با آرامش و رضایت خاطر صندلش رو روی محتویات معده سگ ها، که حالا کنار لاستیک و غلتک غولپیکر ماشین مکانیکی ریخته بود کشید و آب دهنشو به نشونه تنفر و اوج بی احترامی، بعد از چرخوندن صورتش به سمت چپ، روی زمین پرت کرد و به سمت در ماشینش مسیرشو کج کرد.

فلش بک ـ چند ساعت قبل

*آشپز خانه منزل شخصی سیوروس اسنیپ*

-اوه خیله خب. این باید خوب شده باشه. بنظر خوش طعم هم میاد.
-درسته سیوروس تو بهترین آشپز دنیایی.
- ممنونم وجدان عزیز! تو بهترین پشتیبان من در تک تک لحظات زندگیم بودی. بهتره اینو دیگه تحویل بدم.


*خانه آبا و اجدادی گانت ها*

-پدر مامان.
-چی شده دوباره ضعیفه.
-یه جن خونگی غذا جدید آورده.

ماروولو دست از خاروندن جای کش جورابش کشید و با نیش تا بنا گوش باز، شروع به تعریف کردن از تدریس فوق العاده دخترش کرد.

-تو که یادت نمیاد ولی دوران سالازار.....مرلین بیامورزدش،آره داشتم میگفتم، یه آشپز خصوصی بود برا سالازار...مرلین بیامورزدتش. بابا جان عین خودت کد بانو بود.
بیار این غذا رو، حاصل تدریس دختر گل بابا رو ببینیم.
-بله چشم الان میارم، هلو انجیری های مامان همه درساشونو خوب یاد گرفتن.

-حالا این جعبه پر ملات از طرف کی هست؟
-از طرف سیوروس نارگیلیه مامانه.
-هوم، باز کن ببینیم چی توشه.
-چشم.

جعبه پر بود از ظرف های که با سلیقه قابل توجهی با غذا های متفاوت، پر و تزئین شده بود.

-به به عجب جادوآموز شایسته ای. قبلنا.... دوران سالازار....مرلین رحمتش کنه، از این جادو آموزا خیلی زیاد بود.
-اهوم. حالا هم دست رنج نارگیله مامانو امتحان کنید ببینید چطوره.
-آره آره حتما، هر چی باشه باید بهت، تو نمره دهی ها کمک کنم.

-بــبـبـبــــ ـــه بـــه.
- نوش جان.

*چند دقیقه بعد*

-اینـــ اوق چــــ وق کوفتی اوق بود. برو اون پدرـوق تسترالو بیار اینجا.

مروپ قبل از این که تلاش های پدرش برای حرف زددن، اون هم هین بالا آوردن محتویات معدش، باعث خفگی و مرگش بشه رفت تا سیوروس رو پیدا کنه و بیاره.

*منزل شخصیه سیوروس*

-ارباب به جن خونگیش میتونه جواب چن تا سوال رو بده؟
-چی میخوای؟
-ارباب اسنیپ اینا چی بودن روی میز آشپز خونه؟
-باقی مونده غذا! میتونی بخوریشون.
-ممنونم ارباب. ارباب خیلی مهربونه! به جن خونگیش ته مونده غذا میده.

*دقایقی بعد*

-ارباب.
-دیگه چیه؟
-ارباـــ

سیوروس با خشم روشو برگردوند تا جن خونگی رو تنبیه کنه. اون از حدش گذشته بود، باید در نظر میگرفت که اولین قانون توی اون خونه حرف نزدنه و دومی سوال نپرسیدن و سومی پا پیچ نشدن. اما چیزی که با اون رو به رو شد، یه جنازه جن خونگی بود که بوی فساد اسیدی معدش هر کسیو دچار مسمومیت میکرد. چشم از کف و خونی که از دهن جن بیرون زده بود برداشت. باید دست به کار میشد.

با احتیاط آخرین بیل خاک رو روی قبر گوشه باغ ریخت و همچنان که مشغول تکوندن لباسش بود به سمت عمارت، در حرکت بود که ناگهان دستی یقشو گرفت و بعد یه ورد آپارات ....و دقایقی بعد خودشو با یه جن وحشیه خونگی توی راه رو های یه عمارت عجیب و غریب دید.
همچنان که به وسیله دست های لاغر و چروکیده جن که حالا آستینشو گرفته بود به نا کجا آباد هدایت میشد، مات و مبهوت پرتره های بالا بلندی بود که دیوار ها رو پوشونده بودن. تابلو هایی که سالازار و فرزندانش رو به تصویر کشیده بود. درست مثل یک شجره نامه!

بالاخره جلوی دری متوقف شدند و جن خونگی برای ورود اجازه گرفت. صدای زنی که به شدت به گوش های سیوروس آشنا میومد، به اون ها اجازه ورود رو داد.

-پروفسور گانت؟!
-خوش اومدی هلو نارگیلیه مامان. پدر مامان بعد از خوردن غذایی که درست کرده بودی به شدت مشتاق دیدارت شده. بهتره بریم پیشش.

بانو مروپ با لبخندی که ناشی از شادمانی بود جلوی سیوروس راه میرفت و سیوروس با اضطراب و استرس و به یاد آوردن اون جنازه متعفن، پشت سر مروپ، توسط جن خونگی کشیده میشد.
خوشحالیه مروپ برای به دست آوردن مقداری گوشت انسانی، برای درست کردن پیتزای شامِ نوه عزیزش زیادهم عجیب نبود!


حالا چند ساعتی از پرس شدن سیوروس به وسیله غلتک مکانیکی قرض شده ی ماروولو میگذشت و سگ ها، گوشت های چسبیده به غلتک، آسفالت و لاستیک ها رو با لذت میخوردن، اما طولی نکشید که همشو بالا آوردن! مخلوط گوشت له شده با غذای دست پخت سیوروس که بعد از ترکیدن معدش زیر غلتک روی گوشت ها ریخته بود، حتی برای سگ ها هم قابل خوردن نبود.

*پایان فلش بک*

ماروولو سوارِ ماشینش شد، پاشو روی ترمز گذاشت و چند بار گاز داد و بعد با سرعت از روی خون و استفراغ و گوشت ها رد شد و قبرستون رو ترک کرد.

*پایان*

در تالار اسلیترین، صبح روز شنبه از کسل کننده ترین ساعات هفته به حساب می‌آید.
در هر گوشه اتاق یک نفر ولو شده و مشغول انجام تکالیف سخت بسیار ارزشمند پرفسور اسنیپ بود.
در چنین حالت خسته کننده ای ناگهان در باز شد و بانو مروپ به وسط تالار پرتاپ گشت.
تمامی چرت زنندگان به صورت عمودی در آمده و سرود «چی شده؟! » سر دادند.
بانو مروپ نگاهی به ملت خواب آلود اسلیترین انداخت:
-سلام کسلای مامان، صبح شنبه تون بخیر. اومدم یه خبر مهم بدم؛ بابای خوشگل مامان عصر امروز برای سرکشی به تالار اسلیترین میان اینجا.
ملت اسلیترین:
بانو مروپ: از همتون می‌خوام که پاشید خودتونو جمع کنید و مشغول بشید سبزکای مامان.
ملت اسلیترین: مشغول چی؟!
بانو مروپ: تمیز کاری، تعمیر کاری، آماده کردن تالار و پختن یه غذای خوشمزه برای بابا ماروولوی مامان.
ملت نگاهی به همدیگر انداختند و می‌خواستند دوباره ولو بشوند که فریاد بانو مروپ به هوا رفت:
- پاشیــد دیــــگه!
هر کس به طرفی دوید و بعد از برخورد با جسم سختی مانند: دیوار، کمد، مبل‌، در و.... دوباره سر جای خود برگشت.
بانو مروپ نگاهی سرشار از «وای به حالتون اگه همه چیز مرتب نباشه» به آنها انداخت و از تالار خارج شد.

