- شخصا ازش بپرسیم؟

عرق سردی از پیشونی پیتر جاری می‌شه و غرق در تفکراتش می‌شه. اگه به سر هر کدوم از نوگلان باغ دانش بلایی میومد، این پیتر بود که مواخذه می‌شد! اما به جز همین جادوآموزها هم نیرویی نداشت.
شرایط سختی بود!

- شپلق!

ناگهان پیتر از افکارش به بیرون پرتاب می‌شه و برمی‌گرده تا با دقت جادوآموزا رو زیر نظر بگیره. باید بهترین استفاده رو از توانایی‌ها و پتانسیل‌های اونا می‌کرد و قدمی رو به جلو برمی‌داشت!
اما صحنه‌ای که در همین چند لحظه غفلت با اون مواجه می‌شه، چندان امید بخش نبود. جمع مرتب و منظم جادوآموزا از هم گسیخته بود و حالا هرکدوم گوشه‌ای از محوطه رها شده بودن و سرگرم انجام کاری بودن!

لینی جایگاه چندین مجسمه رو که از قضاتِ جادوییِ برترِ تاریخ بودن تغییر داده و میزگردی با اونا تشکیل داده بود.
- یعنی حتی با افرادی بدتر از اصغر سیبیلو هم مواجه شدین؟

لینی نگاه مشتاقش رو به سمت یکی از مجسمه‌ها می‌گیره و با این که مجسمه چیزی در جواب نمی‌گه، اما چهره لینی به وضوح نشون می‌ده که در حال شنیدنه!

- واو فوق‌العاده‌س! بقیه‌تون هم پرونده مشابهی داشتین؟

در حالت عادی پیتر با تاسف سری تکون می‌داد و سراغ نفر بعد می‌رفت. اما این شرایطی نبود که چنین عکس‌العملی رو بطلبه. پس در کمال خوش‌بینی دفترچه‌ای در میاره و یادداشت می‌کنه "لینی می‌تونه تجارب قضات و سایر اشیا رو در اختیارش قرار بده".

و نگاهش رو به سمت جادوآموز بعدی می‌بره. ایوا با خوش‌حالی در حال خاموش کردن شمع‌هایی بود که در نقش لوستر، روی جایگاهی زیبا و معلق در هوا قرار داشتن.

- عالیه. داره خاموششون می‌کنه تا جامون لو نره، معلومه هوشش بالاس.

اما در حرکت بعدی، ایوا شمع‌های خاموش رو همراه با جایگاهشون درسته می‌بلعه!
پیتر با وحشت سرگرم جستجو تو مغزش می‌شه. باید مثبت‌نگر باشه و از این قابلیت ایوا استفاده‌های مفیدی در مقابل این قاتل کنه. پس بعد از کمی جستجو یادداشت می‌کنه "خورده شدن موانع احتمالی توسط ایوا"...

پیتر دوباره و دوباره نفس عمیق کشید. او شهردار لندن بود. او باید حفظ ظاهر می‌کرد. او باید چراغ راه این جادو آموزان بی‌گناه می‌شد...
- کارمون تمومه! ما قراره سلاخی بشیم! دیگه فردا رو نمی‌بینیم! دیگه نمی‌تونم از همه زیر میزی بگیرم و پولدار بشم! دیگه تموم شد!
- آقای جونز به خودتون مسلط باشید.
- من قول می‌دم همه چی درست بشه، گریه نکنید.
- ولی چطور؟ اصغر سیبیلو خطرناک‌ترین مجرم دنیای جادوگریه. حتما می‌خواد تک‌تکمون رو بخوره... و ما سرنوشتمون گیر کردن لای سیبیلاشه...
- به نظر من باید بیفتیم دنبالش و دستگیرش کنیم.
- و بعد بکشیمش.
- ولی من فکر می‌کنم باید بهش محبت کنیم... بهش کمک کنیم تا اصغر سیبیلوی جدیدی بشه و فرد مفیدی باشه!
-
- تنها راه موجود اینه که اجازه‌ی استفاده از طلسم‌های ممنوعه رو بهمون بدید و بعد بذارید بیفتیم دنبالش.
- واقعا نیازی به این حجم از خشونت هست؟

جادو آموزهای گروه های مختلف، نظرهای مختلفی هم داشتند و برای همین نمی‌توانستند به یک راه حل مشترک برسند.

