رودولف دوست نداشت دستش هری پاتری بشه. بنابراین قمه‌شو دراز می‌کنه و سر تیزشو به پشت یقه‌ی هری گیر می‌ده و اونو از زمین بلند می‌کنه.
- ارباب بفرمایین کجا بذارمش تا همونجا بذارمش!

هری همونطور که تو هوا معلق بود دست و پا می‌زنه و خواستار پایین گذاشتنش می‌شه. ولی کسی بهش کوچک‌ترین اهمیتی نمی‌ده.

- ارباب چطوره ببریمش اتاق شکنجه؟

لرد در یک حرکت سریع هری رو از چنگ قمه‌های رودولف در میاره و خودش اونو از گردن می‌گیره.
- نمی‌شه. پاتر مال خودمونه! خودمون گرفتیمش.
- ارباب خب من که نمی‌گم شما نگرفتینش، می‌گم ببریمش اونجا شما شکنجه‌ش کنین.

لرد نگاهی به دوش حموم می‌ندازه و بلافاصله تصمیمشو می‌گیره.
- فکر خوبی کردیم. یه صندلی بیارین همینجا شکنجه‌ش می‌کنیم!

وینکی دوان‌دوان ازونجا دور می‌شه و چند ثانیه بعد با یه صندلی برمی‌گرده. لرد هریو رو صندلی پرتاب می‌کنه و بلافاصله طنابیو از غیب ظاهر می‌کنه و اونو می‌بنده.
- مایلیم پاتر چهره زیبای مارو ببینه و از وحشت خوف کنه. این موش کورو بینا کنین!

بلاتریکس به سمت عینک هری که در اثر دست به دست شدن هری گوشه‌ای افتاده بود می‌ره. از قصد با پا محکم روش می‌کوبه. بعد از اینکه صدای قرچ شکستن عینک، تک‌تک ذرات وجودی بلارو به حال میارن، اونو با جادو سالم می‌کنه و رو چشم کله‌زخمی قرار می‌ده.

هری بلافاصله بعد از بینا شدنش و دیدن جماعت مرگخواری که دورش حلقه زده بودن و همچون ندیده‌ها بهش زل زده بودن، آب دهنشو قورت می‌ده.
- آخ زخمم. جای زخمم سوخت. کمک.
- کله‌زخمی! ما محفلی نیستیم که با درد زخم تو به هیجان بیایم.

لرد چوبدستیشو به سمت دوش آب می‌گیره و در حدی که فقط یه قطره آب سرد ازش خارج بشه اونو باز می‌کنه. بعدش با لگدی هریو زیردوش آب هل می‌ده. قطرات سرد آب هر چند ثانیه یک‌بار بر فرق سر نامبارک هری فرود میان و رو صورتش جاری می‌شن.

شکنجه‌ی روانی از دیگر شکنجه‌هایی بود که لرد به خوبی اونو بلد بود!

-گرفتیمش...ما کله زخمی رو گرفتیم! خودمون شخصا گرفتیم. بدون کمک...بدون یاری! بدون کجاست یاری دهنده ای که...ما تو حمومیم؟ ...ما...؟ چشاتو ببند بی ناموس!

لرد سیاه شانس آورده بود که عینک هری در اثر برخورد با دیواره های لوله آب شکسته بود و الان موش کوری بیش نبود.

ولی در مرحله بعدی لرد سیاه اصلا شانس نیاورد!

چون مرگخواران در اثر فریاد هیجان زده و خبر دست اول لرد سیاه به صورت تسترال واری وارد حمام شدند!

-کو ارباب؟
-کجاست؟
-بکشین کنار منم ببینم.
-ارباب می شه بهش دست بزنیم.
-ارباب شما چقدر باهوشین. فرموده بودین لازم نیست برین دنبالش. خودش میاد سراغتون ها.
-حالا بکشینش خب ارباب!

لرد سیاه از هیاهوی ایجاد شده برای تماشای هری پاتر استفاده کرد و فورا ردایش را پوشید.
-شما هنوز نفهمیدین این روش ما نیست؟ ما باید با شکارمون تفریح کنیم. به این سادگیا نمی کشیمش. زجر کشش می کنیم.

هری پاتر که همچنان چیزی نمی دید، ناله کرد:
-پروفمون گفت بی زحمت آب ما رو وصل کنین.