این بار گابریل اجازه نداد ملت ولو شوند؛ به میان جمعیت آمد و دفترچه کوچکی را در دست گرفت:
-خب، خب، خب... باید تقسیم کار کنیم.
گابریل که نگاهش را به دفترچه اش دوخته بود متوجه قیافه‌های زیر کامیون رفته ملت نشد.
برای همین ادامه داد:
-مانامی و ماریوس دستشویی، مگان و مافلدا خوابگاه، کروینوس و بلاتریکس هم تالار! زود باشید جایی که گفتم رو گردگیری کنید و برق بندازید.
اسلایدرینی ها می‌دانستند مقاومت جایز نیست؛ برای همین متواری شدند.
گابریل نگاه خبیثانه ای به رابستن و پلاکس که در وسط تالار باقی مانده بودند انداخت:
و اما شما دو نفر!
پلاکس به سختی آب دهانش را بلعید.

- برید آشپزخونه و غذای امشب رو تدارک ببینید... راستی پلاکس رابستن باید از بچش مراقبت کنه پس باید خودت این کار را انجام بدی.
-و...ولی...م...من...
-ولی و اما و اگر نداره، میری واسه من درخواست عضویت محفل میدی؟ می‌دونم باهات چیکار کنم.
گابریل دندانی تیز کرد و به سمت خوابگاه رفت.
رابستن هم دستی بر شانه پلاکس زد و در حالی که به سمت مبل می‌رفت گفت:
- اگه سوالی داشتن شدی پرسیدن بشو.
پلاکس دستی بر پیشانی کوبید و به سمت آشپزخانه رفت.
-مثل اینکه راه دیگه ای نیست، باید غذا بپزم
خب حالا چیکار کنم؟ چی بپزم؟
یادش افتاد که میتواند از رابستن سوال کند:
- رااااااب!
- بـــــــــله؟
- چی بپزم؟
- قفسه کتاب های آشپزی رو نگاه کردن بشو.
- ممنون
پلاکس چشمی چرخاند و با دیدن قفسه پر از کتاب در گوشه آشپزخانه به سمتش رفت:
- غذاهای ملل، غذاهای هاگوارتز، غذاهای ایتالیایی، غذاهای جدید، غذاهای قدیم...
ناگهان چشمش به کتاب خیلی قطور و رنگ و رو رفته افتاد:
- غذاهای اصیل ایرانی...خودشه!
کتاب را بیرون کشید و روی میز گذاشت. پس از ساعتی گردگیری کتاب، آن را باز کرد.
- برای یه پیرمرد ناتوان چی میتونم درست کنم؟ به احتمال زیاد هم قند داره، هم چربی، هم کلسترول، هم آرتروز، هم دیسک کمر، هم هزار جور درد و مرض دیگه!
کتاب را ورق زد:
- آبگوشت؛ مواد لازم، گوشت پر چربی گوسفند!... نه نه نه... چربی واسشون خوب نیست.
ساندویچ مرغ؛ مرغ، روغن، سس... اینم چیز سالمی به نظر نمیرسه
بعد از گشتن های فراوان بالاخره غذای مورد نظر خودش را نشان داد:
- آش رشته! نخود، لوبیا، عدس، سبزی، پیاز، رشته، آب، نمک و ادویه...
پلاکس نگاه رضایت بخشی به تصویر آش خوش رنگ و لعاب داخل کتاب انداخت.
- باید شروع کنم‌.
نقل قول:
پلاکس از دیدن نخود های زرد رنگ متعجب شده بود، چنین چیزی را تا به حال در لندن ندیده بود:
- رااااااب!؟
- بلـــــه؟
- نخود زرد داریم؟
-نخود زرد نمی‌دونم چی بودن میشه ولی نخود سبز تو کابینت بودن میشه.
-خب... نخود... نخوده دیگه! رنگش که مهم نیست.
نگاهی به کتاب انداخت و دوباره فریاد زد:
- رااااااب؟
-بــــــــــــــــــــله؟
- لوبیا قرمز داریم؟
- لوبیا قرمز نداشتن میشیم پلا! ولی لوبیا های برتی بات با تمام مزه ها تو قفسه بودن میشه.
با خودش زمزمه کرد:
- لوبیا های برتی بات؟ تازه فقط قرمز هم نیستن... همه رنگ ها هست... آشم خوشگل تر میشه
به سمت قفسه و بعد کابینت رفت...
کمی بعد نخود سبز ها و لوبیا های برتی بات در قابلمه می جوشیدند.
نقل قول:
عدس دیگه چیه؟ آهااان... مامان یه چیزایی در موردش گفته بود.
- راااااب؟
رابستن این بار جواب نداد.
-رااااااابستن؟
باز هم جوابی نیامد.
-هوفففف، با این حساب عدس هم نداریم، فکر نمی کنم چیز مهمی باشه! اگه مهم بود اسمش رو میذاشتن آش عدس

نقل قول:
- خداروشکر دیروز از محفل یکی دوتا پیاز آوردم.
پلاکس پیاز ها را آماده کرد و همانطور که اشک می‌ریخت، مشغول خورد کردن آنها شد...
بعد از نیم ساعت پیاز های جزغاله و سیاه طلایی رنگ، آماده شدند.
نقل قول:
- سبزی؟ امروز که تعطیله! سبزی نداریم که.
ناگهان فکر بکری به ذهنش خطور کرد:
- فهمیدم...مگان یه شال داره که بهش میگه سبزی...

پلاکس نگاهی به قابلمه آش انداخت؛ نخود سبز ها و لوبیا های برتی بات به همراه شال سبزه مگان داشتند جا می افتادند.
نقل قول:
با دهن کجی گفت:
-هه...رشته! بی سواد ها! ما بهش میگیم نودل.
سپس چندین بسته نودل را به آش اضافه کرد.
- خب حالا نمک، پودر سیر هندی، پودر فلفل اصل، پودر آووکادو... دیگه پودر چی داریم؟... آها پودر جادویی.
پس از اضافه شدن ادویه به آش حال بهم زن خوش رنگ و لعابش نگاهی به آن انداخت و از ته دل بو کشید:
-به به! عجب چیزی پختم
نقل قول:
پلاکس که حسابی خسته شده بود شعله را کم کرد و روی صندلی آشپزخانه به چرت زدن پرداخت.

شب، تالار اسلیترین

میز طویلی در وسط تالار به چشم میخورد، تمامی اسلیترینی ها اعم از مرگخوار و غیر مرگخوار دور آن جمع بودند.
در بالای میز پیرمرد عجوزه خوشگل و خوشتیپ و مهربانی نشسته بود و با چشمان نیمه بازش خاطرات زمان سالازار... مرلین بیامرز... را تعریف میکرد.
از قیافه اش معلوم بود که اسلیترینی ها وظیفه شان را خوب انجام داده بودند و حالا برای تکمیل کارشان بچه رابستن را روی گردن جناب ماروولو نشانده بودند.
پس از گذشت ساعاتی، بانو مروپ سر آشپز نمونه گروه یعنی پلاکس را صدا زد.
پلاکس که ژست گرفته بود و عینک دودی زده بود با پاتیل آش وارد شد و آن را درست جلوی جناب ماروولو گذاشت.
ماروولو که بخاطر کتک خوردن از بچه و هشتصد بار چرخیدن به دور تالار گیج میزد جلو رفت و آش را بویید:
- مضخرفه
سپس آش را با پاتیلش میل نمود و همانجا بیهوش شد به خواب رفت.

