نقل قول:

- یعنی چی؟ دهنتو وا کن! بازم نوشیدنی کره ای بخور جون میگیری! جنبشیت زیاد میشه!

بردلی با نگاهی مهربانانه به نیکلاس نگاه کرد و گفت:
_ خیلی خوشحالم که اینجا بهمون ملحق شدی دادا! به قول شاعر:
ما دو تا داداشیم... تیغ و مداد تراشیم...
_ وایسا... وایسا!
_ چی شد؟!
_ هیچی درست شد! بگو بقیه حرفتو!
_آهان! میگم که بیایم کسب و کارمونو تو هاگوارتز گسترش بدیم! به جا کلاس درس اغدیه فروشی بزنیم!
_ فکر خوبیه! من از قدیم دوس داشتم یه فلافل فروشی بزنم!
_ منم دیزی سنگی!
_ پس بزنیم تو کارش!

هنوز حضار و بردلی عرق روبان پاره کردنشان خشک نشده بود و به صرف میوه و شیرینی نرفته بودند که نیکلاس با دو تا گولم از جنس خاک سرخ که قدشان از در ورودی بیشتر بود وارد شد. لگد محکمی به ویترین بزرگ توپ ها زد که باعث شد شیشه بشکند و توپ ها به سمت مردم سرازیر شوند. مردم جیغ میزدند و فرار میکردند و توپ ها هم به دنبال آنها.

نیکلاس روی صندلی نشست و یکی از گولم ها بردلی را روی صندلی روبه رویش نشاند.

-بهت میگم اینجا اوضاع از چه قراره. اینجا کسی به مدیرا اعتراض نمیکنه. اینجا کسی شورش و اغتشاش راه نمیندازه مگه اینکه بخواد... .

بردلی آب دهانش را قورت داد.

-مگه اینکه بخواد... .

بردلی یه بار دیگه آب دهنشو قورت داد.

-مگه اینکه بخواد با نیکلاس انجامش بده.

نیکلاس این را گفت و یه لیوان نوشیدنی کره ای برای بردلی ریخت. بعد هم متوجه شد دیگر کسی جیغ نمیزند.

-جیغ نمیزنید چرا؟ توپ ها چرا دنبال ملت نمیکنین؟
-انرژی جنبشی مون تموم شد حاجی.

بردلی پارچه افتتاحیه رو با قیچی پاره کرد و در میان تشویق حضار پا به درون توپ فروشی گذاشت. سپس چوبدستیشو گرفت جلوش و ورد "بطنین" رو زمزمه کرد و آنگاه آن را مانند میکروفون جلوی دهانش گرفت:
_ آقا! حالا که زمین کوییدیچ هاگوارتز رو قفل زدن! من شورش میکنم! من هرج و مرج به پا می کنم!از همین تریبون، همینجا اعلام خودمختاری میکنم! من توپ فروشی میزنم! به قول شاعر:
_ یه توپ دارم قلقلیه! شوشولی و موشولیه!

در این لحظه یکی از حضار پرسید:
_ آقا! یه چیژ دارید بدید ما توپِ توپ شیم؟
_ چی؟ چی گفتی؟ این حتما نفوذی حسنه! اومده جمع ما رو به هم بزنه! غلط نکنم مرحوم مورفین گانته ملعونه! بیگیریدش!

هیزل برنامه کلاسی خود را نگاه کرد.


نقل قول:

هیزل به سمت کلاس ورد های جادویی رفت و وارد کلاس شد اما به محض ورود با صحنه ای غیرمنتظره روبه‎‌رو شد.
کسی که روبه‎‌روی هیزل بود شخص نبود، مرگ بود!

- اوه! شما؟
-بعید میدونم منو نشناسی هیزل استیکنی!
-درست فکرمیکنید.

هیزل این را گفت و به سرعت فرار کرد

________________________________________

1

شروع: 22 اردیبهشت 1403
پایان:4 خرداد 1403 - ساعت 23:59:59
نوع: تک‌جلسه

---------

امروز قراره تو کلاس طلسم‌ها و وردهای جادویی یه حقیقت تلخ رو کشف کنیم. ووی ووی ووی!