- ارباب چطور ممکنه درحالی که یه کاریه برای انجام دادن، هم زیبا باشه و هم جالب؟
- شیرازممد باز تو نظر دادی؟ من نمیدونم اصلا کی درخواست مرگخواری تورو قبول کرد. چی ما قبول کردیم یادمون نیست؟ یعنی میگی ارباب چیزی رو فراموش میکنه احمق؟ الان داری میگی من دیوونه‌م چون دارم با خودم حرف میزنم؟ آواکداورا !

اینگونه شد که شیرازممد درگذشت و یکی دیگر از ممد هایی که مرگخوار بودند، کم شد! مرگخواران به احترامش یک ثانیه سکوت کردند و ارباب سخنان گهربارش را ادامه داد:
- همانطور که میدونید الان ما خیلی خفنیم البته خفن ها نباید خودشان را اینگونه خطاب کنند اما ما چون دیگه زیادی خفنیم، این آپشن رو هم دا..

قبل از پایان سخنان گهربار، کبوتر بچه کرد و کاش بودیو میدیدی! دقیقا روی سر لرد هم اومد بچه کرد و رفت. خلاصه پیام اخلاقی که میشه گرفت اینکه در اوج خفن بودن یهو مواظب باشید که کبوتر میاد روی سرتون بچه میکنه..
- وا ارباب چقدر بهتون میاد! انگار موهای طلایی رنگ در اوردید. مای بلوند لرد!
- (شکلک دیفالت لرد!)

لرد به درون خانه پناه برد و برای تمیز کردن گندکاری روی سرش مجبور شد تا دوباره آب را وصل کند. هری پاتر که دقیقا در وسط لوله های سازمان مرکزی آب و فاصلاب ریدل و محفل گیر کرده بود به صورت خیلی شیری‌طور با فشار آب به سمت خانه ی ریدل هدایت شد و روی سر مبارک ارباب از طریق شیردوش آب فرود آمد!

هری ناگهان در حالی به خود آمد که سر و نیمی از بدنش داخل دوش فرو رفته بود.
- عههه... ملت... گیر کردم!
- هوووم... یعنی الان تو گیر کردی؟
- آره دیگه. گیر کردم... بیاید فشارم بدید تو... یا بکشیدم بیرون!
- آه... هری... فرزند روشنایی... باز دوباره همه کیک های هاگرید رو خوردی؟
- نه پروفسور... من نِی قلیون شدم از گرسنگی... من بودم که شب ها میرفتم غذامو بین پرنده ها پخش میکردم.
- هری؟ فرزندم؟ غذای مالی رو میبردی میدادی پرنده ها؟
- اممم... چیزه... نه... منظورم اینه که میخواستم کار خوب انجام بدم... میدیدم اونا هم گرسنه ان... واسه همین!

ملت محفلی که از این همه فداکاری پسر برگزیده اشک در چشمانشان جمع شده بود، حتی یک لحظه هم به یاد رشته های موجود در سوپ که در واقع از بند کفش و ریش های پروفسور دامبلدور تشکیل شده بود، نیفتادند.

- آقا، اگر گریه و اشک ریزیتون تموم شد بیاید یه کمکی بکنید... من هنوز گیر کردم!

ملت محفلی جلو رفتند و شروع کردند به فشار دادن هری به داخل دوش.

- من گوشنمه!
- عه عه... هاگرید، پاشو بیا کمک... هری رو بندازیم توی دوش!
- من کیک میخوام... بعدش میام کمک!
- بیا کمک، بعدش کیک میدیم!
- قبوله!

بدین ترتیب، هاگرید برای وارد کردن پسر برگزیده به داخل دوش جلو رفت.

کمی آنطرف تر، خانه ریدل ها:

- خب... اینم از این... بریم استراحت کنیم... به شدت خسته شدیم همگی... خسته نباشیم!
- همه کارهارو من کردم که!
- وقتی یک فعالیت گروهی انجام میدیم همه اعضای گروه در انجام کار شریک هستن ایلین!
-

مرگخواران همگی در تایید آرسینوس سر تکان دادند و گفتند:
- بله بله... فعالیت فروهی بسیار فعالیت جالب و زیباییست.
- گروهی البته!
- همون فروهی دیگه!

- یاران عزیزمان... کار بسیار جالب و زیبایی براتون سراغ داریم!

گردن همه مرگخواران به طور همزمان مستقیم به سمت پنجره طبقه بالای خانه ریدل چرخید تا به سخنان اربابشان گوش فرا دهند.