میووووووووو
+ببینم چیکار میکنی ها. راستی...یک چاقوی دست زرد نوک تیز گذاشتم اونجا برای خورد کردن مرغ گوشتا.فقط نبینم از مرغو گوشتا برای مصرف شخصیت استفاده کنی ها
-باشه حتما
+وگرنه میدمت به مامانی مروپ با پنجولات سوپ درست کنه،با گوشتت سوسیس...
_نه نه نه بسسههه دیگهه طاقط شنیدن این حرفو ندارممم.تا چه حد تا چه حد اخه.تازگیا دارن به ما میگن ما افکار شیطانیم ،یا از پارک گونی گونی گربه بردن،بعد گربه هارو سلاخی میکنه،گربه هارو پیش پیش میکنه،یه خانم شاکری هست خوراک رسانی میکنه
نمیدونم گل زده بودن حالت طبیعی نبودن گفتم....
_بسههههههه میخوای یه غذا درست کنی ها،منتظرم
بعد اون یه چاقوی دست زرد نوک تیز با یک پیشبند اشپزی سفید به ایرین داد
+میووووووووو اخه از خدا به دور تو کجا دیدی یک گربه اشپزی بکنه
_خب..اوم... نمیدونم اصن به توچه که من میدونم یا نمیدونم تغییر شکل بده بشین غذاتو درست کن دیگه ام هیچی نمیشنوم و اون چنان دستاشو با فشار داخل گوشش کرد که ایرین فک کرد کر شده
میومیو اخه ریووو
ایرین هم غر میزد هم غذا درست میکرد،هویجارو خورد کرد گفت:از خدا به دورا ،داشت قارچارو توی قابلمه میریخت گفت:لامصبا و....
تا بالاخره تموم شد
+اومم رنگش که خوبه،بوش که عالی،فقط مونده تعمش...
-دست کثیفتو که یک سالی میشه نشستی از روی سوپ من بردار من این سوپو برای ماروولو گانت درست کردم نه برای توعه از خدا به دور
+ایشششش
_ایشششش به خودت
☆سراشپز وارد میشود
و همه ایرین را در حال چنگ زدن بر صورت ولدی دیدن
♡واعییی گمشو ای گربه ی کثیفو وحشی توت فرنگی مامان ای جانم چی شده چه بلای سرت اورده
●این حرفارو ول کن غذامونو بده دیگه،فقط اگه غذا خوب نباشه..میدم نوه ی عزیزم یه اواداکاوادا بزنه
وقتی ماروولو داشت غذارو به سمت دهنش میبرد پاهای ایرین از شدت لرزیدن درد گرفته بود
و بانو مروپ در کل وقتی که داشت سوپو میخورد با دل چرکین به ایرین نگه میکرد
●واست ببینم...این خیلی خوشمزس اصن عالیه تو باید اشپزخصوصی من باشید اون فرم بیارید پر کنه
_نه نه میو میو خب خیلی خوشحالم که از غذام خوشتون اومد خدافظ
و از پنجره ی نیمه باز سمت راست فرار کرد
●این چرا رفت؟ایراد نداره برو یه گربه ی دیگه پیدا کن ولدی

-خب چیکار کنم؟
-یعنی چی که چیکار کنی؟
-خب برای تکلیف اصول تغذیه و سلامت جادویی باید واسه اقای گانت چیزی بپزم!
-خب برو با یکی یار شو!
-اوهوممم...با تو چطوره؟
-متاسفم!
-ممنون

گابریل و پومانا در سرسرای عمومی مشغول بحث با یکدیگر بودن،و بقیه ی بچه های هافلپاف داشتن در اون سر میز روز هافلپاف رو جشن میگرفتن!

-ول کن بابا! بیا بریم تو جشن شرکت کنیم گب! خیلی جدی گرفتی ها!
-تکلیفامه خب! خودت هم بدون دابی کاری ازت بر نمیومد!
-برو بابا،دابی یه ذره کمکم کرد!
-اره معلومه!

پومانا با اعصاب ناراحت به اون سمت میز رفت تا با پیوستن به بقیه ارامشی پیدا کنه،گابریل هم این سر میز به تکلیفش فکر میکرد.

فردا صبح:

صبح زود بود و گابریل توی خواب فهمیده بود که باید چیکار کنه!فقط امیدوار بود که اون اتفاقی که ازش می ترسید نیوفته!

-فهمیدمممم!
-خیلی خب بابا اروم تر!
-امیدوارم نمرم ازت کمتر نشه پومانا!

گابریل با سرعت تو راهروهای مدرسه می دویید و برای یه لحظه هم حاضر نبود بایسته!بچه ها شاکی بودند حتی سدریک که تازه از حموم درامده بود،و سرحال بود با کنایه گفت "داشتم می خوابیدم گببب!"
همه ی مدرسه از راهروی سوم به بالا اراضی بودن از دست گابریل چون با سرعت نور داشت می دویید!

-ببخشید...ببخشید...بازم ببخشید!
-هییی...
-جلوتو نگا کن بچه جون!
-ببخشید...ئه وا ببخشید...

گابریل بالاخره به طبقه ی هفتم رسید،جایی که اتاق ضروریات درش قرار داشت!

-اینم از این!

اون سه بار طول دیوار اتاق رو راه رفت و ارزو میکرد که جای پیدا کنه که بتونه توش برای گانت غذا بپزه!

-جایی بهم بده که توش بی سر و صدا غذا بپزم واسه ی ماروولو گانت.

بالاخره دری پدیدار شد و گابریل به داخل اتاق رفت!

-خب برام این چیزارو اماده کن لطفا:
یه گاز.
مواد غذایی
ادویه جات
ظرف وظروف
اب کافی
روشویی
اه کلا تمام وسایل یه اشپز حرفه ای رو بده!

گابریل منتظر موند و منتظر موند،اما خبری نبود خسته شد و با عصبانیت چشهاشو بست و رفت کنار اتاق شروع به گریه کردن کرد!

-حالا...حالا چیکار کنم اینم جواب نداد...همون چیزی که ازشمی می ترسیدم!

گابریل تو ذهنش دعا میکرد الان کی بیاد و بهش بگه تو خوابی ببین اتاق همه ی وسایلت رو اماده کرده!

چیلیک...چیکلیک...تق تق...تق تق
-هااا؟ این...اینا چیه؟

تو اتق پر شده بود از وسایل اشپزی قابلمه،گاز،ادویه جات،مواد غذایی،نوشیدنی،کتاب های اشپزی،کفگیر،ملاقه حتی یه اشپز هم اماده ی درست کردن غذا بود!

-وایی خدای من!
-خانم تیت بفرمایید! من چی باید درست کنم؟
-حلیم با گوشت تسترال با نوشیدنی مخصوص!
-چشم دوشیزه تیت!

اشپز مشغول شد اما گابریل میدونست که این تکلیف خودش بوده نه اشپز بس اونم همراه با اشپز غذارو درست میکرد و تازه یاد هم میگرفت!
بعد از دو ساعت بالاخره کار غذای ماروولو گانت به پایان رسید!

-بفرمایید خانم تیت:حیلیم با گوشت تسترال و نوشیدنی کره ای اماده است!
-ممنون جف،هم کمکم کردی هم بهم اشپزی یاد دادی!
-خواهش میکنم خانوم!

گابریل شاد سرحال به سمت دفتر مروپ روانه شد.

سلام پروفسور گانت.

بالاخره زاخاریاس در عمرش به نظارت رسید. حکم نظارت آشپزخانه هاگوارتز را قاب کرده بود و دور تا دور آن تمام وسائل تزینیش را چیده بود تا به چشم بیاید. هر دو ثانیه به قاب نگاه میکرد و از ته دل ذوق میکرد. بالاخره با پارتی و اصیل زادگی خودش و پدرش توانسته بود از ماروولو حکم نظارت آشپزخانه هاگوارتز بگیرد. روی تختش خوابید و در فکری عمیق فرو رفت. در افکارش داشت سر جن های خانوادگی داد و فریاد میزد وتا سریع تر غذای ماروولو را آماده کنند. جن هایی که خورد میکردند، له میکردند، سرخ میکردند و آب پز میکردند تا غذای دانش آموزان هاگوارتز و کارکنان ان را آماده کنند. زاخاریاس بلند شد. دوباره حکم را هم راستا با دیوار کرد و گفت:
-بالاخره گیرت اوردم.