بیاین با یک سوء تفاهم بزرگ شروع کنیم: اصلاً و ابداً هیچ طلسم و ورد جادویی در کار نیست! همه این‌ها فقط توی ذهن ما اتفاق می‌افته. ما اینجا داریم با چوق(چوب؟)‌خشکایی که یا از جنگل آوردیم یا از دیجی‌کالا خریدیم بازی‌بازی می‌کنیم و فکر کردیم که جادوگریم. جمع کن باو!

بازم شوخی کردم. عح عح عح عح عح! ووی ووی ووی! نه! کی خندید؟ نمیخندوم! له‌له هستم!

برسیم به یه حقیقت تلخ! «مرگ»!

مرگ، به شکل یه طوفان تاریک و مرموز، اخیراً دور و برمون دیده شده. خبر بد اینکه، هیچ سنگ مردگانی دم دست نیست که بتونیم باهاش همدیگه رو نجات بدیم. سنگ پای قزوینم نداریم حتی! شنل نامرئی‌ام که نداریم بپوشیم و قایم شیم! گونی تن منه! شمارو نمیدونم! ظاهراً شماها هم گونی‌های برند می‌پوشین!

نقل قول:

واقعاً من نمیفهمم این همه سال اساتید این درس چی یادتون دادن؟ مشکل جوون جامعه‌ی جادوگری خدایی بلند کردن دفتر‌دستک و پَر و صندلی و هرماینی و جینی و چوچانگ و غیره از روی زمینه؟ الان گیریم این اجسام بی‌خاصیت رو بلند کردید رو هوا، گیریم درهای بسته رو با صد قلم طلسم و ورد زدین باز کردین، در قلب همو چیطو میخواین وا کنید؟ هــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاع! عح عح عح عح عح! ووی ووی ووی! همین النا... تو همین بحران مرگ، چرا بچه‌هامون نمیدونن چه کاری باید بکنن؟!

نقل قول:

جوابش ساده‌س! طلسم «پُرتره»! اینطوری اداش کنید: «پُرتره‌میوم لِه ویع اوســــــــــــــــــــــــــــــــــــــا!».
نه عزیز! خوب تلفظ نمیکنی جان دل! آره جان. ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‌شو باید خیلی بکشی! مثل ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ توی سوســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیس! اگه نمیشه هم مشکل چوبدستی‌تونه! آپدیت کنید!

این طلسم فوق‌العاده به شما اجازه میده که افکار، خاطرات و حتی رازهای بزرگ زندگی‌تون رو در شرایط اضطراری به یک پرتره متحرک از خودتون منتقل کنید. تصور کنید، حتی بعد از اینکه دنیا رو ترک کردید، هنوز هم می‌تونید توی یه قاب عکس زنده باشید و با بقیه حرف بزنید. چه راه‌حل شیرین و خلاقانه‌ای! بهرحال مرگ حتمیه! به فکر بعدش باشید. ووی ووی ووی!

تکلیف

تکلیف هم که مشخصه. هر کدوم از موارد زیر میتونه باشه یا میتونه همش باشه. فرقی نداره. دیگه اصن مهم نیست چه همش باشه چه یکیش! مرگ در کمینه! (10 امتیاز)


1.طراحی پرتره: یک پرتره از خودتون طراحی کنید. فکر کنید این پرتره باید چه شکلی باشه که بتونه نماینده‌ی خوبی از شما باشه، حتی وقتی شما دیگه اینجا نیستید.

2.لیست پیام‌ها: ده تا از مهم‌ترین پیام‌ها، خاطرات یا نصایحی که می‌خواهید پرتره‌‌ی متحرک‌تون به دیگران بگه. می‌تونه جوک باشه، می‌تونه داستان باشه، یا حتی یه راز بزرگ که فقط می‌خواهید وقتی رفتید فاش بشه.

3.آخرین جادو: آخرین جادویی که دوست دارید قبل از رسیدن مرگ یه بار دیگه اجرا کنید و چرا این جادو؟ شرح بدین!


------

فعالیت‌های مورد پذیرش برای مورد دوم و سوم:
* نمایشنامه (رول)
* مقاله/شرح حال

------

مبنای نمرات:

شلختگی افسانه‌ای
بی‌بهداشتی قهرمانانه
دروغ‌گویی برتر
تخریب گسترده
نیرنگ و فریب
خیانت استراتژیک
فرافکنی ابتکاری
سرپیچی خلاق از قوانین

می‌تونید تنها کار کنید! می‌تونید تیمی کار کنید! هر جوری که دوست دارین! ولی فراموش نکنید مبانی بالا رو! شاید نشه همیشه تیمی کار کرد. خنجر از پشت هم کار قشنگیه!