خلاصه:

به کمک مرلین لرد سیاه همه عناصره کره زمین رو در اختیار گرفته و به زبون همه موجودات مسلط شده. به آب و هوا و آتش و خاک دستور می ده و هدایتشون می کنه.ولی به دلیل نامعلومی از دست مرگخوارا عصبانیه و می خواد مجازاتشون کنه.
آب رو قطع می کنه و به مرگخوارا دستور حفر چاه می ده. مرگخوارا از زیر کار در می رن...تا این که آیلین شروع به کندن زمین می کنه و کلنگش به جسم سختی برخورد می کنه.

________________

به محض برخورد کلنگ آیلین به جسم سخت، و به گوش رسیدن صدای "دنگ" آب از همان محل فوران کرد! آیلین پیشانیش را که چندان هم عرق نکرده بود پاک کرد.
-بفرمایین. اینم از چاه...اینم از آب!

لرد سیاه که اصلا مایل نبود مرگخواران به این سرعت به آب دست پیدا کنند سریعا خودش را به محل رساند.
-چی داری می گی؟ با سه کلنگ کی ممکنه به آب برسه آخه؟ اینجا مشکلی وجود داره!

آیلین: چه مشکلی ارباب؟ آب خنک و گوارا در خدمت ما!


مایل ها دورتر...محفل ققنوس!


-یه مشکلی وجود داره آلبوس!
-بجز تو که حوله ای دور خودت پیچیدی و وقیحانه اومدی وسط آشپزخانه محفل؟

آرتوربه سر کف مالی شده اش اشاره کرد.
-آب قطع شد! و من اگه هر چه سریع تر این کفا رو نشورم همین سه چهار تار مو هم روی سرم نمی مونه...اونوقت ممکنه مالی دیگه ازم خوشش نیاد و طلاق بگیره ...و نسل محفل منقرض بشه. طاقتشو داری؟

آلبوس احساس خطر کرد. او به عنوان رهبر و مسئول این گروه وظایفی داشت. او باید مشکلات فرزندان و پدران روشنایی را حل می کرد. پس دست به کار شد!
-هری؟!

هری پاتر در حالی که یک جینی از ردایش آویزان شده بود از اتاقش خارج شد.
-چیه باز؟ اسمشو نبر برگشته؟ جام آتش دارین؟ سگ سه سرتون هار شده؟ باز قراره تو چه دردسری بندازین منو؟

دامبلدور حالت پدرانه ای به چهره اش داد.
-این حرفا چیه فرزند. آرتور در وضعیت وخیمی به سر می بره. و تو...به عنوان پسر برگزیده باید این مشکل روحل کنی.

هری عادت داشت! تا آن لحظه کدام مشکل را خود دامبلدور حل کرده بود؟

هری جینی را از ردایش جدا کرد.
-من این کارو می کنم پروفسور. فقط بهم بگین باید چیکار کنم.

دامبلدور به دوش حمام اشاره کرد.
-آب قطع شده...الان تو باید از این دوش بری تو...از لوله ها رد بشی. بری و بری و بری و ببینی مشکل از کجاست و چرا آب محفل نورانی ققنوس باید قطع شده باشه.

هری مصمم و جدی آماده اجرای ماموریت بود. با چشمانی اشکبار به دوستانش نگاه کرد و به داخل دوش شیرجه زد.