صبح زود آشپزخانه هاگوارتز

لباس سفید سر آشپزیش را محکم کرد. گرد و خاک روی آن را پاک کرد. کلاه سفید بلندش را روی سرش گذاشت و آن را صاف کرد. برای آخرین بار به عکس روی کمدش نگاه کرد. عکسی که ماهرانه توسط حسن مصطفی فتوشاپ شده بود و زاخاریاس را روی میز مدیریت هاگوارتز نشان میداد. به سبک نتورک مارکتینگ ها دستش را مشت کرد و رو به آسمان گرفت:
-یه روز به تو هم میرسم نظارت هاگوارتز!

محکم به سمت در آشپزخانه قدم برداشت. انرژیش را در دستانش گذاشت و در را با ابهت باز کرد:
-سلام بچه ها.

انتظار داشت با جمع کثیری از جن های خانگی مواجه شود که مظلومانه سرشان را برمیگرداندند و به زاخاریاس نگاه میکردند اما تنها جن پیر و اخمویی در وسط آشپزخانه ایستاده بود و به زاخاریاس نگاه میکرد. او کریچر بود!
-جن های خونگی از فرمان سرآشپزشون سر پیچی کردن قربان. حاضر نشدن موقع ورود به اشپزخونه ضد عفونیشون کنم قربان. گفتن ما نظارت اسمیت رو قبول نمیکنیم و راهشونو کج کردن قربان. همچین چیزی در تاریخ هاگوارتز سابقه نداشته قربان.

دل زاخاریاس فرو ریخت. سال های سال برای این لحضه زحمت کشیده بود و در یک آن توسط عده ای جن خانگی پست خراب شده بود. دیگر به قربان گفتن های کریچر توجه نمیکرد. سرش لحضه به لحضه بیشتر گیج میرفت و هر لحضه ممکن بود زاخاریاس غش کند.
-قربان؟قربان؟صدای من رو میشنوید قربان.

زاخاریاس به زندگی برگشت! با اکراه سرش را به نشانه موافقت تکان داد و کریچر ادامه داد:
-ارباب ماروولو گفتن امروز نمیخواد برای غذای دانش آموزای بی اصل و نسب زحمت بکشید قربان. براشون از هاگزمید غذا سفارش دادن قربان.

دوباره زاخاریاس خوشحال شد. اگر قرار بود غذای دانش اموزان را حاضر نکند، پس میتوانست تمام روز را لم بدهد تا جن ها به سر کارشان برگردند. با امیدواری گفت:
-خیلی خوب کریچر. پس من برم لباسامو جمع کنم.
-قربان، ارباب ماروولو گفتن میخوان دست پختتون رو تا ساعت دوازده بچشن قربان.

دوباره دل زاخاریاس فرو ریخت اما این بار دیگر راه فراری برای او نبود. زاخاریاسی که حتی بلد نبود نیمرویی درست کند، قرار بود برای سخت گیر ترین مدیر تاریخ هاگوارتز غذا بپزد. کریچر با صدای تقی غیب شد و زاخاریاس را با بزرگترین مشکلش تنها گذاشت.

دو ساعت بعد

زاخاریاس کل کتاب آشپزی هاگوارتز را شخم زده بود تا آسان ترین دسپخت تاریخ را امتحان کند اما همه ی دستور ها حداقل دوازده مرحله داشتند و این زاخاریاس را بسیار نگران کرده بود:
-لعنت به این زندگی. آخه این درسته؟ من به استالین این نظارتو نمیخوام.

اشک زاخاریاس به شکل خنده داری سرازیر شد و روی کتاب آشپزی میریخت. ناگهان کتاب آشپزی زنده شد و برای تلافی اشک ها یک سیلی به او زد. زاخاریاس پخش زمین شد. با گیجی سرش را بالا گرفت که به صفحه نهصد و سی و دو کتاب افتاد. جایی که نوشته بود:
نقل قول:

خودش بود! ساده ترین دستور تاریخ هاگوارتز. سریع سراغ ظرف های هاگوارتز رفت و ماهیتابه ای برداشت. تمام تخم مرغ های یخچال را خالی کرد و یک گونی سیب زمینی از انبار برداشت. حوصله سیب زمینی پوست کندن نداشت. با ورد آگوامنتی سطلی را پر کرد و روی ماهیتابه ریخت سیب زمینی ها را درشت و درشت و تخم مرغ ها را با پوست توی ماهیتابه ریخت.ارتفاع آب حتی تا نیمه تخم مرغ ها هم نبود و در بهترین حالت تخم مرغ نیم پز میشد. زیر گاز را روشن کرد.صندلی برداشت. بالشش را از کمدش برداشت و روی صندلی گذاشت:
-آخیش. بالاخره این شد یه روز عالی. وقتی بلند شم میبینم تخم مرغ ها آب پز شدن اونم به چه خوشمزگی. ماروولو کیف میکنه.

ساعت یازده و نیم

-از عقاب به شاهین. آتیش در ضلع شرقی هاگوارتز توی آشپزخونه هستش تمام.
-عقاب عقاب. ما همین الان در ضلع شرقی هستیم جلوی آشپزخونه. تمام.
-شاهین شاهین. با حرکت ضربتی وارد شید و جلوی خرابکارو بگیرید تمام.

دسته از کارآگاهان با لگدی در آشپزخانه را باز کردند و گفتند:
-به نام قانون تسلیم بشید. شما در محاصره اید!

زاخاریاس بیدار شد اما در دود اطرافش هیچ چیزی را نمیتوانست ببیند. آتش اطراف گاز زبانه میکشید. زاخاریاس گیج شده بود و نمیتوانست چیزی را ببیند که ناگهان پرتویی قرمز شلیک شد و صدایی گفت:
-تسلیم بشید. هیچ راه فراری نیست.
-غلط کردم. تسلیمم.

تازه زاخاریاس هوشیار شده بود. ماموران وزارتخوانه امدند دست زاخاریاس را ببندند که زاخاریاس فریاد زد:
-آهای! دارید چیکار میکنید؟
-شما به جرم اتش روشن کردن به عمد و پر کردن هاگوارتز از دود بازداشتید.
-چی؟ من سرآشپز اینجام. شما حق ندارید سر آشپزو به علت راه انداختن دود در هاگوارتز بازداشت کنید.
-اما...
-برای این دود بلند شد که من احمق موقع درست کردن غذا خواب مونده بودم.

زاخاریاس عصبانی شده بود. کپسول آتش نشانی را برداشت و به گاز اسپری کرد. لحضه ای بعد دود محو شد و زاخاریاسی فلک زده وسیاه پشت آن معلوم شد. محکم کپسول را به زمین کوبید و به سمت در آشپزخوانه رفت که فردی با لگد در را باز کرد:
-زمان سالازار کبیر اینجوری نبود که. یکی جلوی سالازار اسلایترین آتیش روشن کرد،سالازار براش سیبیل آتشین درست کرد.

ماروولو با رکابی و پیژامه ظاهر شد در حالی که مروپ پشت او با استرس و نگرانی حرکت میکرد. صدایش را در گلویش انداخت به ماموران وزارت گفت:
-پس این پدر سگی که آتیش روشن کرده کجاست؟!

ماموران وزارت از لحن حرف زدن او ترسیدند. یعنی در اصل گرخیدند. ماموری با دست زاخاریاس را نشان داد و گفت:
-این بود.
-چی؟ این؟ خیلی خوب پسر. حالا غذایی که قرار بود اماده کنی کجاست؟

زاخاریاس دست و پایش لرزید. چاپلوسانه رو به ماروولو کرد و گفت:
-غذاتون آمادسست. تخم مرغ سیب زمینی دودی.

با دستانی لرزان تخم مرغ سیب زمینی دودی را جلوی ماروولو گرفت و جلوی او زانو زد. ماروولو نگاهی به غذا کرد و گفت:
-مروپ. بیا این غذا رو بخور دختر.