کم کم داشت بحث بینشان بالا می‌گرفت، که تری بوت به عنوان یک جادوآموز ریونکلاوی جلو آمد؛ وقت آن بود که از هوش سرشارش استفاده کند و باعث سربلندی گروهش باشد.
- اگه قرار بود بمیریم، تا حالا مرده بودیم. ولی انگار این اصغر سیبیلو قصد کشتنمون رو نداره و گروگانمون گرفته...
- ولی به نظر من در هر صورت قراره بمیریم.
- گروگان‌گیرا حتما یه دلیلی دارن که آدما رو گروگان می‌گیرن.
- شاید باید پیداش کنیم و بپرسیم ازمون چی می‌خواد!

«اردوی علمی هاگوارتز»
-مرحله اول-

-قوانین اردو-

-بفرمایید، اینم از دادسرای لندن!

پیتر این را گفت و همراه با لبخند نمایشی‌اش در دادسرا را برای جادوآموزهای هاگوارتز باز کرد تا به آنجا دادسرای شهرش را نشان دهد. اردوهای علمی هاگوارتز، قرار بود که برای جادوآموزهای دنیای جادوگری، کمک و چراغ روشنی برای انتخاب شغلشان در آینده یا حتی شناختشان از اطراف دنیای جادوگری باشد.

پیتر وارد دادسرا شد و برای کارمندان که با تعجب به او نگاه میکردند سری تکان داد و به لبخند زدن ادامه داد. جادوآموزها با اشتیاق زیادشان وارد دادسرا شدند و همانطور که آن اطراف میگشتند شروع کردند به سوال پرسیدن از پیتر.
-یه سوال دارم، کار دادسرا چیه؟
-کار دادسرا رسیدن به دادهاست.
-چه جالب.

ایوا به عنوان دومین نفر دستش را بلند کرد و همانطور که روی سنگ‌های دادسرای لندن دست می‌کشید پرسید:
-اینارو میشه خورد؟
-چی؟ نه! دادسرا خوردنی نیست ایوا!
-چه جالب.

پیتر نفسش را به سرعت بیرون داد و دانش‌آموزهای اردو را به سمت دادگاه و قاضی‌های جادویی هدایت کرد تا به آن‌ها نحوه کارشان را توضیح دهد، دادسرا از سنگ‌های درخشان و سفیدرنگی درست شده بود و همه‌چیز در آنجا پر از نظم و آرامش بود.
-اینم از کار قاضی‌ها، کسی سوالی نداره؟
کتی به اطراف نگاه کرد و پرسید:
-زندانیا رو کجا نگه میدارین؟
-زندانیای مهم اینجا نگه داری نمیشن... چون بعضی وقتا افراد خطرناکی میان اینجا و ممکنه یکیشون موفق به فرار بشه و بقیه زندانیا رو فراری بده، برای همین زندانیایی که جرمای خطرناکی انجام دادن گاهی اینجا قضاوت میشن و از همینجا به سمت زندان فوق امن جادوگری که از یه لوله از زیرِزمین به اینجا راه داره میرن.
-چرا زندانیا به اینجا وصلن؟ امکان داره که یکی از زندان فوق امنش فرار کنه و بیاد اینجا بقیه رو آزاد کنه و انتقام بگیره؟

پیتر لبخندی زد و گفت:
-نه ارکو، این زندان واقعا امنه و هیچ کسی نمیتونه فرار کنه ازش.. تازه توی تونل پر نگهبانه. هیچ مجرمی نمیتونه ازش رد بـشـ...

