر نخ او بوده شش دانگ
يكي اشعار مي گويد برايش/يكي چشمك فرستد در قفايش
يكي در آرزوي بوسه اي ناب/ببسته چشم هايش رفته در خواب
يكي معجون عشقي بار كرده/يكي "زوم" روي چشم يار كرده...

منتظر جواب دوستان هستم

و کنون طبع شعر ناظر نیز گل می کند!
کنون رزم ناظر و ارزشی شنو(!!!)/دگر ها شنیدستی این هم شنو
همی سرودند آنها انبوه شعری/ پر از ارزش بازی و حرف سری
نگفتند چه کند این ناظر بوق/همی بخواند این شعر ها و بخورد دوغ
پاک کرد انبوهی از این شعر ها/نبود کسی تا دهد فحش به آن ها
چندی عضو ریختند و نقد کردند/همی ناظر را دلسرد کردند
بخواست کند ناظر ویرایش پستشان/نیامد دلش چو دید شعرشان
سرودند از اعماق قلبشان/ندیدند ناظر دارد می خواند دارن شان
از این به بعد بر خورد شود با شعر ارزشی/نگویید ای ناظر چه بی ارزشی
کمی بروفن نیز به ما دهید/بلکه رود از سر این سردرد شدید
کنون رزم آغاز گشت/ناظر بیامد به توی دشت
فرود آورد تذکری بر سر او/نیامد رویش به پایین پرو
همی ویرایشی برایش فرستاد/نیامد رویش به پایین استاد
دگر ناظر نتوانست کرد تحمل /بزد و پست کرد پاک با تامل
بزد زار این عضو ارزشی/که ای ناظر تو چه بی ارزشی
بخندید ناظر و رو نداد/به این عضو ارزشی و نوک مداد(عضو ارزشیی که لباس نوک مدادی پوشیده باشه)
کنون که این شعر شنیدستی/اگر جرات داری بزن بد پستی
تا ببینی چگونه شود پستت پاک/دگر نداری تو هیچ گونه باک
کورنا رحم کن بر این اعضا/نتوانم چون آستاکبارم گاه روزها

--------------------------
اگه کسی از این شعر سر در نیاورد همینجا می گم
از این به بعد با هر گونه شعر ارزشی و بی معنی و بی محتوا برخورد میشه...
یه کم سطح شعراتونو بیارید بالاتر بابا!

این شعر در جواب شعر لیلی اوانز عزیز سروده شده :
نقل قول:

با دیدن طبع دیگران ما نیز طبعمان گل می کند ! می شکفانیمش !

سرد درد بگرفته ؟ یاللعجب ! / بروفن بگیر از زن مش رجب!
یکی شعر گویم که باشد همی / بر این پاره پاره دلت مرهمی
کلاهی ندارم که قاضی کنم / فقط می توانم که راضی کنم
تو را با سراییدن یک غزل / که ماند همی از ابد تا ازل!!
تو را می ستایم که با انتقاد / دل شاعران ِ قَدَر گشت شاد
ز وزن و ردیف و ز آرایه ها / ز قافیه ها و درون مایه ها
چه گویم که دل مملو از غصه هاست / شگفت آمدم چون زدی حرف راست!
به شعرت دو چندی من افزون کنم / به پندی سخن پر ز مضمون کنم !
بکن فکر بر شعر این ساحره / که از بندرعباس تا قاهره
یکی اینچنین در و سیم و گهر / نیابی تو ای شاعر بی هنر
غزل نیست این نیمه شعر! شما / ردیفش ز تو ، قافیه با خدا !
وجود عناصر ، سخن خوش نمود / هر آنکس که خواندش چه خشنود بود
بگنجان تو در شعر یک مایه ای / ردیف و جناسی و آرایه ای
بسان من و لیلی و دوستان / که شعرهامان بهتر از بوستان !
کلامم نگنجد در این خرده جا / به پایان برم در زمانی بجا !

سلام . ادامه ي شعر قبليم :
اي تبهكار سيه دل بسته پر / نام طرفداران ولدمورت ببر
در ميان عمر خود كن جست و جو / شادي هايت را يك , به يك بگو
ما كه ماموران آزكابانيم / تك تك تو را بوسه مي زنيم
ناگهان در هاي زندان باز شد / يك نفر از زير شنل نامريي آمد
پسري آمد از سوي هاگوارتز آمده / زخم پيشاني اش مثل صاعقه
چشم هايش را عينك زده بود / شر را از قلب آدم مي زدود
مو هايش سياه و چتري بود / رنگ كرواتش قرمز و طلايي بود
صورتش سفيد بود مثل بلور / در چشم سبزش بود خيلي شعور
لبش بود رنگ انار / بين دستانش نيمبوس دو هزار
خاك پايش گل هاي جنگل بود / جنگل تاريك و ممنوع بود
ارادتمند شما فرگوس فينيگان

اصلاً فكر نمي كردم چنين تاپيكي توي سايت وجود داشته باشه.
موضوع جالبي داره ولي متأسفانه اكثر اشعار هم ضعيفند و هم طنزشون كمه.
توي همين حين كه شعراتون رو مي خوندم ذوق و استعداد شاعريم فوران كرد و تصميم گرفتم انتقاداتمو به صورت شعر در مورد اين تاپيك مطرح كنم.
مي بخشيد اگه بد شده يه شعر في البداهه بود اونم ساعت 3 صبح!
اميدوارم گويا باشه:

سرم درد بگرفته زين شعرها / يكي يك بروفن بده اي خدا!
دلم ريش شد از هنرهايتان / از اين وزن و اصلوب و رفتارتان
خداييش كلاهي رو قاضي كنيد / خيال هممون رو راضي كنيد
هري پاترو شعر و ترجيع بند؟! / من و ولديو عشقو ترصيع بند؟
اقلاً كمي واژه سازي كنيد / كمي با تن ِ وزن بازي كنيد
كمي فكر روي سرودن كنيد / كمي شاعران را فروتن كنيد
يكي سوژه اي رو كند في المثل / جميعاً ازآن سوژه سازيد غزل
كمي ذوق و طنزش فزون تر كنيد/ كمي اين تاپيك را وزين تر كنيد
بمردم دگر فرصتي بيش نيست / نصيحت شنو اي پسر نيش نيست!

سلام . اين شعر را در وصف آزكابان سروده ام كه حدود 50 بيت بيشتر است ولي 10 بي 10 بيت برايتان مي فرستم . شعر مثنوي :
خواب ديدم خواب اين كه در آز كابانم / خواب ديدم خسته و افسرده ام
پيش من هزاران ديوانه ساز بود / واي سلول من چه وحشتناك بود
تاميان آزكابان رفتم , دل گرفت / ديوانه ساز شادي ام را پس گرفت
بالش زير سرم هيچي نبود / غرق وحشت , سوت و كور و تنگ بود
گريه مي كردم وليكن بي جواب / تشنه بودم , تشنه ي يه جرعه آب
خسته بودم هيچكس يارم نشد / زان ميان يك تن خريدارم نشد
هر كه آمد حرفي زد و رفت / تاسفي برايم گفت و رفت
نه شفيعي , نه رفيقي , نه كسي / ترس بود وحشت و دلواپسي
آمدند از راه دو ديوانه ساز آزكابان / تيره شد در پيش چشم اين آزكابان
يكي شان گفت : اسم تو چيست ؟ / ديگري گفت : شادي تو در چيست ؟
ادامه ي شعر را در پست بعدي پس از سروده شدن مي نويسم .
ارادتمند شما فرگوس فينيگان

نام شعر: دیگر دوستم نداری

توضیح: شعری که چو درباره هری می گوید(اصلا ربطی به سایت ندارد)

ای جادوگر ناب ای هری
ای چهره تو شکل پری

شدم در شکارت همچو عقاب
حیف که اهدافم شده نقش بر آب

منم آن دختر زشت.چو
تمام کارهایم رفته لو

من کز عشق تو شدم یک غاز
جان مادرت یک نیم نگاهی بنداز

از دوری تو هر دم من
خورده ام به خاطرت هر سم من

آری مرده ام روحم ولی
سراغت را می گیرد هری
پس به من بزن سری

محتسب مستی به ره هاگزمید دید و گریبانش گرفت
مست گفت ای ارزشی این پیراهن است افسار نیست
گفت نئشه ای زان سبب مالدبر و خیزان روی
گفت جرم راه رفتن نیست ره هاگزمید هموار نیست
گفت میباید تو را تا ژاندارمری برم
گفت رو صبح آی که ژاندارم نیمه شب بیدار نیست
گفت نزدیک است هاگوارتز را پلاس آنجا شویم
گفت دامبل از کجا در محضر خمار نیست؟
گفت تا وزارت را گویم در کافه بخواب
گفت کافه جای مردم بدکار نیست
گفت گالیونی ده و خود را وارهان
گفت کار ژاندارم کار گالیون و دینار(ای به قافیه!) نیست
گفت از بهر غرامت ردایت بیرون کنم
گفت پوسیده است جز نقشی ز پود و تار نیست
گفت آگه نیستی که از سرت افتادت کُلَه
گفت در سر عقل باید، بیکلاهی عار نیست
گفت باید حد زند هوشیار جادوگر مست را
گفت جادوگر هشیار بیار اینجا کسی هشیار نیست

غزلی(به انا میگن غزل دیگه...نه؟) از گراپ کوهستان زاده معروفه درخت الغیب...دیوان گراپی

حیف نون می اید
شما رو می خنداند
کیفتان را می قاپد
--------------------------
هری پاتر ضایع میشه
لرد ولدمورت میخنده
هری پاتر بی پول شده
چون کیفش کش رفته شده
حیف نون هم پول دار میشه


میشه بگی این چه نوع شعریه؟وزنش چه جوریه؟...حداقل اگه میخوای اینجوری شعر بزنی از شعر های دیگه استفاده کن و اونا رو عوض کن...هم بامزه تر میشه هم میشه بهش گفت شعر

برای ولدی:

همی راند او را به مرگ اندورن ، همی خواست کند سرش را سرنگون
---------------------------------------------------------------------------------

برای دامبی:

بیاورد دامبی ریشو را چون نوند ، به کوه قرپانداپان و کردش به بند
-------------------------------------------------------------------------------------

برای بادراد:

باریش تراش ز اسرار بادراد آگاه است ، تیغ ریش تراش محرم سر الله است
-------------------------------------------------------------------------------------

برای بلاتریکس:

از او خویشتن را نگه دار سخت ، که زنی دلیر است و پیروز بخت
------------------------------------------------------------------------------------