مروپ مظلومانه از پشت پدرش بیرون آمد و غذا را گرفت. نگاهی به تخم مرغ های سیاه و سیب زمینی های ذغال شده انداخت. تخم مرغی را برداشت و گازی از آن زد.مزه تخم مرغ غیر قابل تحمل بود جوری که استفراغ مروپ کف آشپزخانه را پوشاند:
-خیلی خب زاخار.بیا تا جایزه این غذای خوشمزتو بهت بدم. بیا یه کفتر دارم منوی مدیریت میده.

ماروولو دستش را دور گردن زاخاریاس انداخت و جلوی چشم ماموران حیران وزارت دور شد.

نقل قول:

_دابی. دابی، به دادم برس!

پومانا هراسان این را گفت و وارد اشپزخانه شد. اشپزخانه اتاقی مستطیل شکل و همانند سرسرای عمومی بود؛ چهار میز طویل هم در وسط اشپزخانه قرار داشت که جن ها غذا ها راروی میز ها قرار می دادند. دابی فورا خودش را به پومانا رساند و پرسید:
_دابی چه کمکی می تواند به پومانا بکند؟

پومانا توضیح داد که باید برای تکلیف پرفسور مروپ غذایی برای ماروولو درست کنند. دابی که هیجام زده شده بود، گفت:
_دابی قراره به پومانا برای درست کردن غذا کمک کنه. دابی قراره تو تکالیف کمک کنه. دابی از این اتفاق خیلی خوشحاله!
_دابی، بعدا هم می تونی خوشحالی کنی. بیا بریم سراغ درست کردن غذا.

پومانا دابی را که هنوز از خوشحالی بالا پایین می پرید؛ گرفت و به سمت میز های اشپزخانه برد.

_خب دابی، حالا چه غذایی درست کنیم؟
_قربان، اگه نظر من رو بخواین به نظر من جرمه سبزی خوبه.
_جرمه سبزی؟ فکر بدی نیست. تو بلدی؟ اخه من بلد نیستم.
_دابی کامل بلد نیست اما یک چیز هایی میدونه.
_خیلی خوبه؛ حالا بیا شروع کنیم.

پومانا و دابی مشغول شدند و رفتند تا از گوشه و کنار اشپزخانه مواد لازم را بردارند.

_سبزی جادویی، علف یشمی، گوشت تک شاخ، بنفشه های وحشی. فکر کنم همینا خوب باشه.

اون طرف اشپزخانه

دابی به سمت قفسه ادویه ها و ترکیبات خوشمزه رفت تا مقداری از انها را بردارد. با خود زمزمه می کرد:
_نمک دریاچه سیاه، فلفل اژدها، بزاق تسترال، جارچین.

دابی بعد از برداشتن جارچین به سمت پومانا رفت. هردو به سمت یک دیگ حمله ور شدند و دست به کار شدند.
انها اول گوشت تک شاخ را ریختند. بعد از مدتی سبزی ها را اضافه کردند؛ البته پومانا مطمئن بود در هنگام ریختن سبزی ها چند کرم فلوبر را دیده که با سبزی ها به درون دیگ می روند. هم زمان وقتی پومانا مواد درون دیگ را هم می زد دابی ادویه ها را اضافه می کرد. هر دو به ماده ی درون دیگ نگاه کردند؛ یک چیزی کم داشت اما نمی دانستند چه بود. زمانی که فکر می کردند چه چیزی را از یاد برده اند، ناگهان یکی از جن ها پایش سر خورد و سطلی که در دست داشت به پرواز در امد و جایی جز دیگ غذای پومانا برای فرود پیدا نکرد.

شپلق

پومانا و دابی هراسان به سمت دیگ غذا رفتند و مطمئن بودند با صحنه بدی مواجه می شوند؛ اما انها تنها چیزی که درون دیگ دیدند، یک جرمه سبزی درست و حسابی بود؛ البته از نظر ظاهری.

دابی و پومانا جرئت نمی کردند که از ان غذا تست کنند و به این نتیجه رسیدند که انرا هر چه سریع تر بکشند و به پرفسور تحویل دهند.
دابی کاسه ی بزرگ گل سرخی اورد و جرمه سبزی را درون ان ریختند. کاسه را روی سینی گذاشتند و پومانا با سلام صلوات به سمت دفتر مروپ روانه شد؛ با اینکه می دانست بزودی یک صفر بزرگ خواهد گرفت یا شاید هم شاهد مریضی ماروولو بود.

تلکیف جلسه سوم کلاس اصول تغذیه و سلامت جادویی.
هووووو هوووو این صدای چیه؟ من در حالی که مشغول گوش دادن به گرامافون جادوییم بودم متوجه صدای باد مانند شدم

که از اشپزخونه میاومد، پدر و مادر خوانده ام بیرون رفته بودن و من در تعطیلات تابستونی تو روسیه بودم.

بی توجه به صدا دوباره از موسیقی لذت برم که تلفن زنگ زد به ارامی سمت تلفن رفتم . ماریا مادر خوانده ام بود که گفت

برای شام غدا درست کنم و التماس کرد که اشپزخونه رو به فنا ندم من خیال ماریا رو راحت کردم ولی معلوم بود اتفاق قبل

رو یادش نرفته که گاز ترکید.

من با هیجان به سمت اشپزخونه رفتم و بیخبر از این که اینبار فاجعه دیگه ای پیش میاد به سمت یخچال رفتم.

تصمیم گرفتم گه گلابچی درست کنم(غذای محبوب روسیه شبیه دلمه برگ) اول گوشت گاو از قفسه بیرون اوردم وتو قابلمه

با ادویه گذاشتم بعد ساعت رو روی 1 ساعت گذاشتم که پخته بشه و در دنیای سریال محو .

تو جای حساس بودم که با بوی سوختنی به خودم اومدم و سریع به گاز سر زدم .

اگه یکم دیر تر میریدم گوشت می سوخت، بعد گوشت رو با ادویه مخلوط کردم و کلم رو از توی یخچال بیرون اوردم و خوب

شستم بعد مثل دلمه گوشت رو توی برگکلم چیدم و با برس چربش کردم و روی گاز گذاشتمبعد حدود 40 دقیقه که خوب

پخت به ئ ماریا و پاپا تماس گرفتم که بگم کجایین که در کمال تعجب وخشم شنیدم که گفتن شام پختن و فاجعه

از شدت ناراحتی شیشه کنار تلفن شکست و پخچال به طرز عجیبی رو زمین سقوط کرد و اه دوباره دردسر دیگه ای

به ظرف شام نگاه کردم یک گیلاس مشروب ریختم و در کمال لذت خوردم وبعد صدایی محو شنیدم که میگفت مافلدا داری

چه خوابی میبینی؟ بلند شو. با گیج و منگی از خواب بلند شدم و دیدم در زیر زمین هستم سر کلاس اصول تغذیه

وکلاس تموم شده.

باورم نمیشد که همش خواب بود و به سمت خوبگاه رفتم تا جریمه خوابیدن سر کلاس روبدم که 50 تا شنا بود.