در همین حین سیلنسیو تو آلی از ناکجا اباد مستقیم امد به دهان کلیه ملت اعم از در حال اواز ها و پوکر فیس ها و ویبره ها و ریلکس ها برخورد کرد و به دنبال ان صدای لرد از بالاترین پنجره عمارت شنیده شد با این مضمون:
به نظر ناجینی خیلی گرسنه می اید یاران عزیزمان!
و کلیه ملت با شنیدن این سخن گوهربار کمر شکن سکوت اختیار کرده و با حالت پوکر فیسی چنین به یکدیگر خیره شدند.
اما لااقل از این جهت مورگانا و مرلین را شکر کردند که ریگلوس تامرز انفجار پیش نرفت وگرنه علاوه بر دیه و پرداخت خسارات وارده به حق المرگخواران میبایستی یک ضیافت مختصر شام را با پرنسس ناجینی میگذراندند و قطعا هیچکس خوش نداشت که چنین حالتی را تحمل کند.
در همین حین ایلین درحالی که موهای قهوه ای نه چندان صافش در پشت سرش و به همراه ردایش موج میزد،سوار برصاعقه سیاهش از ناکجا اباد ظاحر شده و محض انجام کار خیر و با فروتنی کلنگ را از ریگلوس گرفته و اولین ضربه را برزمین کوفت.
ـ تمومش کنید دیگه!واسه یه کار به این کوچیکی اینهمه ماجرا درست کردین! اخرش هم کراب رو فرستادین دیار مرلین.البته این باعث شد که به روح النگوی شکسته اش بپیونده.
ایلین اینرا گفت و سپس کلنگ را رها کرد.
ـ امممم...من باید برم به معجونم سر بزنم!بای بای!
ایلین اینرا گفت و با حالتی اینچنین سوار بر جارو شده و گاز را گرفت.
ـ قااااااااان!قااااااااااان!(افکت گاز دادن جارو)
اما در کمال تعجب جارو حرکتی نکرد.
ـ قااااااااااااااان قااااااااااااان!
ایلین از پوکر فیس به حالت در امده بود.جارو حرکتی نکرد.
ـ قااااااااااااااااااااااان!
و باز هم جارو حرکتی نکرد.
ـ دهه!این جارو چش شده باز؟!...
و چشم ایلین به پشت جارویش و ملت+ ارسینوس افتاد که جاروی اورا گرفته بودند و به کلنگ اشاره میکردند.
ـ این کلنگ دست خودتو میبوسه ایلین!
ـ جارومو ول کنین!وگرنه...
در همین لحظه ارسینوس با لبخند ملیحی از جیب کت و شلوارش منوی مدیریت را در اورده و باحالت تصنعی روی انرا فوت کرد.
و ایلین از انجایی که شخص بسیاااااار مسئولیت پذیری بود و دلش نمی امد ملتی را که اینهمه مدت چشم انتظار او بودند را برنجاند،با کمال وقار و متانت از جارو به پایین امده و کلنگ را از زمین برداشت.
ایلین کلنگ را بر زمین کوفت.
ایلین بار دیگر کلنگ را برزمین کوفت.
ایلین برای سومین بار کلنگ را برزمین کوفت.
که ناگهان کلنگ به جسم سفتی برخورد کرد...

مرگخواران همگی روی زمین افتاده بودند. هیچ کس جرئت نزدیک شدن به این بی مغز کلنگ گردان را نداشت! ریگولوس همچنان کلنگ را دور سر خودش می چرخاند و ملت را از سخنرانی های گوهربار خود مستفیذ می کرد.
- و زمانی که پرمتوئوس با دلتا مزدوج شد فک های دریایی جنگ تروا رو راه انداختن تا مشتی باشد بر چشم چپ بی ناموسان. مرگ بر ممد یزید کافر!

بالاخره یکی از مرگخواران جرئت به خرج داد. نفس عمیق کشید. وصیت نامه اش را نوشت و امضا کرد. به یاد دوران جاهلیتش چند قطره اشک ریخت. پاترونوسی برای تمام عزیزان فرستاد. به خاطر طولانی شدن حرکاتش و تورم و حقوق نگرفتن از وزیر مملکت قرص های لاغری دکتر بروسلی را تبیلغ کرد و بالاخره سینه خیز و خیلی لاک پشت وار به ریگولس نزدیک شد.

مرگخوار مذکور با رعایت نکات ایمنی به ریگولس نزدیک شد و پاهای او را نگه داشت تا دیگر نچرخد. ریگولس چند بار پلک زد و به مرگخوار بی نوا نگاه کرد.
- ولی من خوب می دونم فردا تو پشتم می دویی چون نمی خندی، نمی فهمی، نمی رقصی!

ریگولس جفتک انداخت. ریگولس بالا پرید. ریگولس روی صورت مرگخوار فرود آمد. ریگولس نسبت نهفته اش با سرخپوستان آدمخوار آفریقای جنوبی را نشان داد. ریگولس شروع به رقص و پایکوبی کرد!
- امشو نمشه. کلنگ پر از خونه. امشو نمشه. :hungry1:

-ملت باید خوابید روی زمین.

همزمان با این فریاد وینکی، مرگخواران به سمت زمین شیرجه زدند و سرهایشان را گرفتند. در این بین لودو بگمن به دلیل بیش از حد بزرگ بودن شکمش، به محض برخورد با زمین دوباره به هوا پرتاب شد و چند متر آن طرف تر فرود آمد.
سیورس منوی مدیریتش را از جیب بیرون کشید و با فشار یک دکمه، آرسینوس را ظاهر کرد.