صدای جیغ و دادی از فاصله‌ای دور به گوششان رسید و دنبال آن یکی از مأموران وارد راهرو شد و با ترس و لرز گفت:
-اصغر سیبیلو تونسته از زندان غیرقابل فرار و امن لندن فرار کنه!
-قطعا نمیتونه از سربازای فوق پیشرفته و آموزش‌دیدمون رد بشه!
-اصغر سیبیلو از سربازای فوق پیشرفته و آموزش‎‌دیدمون رد شده!
-مشکلی نیست.. میتونیم قبل از رسیدنش فرار کنیم و بسپریمش به کارآگاه‌های دنیای جادوگری.
- اصغر سیبیلو قفل درارو پیدا کرده و روی همه پنجره‌ها یه پوشش فلزی کشیده و در اصلی رو قفل کرده!

پیتر اول به کارمند و سپس به دانش‌آموزها نگاه کرد. او همراه با یک گروه جادوآموز و یک قاتل و جنایتکار حرفه‌ای در یک دادسرای بدون راه خروج گیر افتاده بود و تنها راهش این بود که با همان جادوآموزها که هیچ سررشته‌ای از قتل نداشتند قاتل را گیر بیندازد.


-قوانین اردو-

اژدها از جنگ و کشمکش درونی اش خسته شد! این وضعیت باید تمام می شد... و چیزی داخل اژدها بود که قادر به انجام این کار بود.

اسید معده!

اژدها اسید آتشین معده اش را به سمت تام و مسعود فرستاد و هر دو را در جا متلاشی کرد.
مسعود که از گوشت و پوست و استخوان ساخته شده بود، ذوب شد... ولی تام به لطف تف های قدرتمند رودولف نجات پیدا کرد. تف، با اسید معده مخلوط شد و آن را رقیق تر کرد. تام در حالی که دل و روده اش را در دستانش گرفته بود، دوان دوان از دهان اژدها خارج شد و دست به دامن رودولف شد که دوباره او را به هم بچسباند!

اژی کمی آرام تر شد.
-بریم هاگزمید. بریم لندن. من از وقتی از تخم بیرون اومدم جایی رو ندیدم. اژدهای دنیا ندیده ای هستم.

لرد و مرگخواران مردد بودند. آن ها مجبور بودند اژدها را راضی نگه دارند و اژدها هم کاملا اهلی به نظر می رسید.به هر حال، باید به شکلی وقت گذرانی می کردند.
-باشه... به شرطی که اجازه بدی بهت قلاده بزنیم.

-تحقیر آمیزه ... ولی قبول می کنم.


نیم ساعت بعد:

-اون شال گردن چقدر خوشگله... می خوامش!

با اشاره لرد، تام دوید و کمی بعد با شال گردن برگشت.

-اون خفاش هم خوشگله... می خوامش!

تام دوان دوان رفت و یک دقیقه بعد خفاشی با طنابی نامرئی به دست اژی بسته شده بود.

-اون بستنی فروش چه خوشگله. اونم می خوام.

تام شروع به دویدن کرد... و وسط راه متوقف شد. برای کسب تکلیف به لرد سیاه نگاه کرد.
همین وقفه کوتاه کافی بود که اژدها دهان بزرگش را باز کند و بستنی فروش و شاگردش را در مقابل چشم لرد، مرگخواران و همه ساکنین هاگزمید ببلعد!

-نه اژی... داری چیکار می کنی. تو نمی تونی... نباید...تو که آدم نمی خوردی...

چشمان اژدها برقی خطرناک زد. در یک چشم به هم زدن قلاده اش را پاره کرد.
-کی گفته؟

و به سمت مردم حمله کرد. نیمی از آن ها را خورد...و نیمی دیگر را کشت. در حالی که به سمت ساختمان وزارتخانه می رفت از نظرها پنهان شد...

لرد و مرگخواران به سرعت به مقصد ساختمان وزارتخانه آپارات کردند.

-خراب! خراب کنیم! همه رو خراب کنیم. بکوبیم و بریزیم و بپاشیم!

لرد سیاه سراسیمه سعی می کرد جلوی اژدها را بگیرد.
-نه... دست نگه دار. الان نه. این کارو نکن. مسئولیت تو با ماست.