حیف کاش واقعی بود نه یک خواب

تکلیف جلسه ی سوم کلاس اصول تغزیه و سلامت جادویی :
تق تق تق تق...
صدای درب به صدا در آمد ،گویی کسی پشت درب است.
کروینوس که داشت به قاب عکس همسرش نگاه میکرد و اندوه میخورد به خود آمد.واقعلا بعد از مرگ همسرش داغون شده بود.
رفت درب را باز کرد و ماروولو کوچولوی خودشو دید.
+سلاااااام بابا جوووونم
-سلام دختر کوچولوی بابا،بیا بقلم ببینمت
کریسمست مبارک.امتحان های نوبت اولت خوب بود؟اون دورگه های عوضی که باهات کاری نداشتن؟اگه سر به سرت گذاشتن تهدیدشون کن که بابام میاد گوشتون رو میبره.
+ممنون.یکم سخت بود.نخیر،جرات نداشتن بهم نگاه چپ بکنن.
باز که پای چشمات سیاه شده!!دوباره گریه کردی؟اینجوری نمیشه،باید یکی رو برای خودت پیدا کنی که همدمت باشه و تورو از تنهایی در بیاره.(کروینوس چشم خیره ای به او میرود
+خیلی خب ناهار چی داریم؟خیلی گشنمه.
-(کروینوش حالت چهره اش را خوب میکند )اهااااااا راستی.یه غدای خیلی خوشمزه برات در نظر دارم.
بهتره تو بری یکمی استراحت کنی تا من غدا رو برات آماده کنم.(میرود به سمت آشپز خانه )
با چوب دستیش به جایی اشاره میکند و مقداری ادویه و فلفل قرمز و نمک درهوا به پرواز در می آیند و در ظرفی ریخته میشوند و سپس با هم مخلوط میشوند و در مقداری آب حل میشوند.
سپس یک مرغ بزرگ پوست کنده ی آماده درون ظرفی بود و به داخل فر جادویی مخصوص که داخلش با نفس اژدها گرم میشد رفت .
از اون طرف سیب زمینی های مزرعه ی گانت ها که پوست کنده بودند در داخل ظرفی به روی اجاق گاز رفتند برای سرخ شدن .اب ادویه ها هم برای جوشاندن بر روی اجاق رفتند.بعد از 20 دقیقه مرغ و سیب زمینی و آب ادویه ها خوب پخته و سرخ و جوشانده شده بودند .
مرغ را در ظرفی بزرگ تر گذاشت و سیب زمینی هارو دور و برش چید و آب ادویه هارو روی مرغ و سیب زمینی هایش ریخت.
کروینوس گانت:دخترم،بیا که غذا آمادس.
ماروولو با شتاب میاید.از همون اول پیدا بود مست بوی خوب اون غذا شده بود.
-سادس ولی از ته دل پختم و خیلی خوشمزس،تازه یه نوشیدنی خنک و مقوی که باعث بهتر پرواز کردن و قوی شدن جادو میشه رو فقط برای ماروولو جونم درست کردم؛ترکیباتش هم پر دم اژدها و گل گیاه بهار و برگ درخت جادو هست.
ماروولو تشکری میکند و شروع به خوردن میکند در حدی که انگشت هایش را هم میخورد.بعد از یک هفته هم آنجا میماند و دوباره به هاگوارتز بر میگردد و کروینوس دوباره غم و اندوهش شروع میشود .

-زمان سالازار...مرلین بیامرزدش! کلاسا که چنین تئوری های مشنگ پرستانه و بی فایده ای نبودن. تف!

زاخاریاس که در ردیف اول کلاس نشسته بود و انتظار نداشت این جلسه به جای مروپ، پدر مروپ را همراه پیژامه راه راه و عرق گیر پشت میز استاد ببیند با عصبانیت تف ماروولو را از روی صورتش پاک کرد.

-هی...دلقک خیاری! تف استادو از روی صورتت پاک می کنی؟ زمان سالازار...مرلین بیامرزدش. تف استاد حرمتی داشت! دانش آموز جماعت خودشون دنبال استادا راه میفتادن و التماس می کردن تو صورتشون تف کنن! تف!

زاخاریاس که می دانست در صورت پاک کردن تف اخیر باز هم در صورتش تف می شود با ناامیدی به اطراف کلاس نگاهی انداخت. بقیه دانش آموزان را دید که از ترس مورد عنایت ماروولو قرار گرفتن زیر نیمکت هایشان پناه گرفته بودند. مروپ را دید که خودش را در دیگی جا داده بود و از زیر در دیگ یک چشمی به پدرش نگاه می کرد. از اعماق قلب خیاری اش اعتقاد داشت که همه این اتفاق ها از بی نظارتیست!

-هی تو...دختر!

مروپ که می دانست این طرز خطاب تنها می تواند به خودش تعلق داشته باشد با وحشت به درون دیگ رفت و در دیگ را هم بست.

-مغز ضعیفه جماعت نصف یه مرده. زمان سالازار...مرلین بیامرزدش! ضعیفه رو که استاد نمی کردن!

صدای لرزانی که در دیگ می پیچید به گوش رسید.
-پدر مامان...آخه خودتون مامانو استخدام کردین.
-خودم استخدامت کردم؟! ساکت ببینم! اصلا چه معنی داره ضعیفه جماعت اظهار نظر کنه؟ بمون توی همون دیگت دم ت رو بکش! تف!

زاخاریاس در دل برای ردیف اول نشستنش در این جلسه به خود لعنتی فرستاد.

-گفتم باس این جلسه خودم بیام توی این کلاس تا یه دلی از عزا در بیارم اصول تغذیه ای زمان سالازار مرلین بیامرز رو بِتون بیاموزم! من که می دونم این دختره توی این دو جلسه هیچی بتون یاد نداده. تف!

ماروولو از جایش برخاست و دور کلاس به قدم زدن پرداخت. زاخاریاس که صورتش از مقادیر زیادی تف لبریز شده بود، نفس راحتی کشید.

-استاد، اجازه؟ مگه اصول تغذیه ای زمان سالازار با اصول تغذیه ای که پروفسور گانت تدریس کردن چه فرقی داره؟

ماروولو دمپایی اش را از پایش در آورد و نگاه تهدید آمیزی به فلور دلاکور که این سوال را پرسیده بود انداخت.
-مشنگی یا اصیل؟ عا...پریزادی! به به...باریکلا دختر...درود بر تو...چه سوال خلاقانه ای پرسیدی. زمان سالازار...ببینم چرا شماها مرلین بیامرزی برا سالازار نمی فرستین؟!

دانش آموزان لرزان به دمپایی که به صورت تهدید آمیزی در دست ماروولو آماده پرتاب نگه داشته شده بود چشم دوختند. از صمیم قلب شروع به خواندن فاتحه برای آرامش روح سالازار کبیر کردند.

-داشتم می گفتم...زمان سالازار...مرلین بیامرزدش...میبینم بازم مرلین بیامرزدش نگفتید که!

و دوباره شروع به خواندن فاتحه کردند.

-بله زمان سالازار...مرلین بیامرز...ببینم شماها...

شتررررق!

مروپ از دیگش بیرون آمد و به ماروولویی که بی هوش نقش بر زمین شده بود نگاه های نگرانی انداخت.
-دانش آموزان مامان، انسولینیوس پدر مامان کمی زمانش اینور و اونور شده و متاسفانه دچار اختلال حواس شدن. ولی فحوای کلامشون این بود که تکلیف جلسه سوم کلاسمون اینه که براشون آشپزی کنین! مواد اولیه هم خودتون باید پیدا کنین و این مواد اولیه می تونه هر ماده یا شی ء ای باشه. فقط اگر دلتون نمی خواد سر سیلندر جاروشون توی دماغتون فرو بره بهتره غذایی که می پزین با سلیقه شون سازگاری داشته باشه.

سپس ماروولو را کشان کشان پشت میز استاد نشاند و دوباره رو به سوی دانش آموزان کرد.
-پس چرا منتظرین نوگل های باغ دانش مامان؟ پدر مامان عادت ندارن غذاشون دیر بشه ها!

دانش آموزان به سرعت برای پیدا کردن مواد اولیه از کلاس خارج شدند.

------
تکلیف:

همونطور که متوجه شدین قراره این جلسه برای شخصیت ماروولو گانت با هر مواد اولیه ای که به ذهنتون میرسه آشپزی کنید!

اما نکته ای که توی تکالیف این جلسه برام خیلی مهمه شروع و پایان پستتونه. یه پست خوب باید شروع جالبی داشته باشه تا خواننده رو برای خوندنش ترغیب کنه. این شروع نباید مبهم باشه. اگر مثلا با دیالوگ شروع میشه باید در ادامه توصیفاتی داشته باشه که فضا و مکان اون دیالوگ رو توضیح بدن و خواننده رو از سردرگمی در بیارن. اگر با توصیف شروع میشه باید این توصیفات جالب و واضح باشن. بنابراین قطعا یکی از مهمترین بخش های یک نوشته شروعشه.