-اون کراواتا قیمتشون... عه! اینجا کجاست؟

-بمیری با اون معاون انتخاب کردنت. قیافتم اونجوری نکن.
-اولا که قیافم اینه خب! دوما که اینجا کجاست؟ من وسط جلسه با سران کشوری-لشکری بودم.


آرسینوس مثل اینکه چیزی تازه یادش آمده باشد، کراوات هایی که در دستش بود را بالا گرفت و خوب به آنها نگاه کرد. بعد سرش را عقب برد و فریاد بلندی سر داد:
-نــــــــــــه! پول اینا رو ندادم. حالا من چیکار کنم؟ بدبخت شدم! دزد شدم. وزیر مملکت دزده!

آرسینوس طاقت این را نداشت که دزد باشد! آرسینوس وزیر مردمی بود. آرسینوس رنک جن خووب را از وینکی گرفته بود. آرسینوس باید می رفت و می مُرد! آرسینوس لیاقت وزیر مردمی بودن نداشت. آرسینوس حتی لیاقت منوی مدیریت را هم نداشت.
پس ردایش را درید و ماسک و کراواتش را دور انداخت و به شیوه رقص آفریقایی به سمت کوه و در و دشت فرار کرد تا گیاهخوار بشود و با یک خرگوش ازدواج کند. البته با این حرکت، زوپسی ها یکی از اعضای تیم کوییدیچشان را از دست دادند. احتمالا سیوروس به حدی عصبانی میشد که میزد کل بازیکنان کوییدیچ را بلاک میکرد. بعد هم چون مرلین پیامبر و خفن بود از گور بر میخواست و به جنگ با اسنیپ می پرداخت. نتیجه اش هم این میشد که کل دنیای جادوگری به دو جبهه مرلین خورها و سیوروس خورها تقسیم میشد. قحطی بر جهان سایه می افکند و مردم هر روز می مُردند!

البته هنوز این اتفاق ها نیفتاده بود! مرگخواران فعلا باید راهی پیدا میکردند تا از شر موجود کلنگ گردانی به اسم ریگولوس خلاص شوند!

-در مکتب اگزیستالیسم ما والیبالیست هایی داریم که ملامینیسم دارن و همیشه با توپ والیبالشون به گوشه های پالپی سان استار نگاه میکنن. ملکه ی بریتانیا هم سه بار رنک کاموای ضد حریق رو به این والیبالیست ها دادن. زنده باد ارباب! زنده باد ملکه!

ریگولوس در حالیکه لبخند های جورج مایکل وار تحویل ملت میداد و نگاه های آلن دلون مانندش را با سخاوت به جامعه ی مرگخواران ارزانی داشته بود، کت و شلوار خیالی اش را تکاند و کلاهش را از سر برداشت-که البته کلاه را هم مدیون هنر های تجسمی ملت بود- و تعظیمی سیاستمدارانه تحویل داد. با پوزخندی از خود متشکر سلانه سلانه جلو آمد، و موهایش را با عشوه ای کاملا خرکی تاب داد. نگاهی پر از احساس به جماعت مرگخواران که مثل تسترال بوتاکس کرده به او نگاه میکردند انداخت، و دست هایش را از هم باز کرد تا جواب تشویق های پرشور و اشتیاق ملت را بدهد که برای ملاقات او احتمالا داشتند جان می سپردند.
_آه ای مردم... آه ای مردمان کشور عزیزم! به نام وزارت، برخیزید!

ملت:
ریگولوس:
_امروز، گرد هم آمده ایم تا در راستای دنیایی سبز و پایدار، چشم در چشم جهانیان دوخته زمین را فتح کنیم، با کشمش روپایی بزنیم و از کباب پز پلین استفاده کنیم.

نیم ساعت بعد

_آآآه ای مردم! ای ملت استوار من... ای که پرچم همیشه افراشته ی مملکت را با فوت نگه داشته اید و رود ها را سیراب کرده اید با-
_داداش منظورت الان اینه که ما باید بفهمیم تو چی میگی؟
_آه ای دخترم.. ای رودولف... چیه خب نور زد تو چشمم فک کردم دختری... ای جوان پرکار سرزمین! بنام نامی خلقت، پروردگار جهانیان و به نام عزم و اراده ی آدمی، بنام پرچم برافراشته ی کشور و بنام وزارت سحر و جادوی انگلستان، آره.
_
_بعنوان معاونت پر افتخار وزارت سحر و جادوی کبیر، ادامه ی کار را اعلام کرده از هرگونه حرکتی در این باب پشتیبانی مینمایم.