اژدها گوش نمی کرد. با دمی که حالا به بلندی کل ساختمان شده بود، ضربه ای به ساختمان وزارتخانه زد. با همان ضربه، نیمی از ساختمان فرو ریخت.

طلسمی سرخ رنگ از ساختمان وزارتخانه به آسمان فرستاده شد.

-ارباب، اون...اعلام جنگه؟ ولی ما که آمادگی نداریم! گفته بودن جنگی در کار نیست.


فلش بک...چند روز پیش!

وزیر سحر و جادو با لحنی آرام رو به لرد سیاه که در سمت دیگر میز نشسته بود کرد.
-ببینین. این الان بهترین پیشنهادیه که می تونم به شما بدم. مردم به این سادگی ها قبول نمی کنن که وزارتخونه ارتش سیاه رو به رسمیت بشناسه. شما یه مدت این افرادی که نوشته شده رو به مناطق دور دست بفرستین. ارتباطتون رو باهاشون قطع کنین. مرگخوارهای اصلی همین جا می مونن. اینا هم یکی دو سال دیگه می تونن برگردن. کافیه تو این مدت هیچ دردسری درست نشه. همین یک شرط توی قرارداد هست. بعدش شما و مرگخوارا و خانواده هاشون کاملا آزاد هستین.

لرد سیاه کمی فکر کرد...پیشنهاد خوبی بود و واقعا راه دیگری نبود. قلم پر را برداشت و پای قرارداد را امضا کرد!

پایان فلش بک!


-ارباب اون...اعلام جنگه؟ ولی ما که آمادگی نداریم! گفته بودن جنگی در کار نیست.

لرد سیاه زیر لب زمزمه کرد:
-گفته بودن تا وقتی که آسیبی به کسی یا چیزی نزنیم جنگی در کار نیست... الان قضیه فرق کرده. جنگ شروع شده...و اونا از قبل، تقریبا کل ارتش ما رو ازمون دور کردن. همش نقشه بود...


چند ساعت بعد، خانه ریدل ها:

-می گن وزیر شدیدا زخمی شده. حتی ممکنه بمیره.

لیسا این جمله را زمزمه کرد. مشخص نبود مخاطبش چه کسی است.

جلسه اضطراری مرگخواران، برخلاف همیشه، زیر درختی در محوطه خانه ریدل ها برگزار شده بود.
اوضاع بسیار غیر معمول به نظر می رسید.
مرگخواران با اضطراب، چشم به کاغذی که در دست های لرد سیاه قرار داشت دوخته بودند.

گابریل با نگرانی جلو رفت و کمی سرک کشید، ولی چیزی ندید.
-ارباب... ببخشید. چی شد؟ حکممون چیه؟

لرد سیاه با چهره ای در هم کشیده جواب داد:
-تبعید! ولی نمی دونیم به کجا...گفتن باید بریم آژانس مسافربری! بلیت هامون آماده اس. هر کسی باید بره بلیت خودشو بگیره و بفهمه که به کجا تبعید شده. اگه وظیفه خاصی بهتون محول شده هم باید انجام بدین. تعدادمون کم شده. فعلا نمی تونیم مقاومت کنیم. مجبوریم حکم رو اجرا کنیم. ولی نگران نباشین. گفتن موقته. باید اوضاع کمی آروم تر بشه. بعدش بر می گردیم.

مرگخواران شروع به جمع کردن وسایلشان کردند. هر کدام باید به تبعیدگاه خودشان می رفتند!



پایان!

بیگ مسعود به تام نگاه کرد.
تام هم به بیگ مسعود نگاه کرد.
و بعد تام به سمت بیگ مسعود حمله کرد. حمله ای که با یه جا خالی فوق العاده از بیگ مسعود خنثی شد، و بیگ مسعود گفت:
- هنر خوب! دیگه چه شیرین کاری ای داری برامون؟

شیرین کاری بعدی تام البته این بود که بر اثر این جا خالی بیگ مسعود، با صورت بره تو دیوار که در نتیجه اون حرکت، اژدها سریع رفت جلوی گابریل، جاروش رو گرفت و مستقیم کرد تو حلق فنریر و شروع کرد به جارو کردن اندام داخلی فنریر.