یادتون باشه این ترم چیزی به اسم چهار گروه مدرسه نداریم! ترم، ترم هرج و مرجه! فقط برای خودتون امتیاز کسب می‌کنید. شاید تلاش‌های فردی‌تون بتونه روزی یه سودی هم به گروه هاگوارتزتون برسونه یه جورایی.

سلام لینی‌آ.
این 30 از بهر جنابتان بادآ.
بدورد لینی‌آ.

1.
نگاه به سمت راست... شاید اولین‌بار لذت‌بخش بود، اما حالا که گذر زمان جای خالی‌ش رو نشون می‌داد، تنها دلتنگی باقی‌مونده بود. اولین بار که این پست رو خوندم سمت راستم پسرداییم نشسته بود. پیکسی سیاه‌رنگی که همراه پدربزرگ و مادربزرگش به خونه‌ی ما سفر کرده بود. اون روز دیدن این صحنه لذت‌بخش بود، اما امروز که دیگه نیست، با نگاه کردن به سمت راست جز دلتنگی و خاطرات خوش چیزی به جا نمونده. قدر با هم بودن‌ها و لحظات خوشی که کنار هم داریم رو بدونیم که زود می‌گذرن یا شاید حتی دیگه تکرار نشن. سوژه قدر لحظه‌های با هم بودن رو دونستن و نهایت استفاده رو از تک‌تک لحظاتش بردنه.

2.
ایشون هستن پروفسور.

بسمه تعالی

تدریس جلسه سوّم طلسم‌ها و وردهای جادویی:

- به چپ پیچش نمایید!

با فرمان لادیسلاو دانش آموزان سرها را به سمت چپ چرخاندند.

- ممد ویزلی‌آ! فزون‌تر سر چرخان!

ممد ویزلی که دانش آموز سختکوش و دلیری بود سرش را کمی به سمت راست برده و با سرعت و قدرت بسیار سرش را به سمت چپ چرخاند و صدای قرچی از گردنش برخواست و سپس روی نیمکت افتاد. چند دانش آموز که از اقوام او بودند جیغ کشیدند ولی باقی خونسردی خودشان را حفظ کردند و چند اسلیترینی حتی زیرزیرکی خندیدند زیرا بای دیفالت آدم بده‌ی داستان بودند و این چیزها برایشان مضحک محسوب می‌شد و برودریک که گنده‌شان بود و زرنگه اسلیترین در این ترم محسوب می‌شد اجازه گرفت و رفت ممد را برداشت تا در کیفش بگذارد و در تالار موجب فرح و شادیشان شود ولی ناگهان رون خودش را انداخت وسط و گفت که می‌خواهند دفنش کنند تا روحش در آرامش باشد و دعوا شد و مدیران هاگوارتز آمدند سر کلاس و غائله را ختم کردند و پروفسور زاموژسلی بابت عدم کنترل مناسب شرایط کلاس سرزنش شد و اعصابش به هم ریخت و تصمیم گرفت خشمش را سر دانش آموزان خالی کند.

- چلبوسوپومنالوس تو آل!

و همه دانش آموزان پس گردنی خوردند و دلش خنک شد.

- ببخشید پروفسور، می‌شه-
- خیر. نمی‌بخشیم.
- اممم... خب باشه. فقط می‌شه بگید واسه چی سرامون رو به سمت چپ چرخوندیم؟

آقای زاموژسلی همینجوری گفته بود ولی دلش نمی‌خواست به این موضوع اعتراف کند. پس سوال دانش آموزی مجهول الهویه را با یک سوال جواب داد.
- چه می‌بینید؟
- پس کله بغل دستیم...
- سایرین آ، شما چه می بینید؟ پاسخ مگویید... کنون به جلوی خویش نگاه نمایید.

همه دانش آموزان به جلو نگاه کردند به غیر از دنگی که دینگ بود و برای تحلیل کلاس آقای زاموژسلی خودش را دانش آموز جا زده بود و همیشه عقب و جلو را با هم قاطی می‌کرد و اکنون به سقف نگاه می‌کرد.