پایان پست هم به اندازه شروعش مهمه. اگر شما کلی هم تلاش کنین و بهترین پستم بنویسین اما پایانش به خوبی قسمت های دیگه ش نباشه اون پست تاثیری که باید بذاره رو به راحتی از دست میده. توجه داشته باشین که آخرین بخشی که یه خواننده با اون سر کار داره همین پایان پست هست و قطعا بیشتر از بقیه قسمت های نوشته تون توی خاطرش می مونه. اگر این بخش مبهم یا خسته کننده باشه بقیه پست هم به نظرش مبهم و خسته کننده میاد.

بنابراین این جلسه انتظار پست هایی ازتون دارم که شروع و پایان حساب شده و جالبی داشته باشن.

از شنبه 15 شهریور تا ساعت 23:59:59 جمعه 21 شهریور برای ارسال تکلیف این جلسه فرصت دارین. تکالیفتونو توی همین تاپیک ارسال کنید.


با مصرف سبزیجات مثل پدر مامان انسولینیوس لازم نشوین!

امتیازات جلسه دوم دانشمندان مامان!

مامان از نتایج این جلسه بسیار رضایتمنده. چه غذاهای مضری که با تلاش دانش آموزان مامان به سزای اعمال ننگینشون نرسیدن!

آرتمیسیا لافکین:

از اونجایی که طبق قانون افرادی که تاریخ ورودشون به ایفای نقش از شهریور 97 به بعد هست تازه وارد محسوب میشن و شما با توجه به تاریخ ورودتون تازه وارد محسوب نمیشین، بنابراین متاسفانه نمیتونم امتیازی برای تکلیفتون منظور کنم.

اما به طور کلی از نظر محتوایی پست خوبی بود. از نظر ساختار ظاهری هم دیدم که نکته ای که جلسه قبل درباره فاصله گذاری صحیح مطرح کرده بودم رو رعایت کرده بودین. ممنونم.


هدر:

توی توضیحات پست تدریسم نوشته بودم:
نقل قول:
ولی ظاهرا شما نخوندینش و تکلیفتونو ۲۴ مرداد ارسال کردید. بنابراین متاسفانه نمیتونم امتیاز شما رو توی امتیاز نهایی گروهتون محاسبه کنم.

رعایت علائم نگارشی یکی از مهمترین اصول نوشتن هست. جملاتی که هیچ علامتی ندارن نمیتونن لحن خوانش صحیح مورد انتظار نویسنده رو به خواننده انتقال بدن. نتیجه این میشه که افرادی که پست شما رو می خونن نمیتونن به درستی باهاش ارتباط برقرار کنن.

نقطه، علامت سوال و علامت تعجب از علائمی هستن که باید با توجه به کاربردشون حتما در پایان جملات استفاده بشن‌. در حالی که توی پست شما خیلی از جملات بدون هیچ علامتی تموم شدن.

اشکالات املایی باعث میشن که نشه کلمات رو به شکل صحیح خوند و روی تمرکز خواننده تاثیر منفی می ذارن. این اشکالات خواننده رو برای لحظاتی متوقف می کنن تا به معنی کلمه و شکل صحیح نوشتنش فکر کنه و این چند لحظه مساویه با قطع ارتباط خواننده با پستتون که اصلا خوب نیست. با توجه به معنی "یه ذره"، "مغذی" و "بذار" شکل صحیح این سه تا کلمه ای هست که توی پستتون نوشته بودین.

انتظار داشتم بیشتر از خلاقیتتون استفاده کنین و روی شخصیت خودتون و شخصیت پردازی خوراکی، با دقت تر کار کنین ولی چندان روی این مسئله مهم تمرکز نکرده بودین.

با تمرین بیشتر و نقد گرفتن کم کم خودتون می بینین چقدر نوشته هاتون پیشرفت می کنه. پس با انگیزه ادامه بدین.

امتیاز: 11 (به دلیل ارسال پست خارج از زمان قانونی در امتیاز نهایی گروه محاسبه نمی شود.)


هلنا ریونکلاو:

شیوه صحیح استفاده از علائم نگارشی به این صورته که علامت رو به آخرین کلمه یا فعل جمله قبلی می چسبونیم، بعد از علامت یه فاصله می ذاریم و بعد جمله بعدی رو شروع می کنیم.

نقل قول:
قاضی قانع نشده بود ولی گریه می کرد؟!

به نظرم عجیبه که یه شخصیتی (اونم قاضی!) اینطوری تحت تاثیر قرار بگیره که گریه کنه بعد از طرف دیگه بگیم قانع نشده بوده! توصیف ها قراره درک شخصیت هارو برای خواننده راحت تر کنند نه اینکه پیچیده تر کنند.

هر چی فکر کردم متوجه نشدم چرا مودی به عنوان رئیس کارخونه بستنی سازی انتخاب شده. اگر دلیلی داشته بهتر بود بیشتر توضیح می دادین که مبهم باقی نمی موند. اگر هم که دلیل خاصی نداشته بهتر بود بجای اون قسمت ورود و خروج مودی روی خود شخصیت بستنی کار می کردین تا بیشتر باهاش آشنا بشیم.

معمولا دیالوگ ها رو با لحن محاورات روزمره مون و توصیف هارو با لحن ادبی می نویسیم. توی نوشته تون چند جا دیدم که مثلا توی دیالوگ یه دفعه یه کلمه ادبی اومده. روی ثابت نگه داشتن لحن جملات و شناخت کلمات محاوره ای و ادبی بیشتر کار کنین.

ایده کلی پست و توجه به تغییر چهره بستنی عروسکی خلاقانه و بامزه بود.

امتیاز: 14


مگان راوستوک:

نقل قول:
برای منظم شدن و راحت تر خونده شدن پست، بعد از دیالوگ ها دوتا اینتر می زنیم و بعد توضیحاتمونو شروع می کنیم. به این شکل:

نات دستش رو روی صورت کشید.
- ببخشید اقای صورت که ناراحتت کردم.
- خب نات بزار این پماد رو بزنم به صورتت.
- باشه فقط اقای صورتت دردش نگیره.
- باشه

وقتی پماد رو به صورت نات زدم رفتم تا به مامانم زنگ بزنم.

نقل قول:
نکته ای که بالا توضیح دادم رو دوباره تکرار می کنم:
نقل قول:
پس هیچ جمله ای رو بدون علامت رها نکنین.

پستتون کلا یک شکلک داشت که متاسفانه همونم چندان ارتباطی با موقعیتی که ازش استفاده کردین نداشت و به نظرم نذاشتنش بهتر بود. "بعد" شکلک هم نیازی نیست علائم نگارشی قرار بدین.

هدف اصلیم از تکلیف این جلسه این بود که شخصیت هایی که از غذاهای مضر به وجود میارین بتونن صحبت کنن و خلاقانه از خودشون دفاع کنن. میشد این کالباس یا اون ادویه ها از زبون خودشون صحبت کنن...هر چی باشه اینجا دنیای جادوییه و هر چیزی ممکنه حتی صحبت کردن خوراکی ها.

بخش مربوط به دادگاه خیلی سریع پیش رفت. می شد خیلی بیشتر بهش پرداخته بشه.

امتیاز: 12


لاوندر براون:

نقل قول:
این شکلک چندان با این دیالوگ سازگار نیست. معمولا از این شکلک برای ذوق زیاد و هیجان استفاده می شه در حالی که قاعدتا لواشک ذوق خاصی در حال محاکمه شدن نباید داشته باشه!

نقل قول:
دیالوگ و شکلک شخصیت لواشک اینجا خیلی بامزه بود. استفاده از کلمه ترشرویی هم خلاقانه بود.