و اما در درون بدنش، بیگ مسعود حمله ای عظیم تدارک دید. با قدرت هایی عظیم و سیاه، تام رو مجبور کرد بره تو در و دیوار و همزمان آهنگ مسابقه محله رو بخونه.
- از این محله... تاق... به اون محله... تق...

بر اثر این یکی برخوردهای تام به در و دیوارِ درونیِ اژی، اژدها که کنترلش اصلا دست خودش نبود جارو رو توی حلق فنریر ول کرد و رفت زد پشت ماروولو، بعدش گفت:
- یه روزم سالازار میخوره به نرده، ولی برنمیگرده، حتی بعدشم من بهش گفتم عشقم عمه ت، ولی بازم برنگشت... هار هور هیر!

ماروولو به افق زل زد. فقط زل زد و صبر کرد تا خنده اژی تموم بشه و دستش رو هم از رو شونه ش برداره، که البته این اتفاق خیلی سریع افتاد. چون بیگ مسعود خیلی سریع تام رو به رقص بندری وا داشته بود. و تام داشت روی در و دیوار و سقفِ داخل بدنِ اژی بندری میزد.

بلافاصله بعد از جدا شدن اژی از ماروولو، پنیک اتک شدیدی از شنیدن خاطرات سالازار بهش دست داد، طبیعتا ماروولو هم بهش دست داد و افتاد زمین و شروع کرد به کف و خون بالا آوردن، خاطراتش از سالازار هم از چشم و دماغ و دهنش زد بیرون.

اژی هم رفت به سمت لرد، خیلی راحت لرد رو از روی زمین برداشت، کاشت توی زمین و صبر کرد تا میوه بده.

- چته مرتیکه وحشی؟! ولمون کن برو دیگه! واسه چی داری اژی ما رو کنترل میکنی اصلا؟

تام این رو با حالتی عاجزانه گفت، و بیگ مسعود با لبخندی شیطانی همچنین با نشون دادن حق کپی رایتی که مشخص نبود از کجا آورده، گفت:
- موهاهاهاها ... هیشکی پشمای بیگ مسعودم نمیشه! چرا البته. بذار صادق باشم. من خودم پشمای یکی به اسم نیوتم. نیوت این نقشه بکر رو بعد از شکست در تف مالی کشید.. که البته این یکی نقشه به شدت بهتره.

تام توی شوک فرو رفت... و تلاش کرد از توی چشمای اژی اوضاع مرگخوارا رو ببینه، که البته افتضاح بود.
در اون حین هم زوپسیا که همیشه در صحنه بودن، کات دادن. و سریع شروع کردن به چک کردن جیمیل بیگ مسعود و نیوت...
- اینا که جیمیلاشون یکیه. بیارید نیوت رو ببینیم.

طبیعتا آوردن نیوت رو.
- مولتی میسازی مرتیکه؟
- به مرلین کار من نبود! گوشیِ مامانم خونه بیگ مسعود اینا جا مونده بود. من اصلا در جریان نیستم...

*افکت تف مالی شدن نیوت توسط مدیرا*

و اما داخلِ اژی، تام بالاخره تصمیم گرفت به قدرت روونا و لرد سیاه تکیه کنه و کامبک بزنه تا مبارزه با بیگ مسعود رو به فاز جدیدی ببره!

مدت طولانی‌ای بود که اژی در حال رقصیدن بود و هر از گاهی یه پشتکی هم می‌زد و بیش از پیش مرگخوارا رو تو شوک می‌برد.
به نظر میومد جنگ تام با بیگ مسعود همچنان در جریان بود و هر از گاهی با برخورد به دکمه‌های اژی، اژی حرکات نمایشی تحویلشون می‌داد!

آگلانتاین هم به هر حال نفسی داشت خب، اینقد خونده بود که دیگه نفسش بالا نمیومد. خصوصا که از ترسش صداش هم بالا رفته بود و همین، فرآیند اتمام نفس رو با سرعت بیشتری در جریان انداخته بود.