- حال وردی بیابید که به آن چیز که در مقابلتان قرار دارد مرتبط بوده باشد و آن چه که چپتان می‌باشد.

آقای زاموژسلی به سمت پنجره کلاس رفت و به افق های دور خیره شد که ناگهان فریاد «چلبوسوپومنالوس» بلند شد و به دنبالش نیروی عظیمی به پس سر پروفسور زاموژسلی برخورد و او را به بیرون پنجره برج پرتاب کرد.
دانش آموزان نمی‌توانستند ارتباط دیگری میان پروفسوری که در مقابلشان بود و پس گردن پیدا کنند.


مشقنامه:
1. هرکجا که اولین بار این پست رو خوندید به سمت راستتون نگاه کنید. هر چیزی که بود بگید و به عنوان یک سوژه حداقل یک خط و حداکثر یک پاراگراف راجع بهش توضیح بدید.دقّت کنید که توضیح سوژه باید جنبه‌های پروردن داشته باشه و با هرکاراکتر ایفای نقش همخونی داشته باشه. (15 نمره)
2. به تاپیک پستخانه هاگزمید برید و پیام تسلیتی در خصوص فوت نا به هنگام وزیر سحر و جادو، آقای زاموژسلی توسط دانش‌آموزانش قرار بدید. در این خصوص آزادید که کارت پستال درست کنید، بنر و پارچه نویسی باشه، پیام مفهومی باشه و یا هرچیزی که فکرش رو می‌کنید! (15 نمره)

نمرجات:


نیک لاس زننده که از فامیل های ال می‌باشد: 27

دو ایراد اساسی درون پست جنابتان قابل ملاحظه می‌باشد، نخست قسمت ابتدایی آن نیازی نداشت که بخشی زان پاراگراف یک تکّه باشد، زیرا هم روندی کند داشت و هم از لحاظ موضوعی هم جنس مبود و نه شامل توالی وقایع می‌گردید. گرچه در درسنامه چنین چیزی عنوان نشده لیک از بدیهیات پاراگراف بندی می‌باشد.


بسیار لی: 27

روزگاری ما در هاگوارتز تحصیل می‌نمودیم و یکی ز مملوء از فسفران آن سرای به ما گفت چونان نویسیم که گویی ز بهر خنگول‌ترین بشر عالمین آن را می‌نویسیم و همواره از خود پرسش نماییم که «اون اینو می‌فهمه؟» خود خویشتنمان اطمینان مداریم که خنگول‌ترین عالمین باشیم و کماکان ندانستیم که در رولتان چه شد. جنابتان طنز را بسیار نیک می‌نویسد، جدی را نیز همانگونه ساده و صمیمی نویسید.


بلک بعید: 25

یکی از اصلی ترین نکات در خصوص ظواهر اروال رعایت فاصله میان توضیحات و دیالوگات مابعد ایشان می‌باشد. گر توضیح متعلق به گوینده آن بود بلافاصله پایین آن نویسیدش (یک اینتر) و گر متعلق به دیگری بود یک فاصله اندازید و آنگاه نویسید (دو اینتر) چونین:

نقل قول:

نکته دیگر آن که گفتیم از این سبک نوشتار برای غافلگیری استفاده می‌نماییم و نه پستی که تماما طنز بوده و یا در محیطی با منطق کمتر در جریان است. سر هم نوشتن و توضیحات بیشتر اغراقگونه می‌توانست رولتان را به شدّت قویتر نماید.


کت زنگدار: 25

ما غمگینیم که به چونان داستانی می‌بایست چنین نمره‌ای دهیم... لیک! جنگ نخست به ز صلح پایانی. بسیار بیش از نیاز کاما استعمال بنمودید، «» را غلط به کار بردید چرا که برای بیان کلام شخصیت‌ها در میان توضیحات به کار می‌رود.
اگر خواستید توضیحی یواشکی در متن به کار ببرید و آن را در گوشی به خواننده گویید در () قرارش دهید و گر تنها اندیشیدید که آن توضیح با متنتان ارتباطی ندارد با خط تیره - جدایش نمایید.
همچنین قسمت نخستین رولتان برای تفهمیم گشتن انرژی فراوانی از مخاطب می‌گیرد که دلیلش بیشتر اشتباهات نگارشی و تایپی می‌باشد. استفاده جنابتان از سیستم سرد در انتهای رول بسیار نیک بود.