در کل پست قشنگی بود. یکم بیشتر روی شکلک گذاریاتون هم کار کنین بهترم می شه‌. مثلا چند جا دیدم از دوتا شکلک پشت هم استفاده کرده بودین در حالی که به نظرم نیاز چندانی به دوتاش حس نمی شد و یکیشون برا نشون دادن حالت شخصیت کافی بود.

امتیاز: 16+ ( 1 امتیاز به منظور پیشرفت نسبت به جلسه اول.)


هوریس اسلاگهورن:

هوریس عزیز، کپی کردن نوشته های دیگران اصلا کار قشنگی نیست. اینکار نوعی سرقت ادبی محسوب میشه که انجامش در شان هیچکس نیست. ضمنا مطمئن باشین تمام تکالیف خونده میشن و درصورت کپی بودن اساتید متوجه این قضیه میشن پس از خلاقیت خودتون برای نوشتن استفاده کنین!

امتیاز: 0


پومانا اسپراوت:

نقل قول:
پومانا عزیز، فکر کنم یکی از گیاه های گلخونه تون علائم نگارشی خوار از خاک در اومده!

بهتره قبل از ارسال پستتون یکی دو بار برای اطمینان بخونیدش که اگر علائم نگارشی جا مونده بود یا اشکال نگارشی داشت بتونید رفعش کنین.

نقل قول:
بعد از گذاشتن علائم یه فاصله می ذاریم و بعدش جمله بعدی رو شروع می کنیم. به این شکل:
_ساکت! ساکت! چرا اینقدر شما احمقانه رفتار می کنید؛ این نوشابه پس فطرت داره جون شما ها رو می گیره!

جا داره بیشتر با شخصیت های داخل سایت آشنا بشین. بیشتر به رفتاراشون دقت کنید و چارچوب هاشونو بشناسین. این توی نوشتن در موردشون بهتون خیلی کمک می کنه و بی شک طنزتونو بهتر می کنه.

فکر می کنم اگر خود پومانا رو قاضی دادگاه قرار می دادین بیشتر می تونستیم با شخصیتش آشنا بشیم.

توصیفاتتون نسبت به جلسه قبل بهتر شده بود ولی همچنان هم جا داره بهتر و بهتر بشه.

امتیاز: 14+ ( 1 امتیاز به منظور رعایت نکات ذکر شده در نقد جلسه اول.)


سوروس اسنیپ:

نقل قول:
سوروس، یه مسئله ای که درک نمی کنم یه سری از اینترهات هست که واقعا نیازی بهشون حس نمی کنم‌. نه تنها به نظم کمکی نمی کنن بلکه باعث میشن تمرکز خواننده بهم بریزه و مدام بره خط های بعد تا ادامه دیالوگ هارو متوجه بشه.

نقل قول:
از علائم نگارشی نداشتن هاشون که بگذریم، به نظرم میشد بجای تکرارشون از دیالوگ های خلاقانه تر استفاده کرد.

نقل قول:
این ایده مانور دادن روی قضیه وا رفتن سریع بیسکویت ها بامزه و خلاقانه بود.

پستت اینطوریه که یه قسمت های خیلی بامزه ای داره ولی از طرفی دیگه یه قسمت های ساده ای داره که اون قسمت های بامزه رو کمی خنثی می کنن. تشخیص این دو بخش از هم دیگه نیاز به تجربه و تمرین بیشتر داره. پس سعی کن بیشتر بنویسی و نقد بگیری.

امتیاز: 15


رابستن لسترنج:

می شد بجای آقای وکیل خود خربزه و عسل از خودشون دفاع کنن. بگن علت اختلافشون باهم چیه و چرا خوردنشون در کنار هم برای ملت مشکل ساز میشه.

ایده کلی خوب و خلاقانه بود. ولی توی اجرا با یه سری تغییرات جزئی مثل همینی که بالا گفتم به نظرم می شد جالب تر و جادویی تر باشه.

نقل قول:
این قسمت بامزه بود. کاشکی بیشتر در مورد حرکات بچه توی دادگاه و نظراتش می نوشتین.

امتیاز: 17


زاخاریاس اسمیت:

نقل قول:
نقل قول:
نقل قول:
خوشم میاد کلمه "قورباغه" رو توی پستت به تمام حالات ممکن و غیر ممکن نوشتی!

نقل قول:
این شعارا بامزه بودن.

نقل قول:
به نظرم این گفت های پستت زیاده. تا همون روی میز زد کافیه. نیازی نیست حتما بنویسی "فلانی گفت:" ، "بهمانی گفت:" و... چون وقتی دیالوگش رو بدون فاصله زیرش می نویسی، مشخص میشه متعلق به چه کسی هست پس دیگه لازم نیست مدام نقل قول کنی.

زاخاریاس اینبار به درستی چکش را روی میز زد.
-اوهوی...یعنی سکوت را رعایت کنید. خانم ایوانوا بفرمایید از موکلتون دفاع کنید.


ناظر آینده رفته برا مامان شکلات استخدام کرده توی سنت مانگو!

امتیاز: 17+ ( 1 امتیاز به منظور پیشرفت نسبت به جلسه اول.)


فلور دلاکور:

آفرین فلور، هم اشکالاتی که جلسه پیش گفته بودم رو رفع کرده بودی و هم پست قشنگی نوشته بودی. البته هنوز جا داره طنزش پر رنگ تر بشه که قطعا با نوشتن و تجربه بیشتر خواهد شد.

امتیاز: 17+ ( 2 امتیاز به منظور رعایت نکات نقد جلسه اول و پیشرفت.)


آیرین دنهولم:

رعایت علائم نگارشی یکی از مهمترین اصول نوشتنه. علتش هم اینه که همین علائم هستن که لحن خوانش نوشته تون رو به خواننده نشون میدن. برای همین علائمی مثل نقطه، علامت سوال و تعجب با توجه به کاربردشون حتما باید در پایان تمام جملاتتون باشن.

نقل قول:
از شکلک ها در پایان دیالوگ ها استفاده می کنیم. باتوجه به اینکه این جمله یک توضیح هست بهتر بود براش از شکلکی استفاده نکنید.

نقل قول:
یه سری جملات توی پستتون دارین که علامت دیالوگ نداره ولی مشخصا توصیفم نیست! این موضوع شدیدا خواننده رو گیج می کنه.

توصیف های پستتون خیلی کمه. این یک مشکل به حساب نمیاد تا زمانی که دیالوگ ها بتونن جای خالی توصیف هارو پر کنن و بخش های مبهم رو روشن کنن اما دیالوگ های پست شما هنوز تجربه لازم برای اینکار رو ندارن. پس سعی کنید بیشتر صحنه ها رو توضیح بدین و حالات رو توصیف کنید تا خواننده بتونه نوشته تون رو توی ذهنش تجسم کنه و باهاش همراه بشه.

پست های بیشتری بخونین. بیشتر بنویسین و نقد بگیرین تا کم کم بهتر و بهتر بشین.

امتیاز: 10


اما دابز:

خوب بود اما. به نظرم بخش محاکمه و مجازات می تونست یکمی بیشتر گسترش پیدا کنه و خلاقانه بشه ولی همین الانشم خوب بود.

شخصیت هاگریدت بامزه بود. واکنش محفلیا به غذاهای اما هم جالب بود. با خوندن اون بخشی که از سبک غذاهات انتقاد کردن یه همدردی خاصی رو باهات احساس کردم.

اعتراف گیریت از همبرگر قشنگ بود. حقش بود!

امتیاز: 17


سو لی:

پیرهن هاوایی با کلاه گیس قضاوت؟ برو بیرون ببینم تازه واردنمای مامان!

امتیاز: 20


الکساندرا ایوانوا:

ایوا مامان، حس می کنم این پستت کمی با عجله نوشته شده بود. بعضی از جملات نقص هایی داشتن و اشکالات تایپی هم دیده میشد. پستت با استفاده از شکلک ها می تونست خیلی بامزه تر باشه.

قابل قبول بود اما مطمئنم خیلی خیلی بهتر از اینا میتونی بنویسی.

امتیاز: 16