ناگهان اژی دست از رقصیدن برمی‌داره.
- خب حس می‌کنم انرژی لازم برای بازی با عروسکم رو کسب کردم.

آگلانتاین که از نفس‌تنگی رو به سرخی نهیده بود، سعی می‌کنه از باقی‌مونده‌ی نفسش برای نجات خودش استفاده کنه.
- دست و پای من خیلی محکم به بدنم چسبیدن. سخته جدا کردنشون. گزینه‌های بهتری برای کنده شدن در دسترسه‌ها.

اژی نگاهشو از آگلانتان برمی‌داره و بین مرگخوارا جا به جا می‌کنه. مرگخوارا که به شدت احساس خطر می‌کردن سعی می‌کنن خودشونو یجوری از محدوده‌ی دید اژی دور کنن.

- تام! همون که خوردیش. به نظرم تفش کن، بالا بیارش یا دفعش کن، بعد یه عروسک مناسب برا کندن و چسبیدنه.

مرگخوارا نفس راحتی می‌کشن!
به نظر میومد برای لحظه‌ای تام سکان هدایت اژی رو به دست گرفته بود، اما دیالوگ پایانی ورق رو به سمت بیگ مسعود برمی‌گردونه. چه کسی پیروز خواهد شد؟

- قبل از تیکه تیکه شدنت اول یکم برام بخون!
- بخونم؟ چی بخونم؟
- همون که تو مسابقه‌ی محله خوندی! حالا حالا بخون!

اگلانتاین از آواز خواندن در مقابلا جمع لذت نمی‌برد. اما آن را به تکه تکه شدن ترجیح می‌داد. پس شروع به زمان خریدن کرد. این دقیقا همان کاری بود که تام نیز قصدش را داشت. کنترل اژی سخت‌تر از آن بود که به نظر می‌رسید و تام هر چه می‌گشت کتابچه‌ی راهنما را پیدا نمی‌کرد.

- کسی این‌جا اسم مسابقه‌ی محله رو آورد؟
- تو .. تو ... تو کی هستی؟

تام متوجه حضور مرد کچل و با ابهتی درون اژی شد.

- به فکرت نرسید که وقتی تو نیومده بودی، کی نشسته بود پشت این دکمه‌ها، آقای ریونکلاوی؟ کنترل اژی کار هر کسی نیست! فقط بیگ مسعوده که از پسش برمیاد!

تام نمی‌دانست که بخارات سمی داخل معده‌ی اژی او را دچار توهم کرده یا بیگ مسعود واقعا وجود دارد! اما به هر حال راهی جز مبارزه با این موجود شیطانی نداشت. چه خیالی، چه واقعی!

بیگ مسعود بدون این که چوبدستی در دست داشته باشد، طلسمی به سوی تام شلیک کرد. تام سریعا جاخالی داد و چوبدستی کشید. طلسم بیگ مسعود اما کمانه کرد و به یکی از کنترل‌های پرشمار برخورد کرد. خود تام نیز در هنگام پرش به سمت مخالف، به یکی از پدال‌ها را جابجا کرد.

اژی ناگهان یکی از پاتیل‌های هکتور را بلند کرد و مشغول رقص پاتیل شد. مرگخواران، بی خبر از این که چه جنگی در درون اژی شکل گرفته، حرکات عجیب او را تماشا می‌کردند و نمی‌دانستند که با یک اژدهای رد داده چه باید بکنند. اگلانتاین که حالا بیش از پیش ترسیده بود، با صدایی بلندتر ترانه‌ی «حالا حالا» را تکرار می‌کرد.

- خوب شد که ارباب توی این موقعیت ما رو تنها نذاشتن.

-دیگه وقتشه جواب تموم اذیت و آزارهای من...یعنی تام رو پس بدی اگلا.

اگلا با افسردگی به جدا شدن قطعات مختلف بدنش فکر کرد. آیا این توانایی را داشت که از این پس صبح ها بجای آنکه دنبال جورابش بگردد به دنبال کلیه اش بگردد؟

همدردی عظیمی را با تام احساس کرد.
-اژی جان؟ میگم که من یکم عروسک خوبی نیستم. آلرژی زا و بی کیفیت هم هستم حتی. مطمئنی می خوای من عروسکت باشم؟

چهره اژی کاملا مطمئن به نظر می رسید. چنگال های تیزش را به اگلانتاین نزدیک و نزدیک تر کرد.