آن که همه را بوسد و دامبلیّت از وی به دور است: 30

استفاده جنابتان از سیستم سرد واقعا نیک بود. خرسندمان نمودید.


دریک عریانی که به او گفته بودند برود: 30

برو آ! از خواندن تکلیفتان خرسند گشتیم که از مطلوب این سرای نیز فراتر رفته بود. غمگینیم که چیزی فزون‌تر از عدد سی برای آن مداریم.
جملگی این تکلیف را بخوانید!


جیان‌های مارگون: 23

ابتدا و انتها! داستانک جنابتان به عنوان یک رول تکی می‌بایست بار آغاز و پایان یک داستانک را بر دوش کشد باری چنین نمی‌نماید. مورد دوّم آنکه در قسمت دوّم و زان جا که رز و جیانا به سوی آلبوس که ما نمی‌دانیم ولی گمان می‌بریم آلبوس سوروس پاتر باشد همه چیز در هم می‌گورد و دیگر معلوم نیست که هر جمله به چه شخصی تعلق دارد و نکته سوّم که به دوشیزه بلک نیز بگفتیم و بهر جنابتان تکرار می‌نماییم انتخاب مناسب سبک می‌باشد! گر در متنتان تک جمله یا تک دیالوگی نیست که خواننده را تسلیم ارادتان نماید، به سبک گرم روی آورید. توضیحات فزون‌تر و اغراق را پیشه کنید تا متنتان قوّتمندتر گردد.

من نوع اول یا همون جنون ناک رو گزیدیویودیوم.

یک روز گرم و طاقت فرسای زمستانی، وقتی که ماه تا وسط آسمان بالا آمده بود. اساتید هاگوارتز مشغول یادگرفتن درس های جادویی از جادوآموزان بودند. مرلین از زیر زمین بیرون آمد و عرقش را پاک کرد و بر بخت بدش تف کرد. اما بختش تفی شد و سعی کرد با آستینش پاک کند اما بختش توی هم مالیده شد و وقتی موعد پرداخت بختنامه ی هر کس رسید؛ سرش بی کلاه ماند چون بختش معلوم نبود. وقتی از نیکلاس پرسید که چه گلی توی سرش بریزد. نیکلاس جواب داده بود. "گل نرم" و هار هار به او خندیده بود. مرلین در آخر تصمیم گرفت پیش یوان برود. چون یوان کارش خیلی درست بود. موقع ملاقات با یوان، مرلین از او خواست تا بخت جدیدی برای او بسازد. در کمال ناباوری، یوان قبول کرد و روی سنگ مرلین گاه رفت و به خودش فشار آورد اینقدر فشار آورد که فرررت! بخت جدید مرلین آماده بود. مرلین با خوشحال بخت جدیدش را از یوان گرفت و آن را بر سر نهاد و شادی کنان به سمت هاگوارتز روانه شد. اما همان لحظه باران گرفت و باران بختش را شست و پایین آورد و لباس هایش همه بختی شد. دیگر مرلین معلوم نبود. مقداری بخت بود روی مقداری لباس. وقتی مرلین وارد سرسرای اصلی شد. همه فریاد زدند."هیولا". اما مرلین انهارا قانع کرد که او هیولا نیست و این تنها بخت اوست که رویش ماسیده شده. ملت با شنیدن این حرف، صبر از کف بداند و جامه ها دریدند و به مرلین حمله کردند تا بخت او را صاحب شوند و یا حداقل بخت مرلین برای انها خاصیت شفاعتنگیزناک داشته باشد. پس خود را به مرلین رساندند و خود را به او مالیدند و با دست از بخت مرلین بر میداشتند و بر سر و صورت هایشان میمالیدند. وضع غریبی بود. اتاق بوی بخت گرفته. همه بختی شده بودند و در هم می لولیدند. آلبوس جماعت را پراکنده کرد و به تالارهایشان فرستاد و چوبدستی اش را به بلندگو تبدیل کرد. "لطفا اینجا رو خلوت کنید. نگران نباشید فردا شب هم بخت هست. فرداشب بخت لادیسلاوه. حتما تشریف بیارین." و اینگونه بود که باز هم بخت مرلین خراب شد و بد شد و مرلین بدبخت شد.