مرگخواران که پس از یک ساعت سخنرانی تازه متوجه شده بودند هدف ریگولوس از این حرکات احمقانه ای که جدیدا یاد گرفته بود چیست، و در دل به هشتاد مرحله جد و آباد آرسینوس لعنت میفرستادند با این معاون شیرین عقلش، تصمیم گرفتند برای حفر چاه به کس دیگری متوصل شوند و هر وقت نیاز به سخنرانی های پند آموز و متون سنگین داشتند سراغ ریگولوس بیایند. اما قضیه به همین سادگی حل نمیشد، مثل همیشه یک جای کار ایراد داشت... و مثل همیشه چهره ی ریگولوس در مرکز همان جای پر ایراد به چشم میخورد.

ریگولوس کلنگ را به دست گرفته بود و در حالیکه سخنرانی میکرد، با سرعت زیادی دور خودش می چرخید. و در واقع اگر واضح نیست، هیچگونه اهمیتی به پرت شدن کلنگ و یا پرت شدن خودش و ثابت ماندن کلنگ نمیداد.

_داداش چه غلطی داری میکنی دقیقا؟
_به نام خالق کشمش و روپایی، و با یاد خانم دوگوش که نام و یادش گرامی باد، حوزه ی کلنگ زنی را مشخص میکنم ای جوانک.
_حوزه کلنگ زنی؟
_بنام کشور عزیز و استوارم و با اجازه بزرگترا، بله.

- اوا ؟! صدای النگوم بود که شکست !
کراب کلنگ را روی هوا ول کرد و روی زمین نشست و های های گریه به عرش سر داد!
در همین لحظه که کراب برای النگوی شسکته اش نوحه سرایی میکرد ، کلنگ بدبخت که همچنان روی هوا بود ، تکلیف خودش را نمی دانست ، پس تصمیم گرفت که بالاخره به جاذبه اجازه دهد که اورا بطرف خودش بکشد .
جاذبه نیز نامردی نکرد و مستقیم کلنگ را روی فرق کراب فرو آورد .
" بدین ترتیب ، چاه کندن ، اولین مرگخوار را از آن خود کرد !!! "

- خب ... این از مرحومه کراب ! نفر بعدی کیه ؟
سوروس چشمانش را تنگ کرده بود و همه را از نظر می گذراندیده می کرد !
در همیت لحظه بود که متوجه عدم حضور کسی شد ..
- راک وود کجاست ؟ این آشپز بی مسئولیت چلاغ با اون کلاغ بی مصرفش چرا اینجا نیستن ؟ بزنم با منوی مدیریت بفرستمشون جزابر بالاک ؟

مرگ خواران همیشه در صحنه چند قدمی بخاطر فریاد های گوش خراش اسنیپ عقب کشیدند . بیمارستان سنت مانگو بعد از وقوع این بلای طبیعی ، گزارش داده که تعداد افرادی که بخاطر خونریزی پرده گوش مراجعه کردند ، قابل شمارش نیست و تخت کم آمده !! وینکی ، جن خانگی خوب ، آرام از بین جمعیت ساحره و جادوگر راه خود را باز کرد و به سوروس رسید .
- من رفت سنگ و چوب پیدا کرد ! نیومد ، با مسلسل میارم ! با اون نیومد ، یه جوری میارم !
- برو فرزند تاریکی ! بیاریش من خودم بهت یه جفت مسلسل آخرین مدل مجهز به یکی دوتا مورد از منو مدیریت میدم !

همینطور که وینکی مسلسل کش در شفق برای یافتن آگ محو می شد ، سوروس باز هم بالای منبر رفت ...
- خب .. حالا تا این دوتا بیان ، آرسی ؟ بابا ؟ کلنگو بردار افتتاح کن !
آرسینوس بطرز واضحی اب دهانش را قورت داد .
- حالا نمیشه صبر کنیم آگو ...
بقیه صحبت آرسینوس در نگاه خشمگین اسنیپ در نطفه خفه شد ! اما ناگهان فکری به ذهنش رسید .
- اوخ ببین چی شد ! جلسه ام با سران کشوری - لشکری دیر شد ! من باید برم !
سپس با صدای پاقی در رفت !
سوروس که بدترین وضع ممکن به فیلان رفته بود ، با " اهم .. اهم " سعی کرد اوضاع را در دست بگیرد !
_ ریگولوس کـــــــــــــــــــــو ؟
اونه که باید افتتاح کنه !