درون بدن اژی

-این دکمه "تجزیه کردن به سلول های تشکیل دهنده" کجا بود؟ مهم نیست حالا...یه دکمه ای میزنم میره دیگه!

عطش انتقام تام را فرا گرفته بود. به دست گرفته شدن سکان هدایت اژی توسط تام، بزرگترین بد شانسی زندگی اگلا به حساب می آمد.

اما اگر بخواهید طول دیوار حاشا را اندازه بگیرید بارگاه مرلین را هم رد می‌کنید!
این شد که خود را به کوچه علی‌چپ زد و سوت‌زنان در حال خروج از هدف‌گیری انگشت اژی بود که دستی بر شانه‌اش نشست.
- این‌جا دیگه آخر راهه اگلای مامان.

مروپ بعد از اینکه دیالوگ بالا را خطاب به اگلا گفت دست در گونیِ همراهش کرد تا تحفه‌ی یادگاری‌ای به اگلا، ناجیِ مرگخواران، بدهد.
بعد از کمی گشتن بالاخره میوه مورد نظرش را یافت.
- اگلانتاین مامان! این سیبی که در دستان مامان می‌بینی ماجراجویی‌های بسیاری رو از سر گذرونده تا به اینجا برسه! در اول خلقت، انقدر که این سیب جذاب هست مامان قربونش بره، آدم و حوای مامان جذبش شدن و خوردنش! انقدر که این سیب مامان دانشمند هم هست که خورد تو سر نیوتون مامان قوانین جاذ...

در همین حین که مروپ از خصایص اخلاقی و فضایل رفتاری و دانایی والایِ سیب می‌گفت؛ ایوا سه ثانیه از وعده قبلی‌اش گذشت و گشنه شد.
و این شد دلیل حمله ور شدنش به دست مروپ و خوردن آن تک سیبِ باقی‌مانده!

- آم... اگلای مامان... بیا با همین دعای خیر مامان به سمت دستان پر مهر اژی مامان‌بزرگ بدرقه شو فعلا!

و زیر لب برای سلامتی اگلا بعد از تکه‌تکه شدن دعا کرد.

و اگلا شروع به قدم برداشتن به سمت اژی‌ای که علایق تام‌گونه پیدا کرده بود، کرد...

- ارباب یکم لیزه! می‌شه ... آااااااخ!

تام پیش از آنی که بهانه‌ای برای خروج بتراشد، سر خورد و به اعماق اژدها رفت.

- حالا که افتادی یه نیگا بنداز ببین گازسوزه یا بنزینی ... زمان سالازار دوگانه سوز نبود که! همه‌ی موتورا تکلیفشون با خودشون روشن بود. یه بار یه نفر به جاروش هم گاز زد هم بنزین، سالازار شلنگ گاز و بنزین رو همزمان کرد تو ...

- ارباب من این‌جا مخزن گاز و بنزین نمی‌بینم ... به جاش یه عالمه دکمه و ... پدال و ... فرمون و ...

- پدربزرگ اگر اجازه بدید ما بشنویم ببینیم تام چی داره می‌گه!

- تام! صدات خیلی یواش میاد! بلندتر بگو بشنویم!

تام چیزی نشنید. یا ترجیح داد نشنود. ناگهان اژی شروع به تکان دادن بی جهت سر و دست‌هایش کرد.

- ای وای خاک عالم! تام مسموم بود! مغز پسته‌ی مامان تشنج کرد!

- من خوبم! تام هم هیچ مشکلی نداشت. خیلی هم خوشمزه بود! فقط الان می‌خوام یکم بازی کنم. یک عروسک بهم بدین که دست و پاهاشو بکنم و با تف به هم وصل کنم ... آم ... به نظرم اون خوبه.

اشاره‌ی اژی آشکارا به سوی اگلانتاین بود.