نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
بعد از این که لرد ولدمورت تصمیم به ترک سرزمین جادوگران به مدتی نامعلوم گرفت، ارتش تاریکی بر سر رهبری که هدایت مرگخواران را برعهده بگیرد، به تکاپو افتاده است!
و مرگخوارا هم در مقابل طلسما به شکل های خلاقانه ای جاخالی میدادن.
و هشتاد زد و طلسم از زیر پای اونم رد شد و رز هم نشست روی زمین و طلسم از اونم رد شد و بعدش یک عدد مرگخوار ممد راونکلایی با دیدن رنگ آبی جو گیر شد، دستاشو باز کرد و طلسمو به آغوش کشید و قبل از اینکه بتونه بگه "یه بُل داریم دوسش داریم" در اثر طلسم به چهار قسمت مساوی تقسیم شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
در این حین که آیلین داشت پیش خودش فکر میکرد که یعنی کی ممکنه سود ببره و داشت به نتایجِ قابل توجهی هم میرسید که اونو به سمت سه نفر راهنمایی میکرد، لینی در پی تصمیمش برای فهمیدن ماجرا،از پشت در اتاق ارباب رد شد و رفت به سمت شکنجه گاه تا مجددا وسایل شکنجه رو بررسی کنه.
ولی حس میکنم یه مشکل دیگه هم باید داشته باشه
اه ماچ نکن!!! بشین بینم!
ریموس با چشمانی وحشت زده که در آن لحظه بیشتر گرگی وحشت زده و به دام افتاده را تداعی می کردند نگاه ترسانش را به حرکت آهسته بلاتریکس که نزدیک و نزدیکتر میشد دوخته بود.
در این افکار غوطه ور بود که ناگهان موجودی کوچک و سرخ رنگ که به خودش شباهت بسیاری داشت(البته به جز دو شاخی که روی سرش روییده بود!) با صدای بلندی روی شانه چپش ظاهر شد.
افکت از جا پریدن مودی البته به همراه از جا در رفتن پای چوبیش و نتیجتا با مغز فرود آمدنش روی زمین!
لودو دستم به ردات.نجاتم بده!
نمی دونم چرا حس می کنم نوشته هام بدون خلاقیت و کلیشه ای شدن؟یه جورایی خسته کننده...شاید هم این فقط یه حس باشه!ولی کمی آزاردهنده است!
...نمونه شو سراغ دارم!
گرچه لودو در رابطه با نقد، زیاد به ما اخطار داده ولی خب، جوونی مو (!) باید نقد شیم تا بهتر بشم...
بو خیلی آزار دهنده بود. تاکید این قسمت رو که شما کمی زیادی دونستید بر عکس فکر میکنم لازم بود وجهه طنز و همین طور بد بو بودن یک اتاق بعد از سالها باز نشدن رو بهتر نشون بدم. ولی خب ممنونم!
در ضمن، محفلی می مانیم!
- وایسا لعنتی!
نگهبان در حالی که برای چندمین بار فریاد می زد، این بار نیز با صدایی بلند تر جمله قبلی را تکرار کرد. اما این بار دیگر منتظر نماند و نایستاد. بلکه با سرعت دوید و در این حین زیر لب به آن شخص فحش می داد.
از تعقیب شونده چیزی جز یک شنل سیاه که کلاهش را نیز بر سر کشیده و در آن تاریکی شب به خوبی دیده نمی شد، چیزی مشخص نبود.
دختر شنل پوش، از سرعتش کاست و لحظه ای چند سانتی متر، جاخالی داد و در حالی که از دقت بی نظیر نگهبان تعجب کرده بود،
بی نظیر نگهبان تعجب کرده بود، ایستاد و چوبدستی اش را با ظرافت و دقتی تحسین برانگیز بیرون کشید. چوبدستی اش را بالا برد و زیر لب تنها زمزمه کرد:
در ادا کردن آن ورد هیچ تردیدی نداشت؛ باید به زندگی به سبک سیاه عادت می کرد. زیر لب با خود گفت:
- کارت خوبه، چو! ارباب راضی خواهد بود ...
باران بت شدت میبارید هوا سرد بود نفس هایش به صورت بخاری نمایان بود باید هر چه زودتر از دروازه رد میشد آپارات میکرد هرچه توان داشت در پاهایش گذاشت و شروع به دویدن کرد باران ازارش میداد فقط به دروازه نگاه میکرد تا به محض رد شدن از ان برود.
بلا بر سر خواهرش فریاد زد:
-احمق میفهمی داری غلطی میکنی؟؟
راستش توی همون چند لحظه ایب که نبودی یه تصمیمایی گرفته شد البته قطعی نیست....کسایی که شبیهشون میشیم ادمای مورد اطمینانی باشن چون ممکنه سری لو برم خرابکاری توی هاگ کار اسونی نیست و از اون جایی که سه نفر باید برن داخل هاگ سه تا ادم رو بری این که شبیهشون بشیم در نظرمون هست.
-خوب کیا؟؟؟
-هری،رون و هرمیون!
البته این نکته رو فراموش نکن که من همونجوری که نمی تونم رول طنز بنویسم، از نوشتن رول های خیلی کوتاه هم عاجزم ولی خب اگر خیلی بلنده و نکته منفی محسوب میشه، هیچی!
بلاتریکس لسترنج خنده ای شیطانی سر داد. این خنده به قهقهه ای بلند تر و در عین حال سیاه تر تبدیل شد. کمی بعد نارسیسا، خواهرِ خاسکتریِ متمایل به سیاهش، با لبخندی شیطانی به او ملحق شد.
به محض ورود به اتاق، بوی آزار دهنده او را عقب راند. آن بو باعث شد دست نارسیسا به سمت بینی اش برود و عطسه بلندی کند.
گویی تمام بوهای بد دنیا را در آن تاق جمع کرده بودند. از بوی فاضلاب بد تر بود. یکی از آن بوها را شناخت، روغن موی سرِ اسنیپ! اما باقی آن ها برایش، ناآشنا بود.
پس از چند دقیقۀ بد بو، بینی نارسیسا به بوها عادت کرد و نارسیسا وارد اتاق کوچک اسنیپ شد..
اتاق مربع شکل بود. در هر گوشه ای از اتاق چیز خاصی دیده می شد. طبقه ها پر از کتاب بودند. او به محض ورود یک کمد چوبی و بسیار کهنه از چوب گردو را دید که چشمش را گرفت.
سریع چند قدم برداشت تا زودتر کمد را بازکند و هنگام آمدن خواهرش خود را مشغول پیدا کردن مواد مورد نیاز در کمد نشان دهد.
نارسیسا نیز به آرامی به دنبال خواهرش رفت. در حالی که دفترچه را در جیب ردایش پنهان می کرد و پله ها را می پیمود، صدای قدم های شخص سومی که از حیاط خانه می آمد، دستش را بر روی چوبدستی اش قفل کرد.
آن شخص هر که بود، تازه وارد شده بود!
