روی صحبت پرفسور با محفلی ها بود اما ایندفعه محفلی ها تنها سری تکان دادن و به پرفسور نگاه کردن.

-خب...تام، باباجان خودت راهی بیندیش!

لرد با غرور به اطرافش نگاهی انداخت و نزدیکترین مرگخوار به خودش رو انتخاب کرد.

-تو بیا!
-من؟من محفلیم! عمرا بیام پیش تو! تو پدر مادرم رو کشتی!تو زندگیمو نابود کردی!تو...
-یکی بیاد ساکتش کنه.

تام با عجله از پشت بین جمعیت به بیرون پرید و با حالتی مادرانه هری رو پند و اندرز داد.
-کله زخمی عزیز...آروم باش! نذار غم دنیا باعث بشه بمیری...تو باید زنده بمونی...نذار این خاطره تورو از بین ببره! ارباب به تو نیاز داره...
-تام؟...این چرندیات چیه داری بهش میگی؟
-ارباب...دارم سعی میکنم زنده نگهش دارم!

لرد با تاسف تام رو نگاه کرد که حالا مشغول تعریف کردن خاطره ای برای هری بود کرد و سپس به بلاتریکس نگاه کرد.

-بلا؟این ننگ رو از پیراهن ما پاک کن.
-الان ارباب...کروشی...
-نهــــــــــــه!
-

هری خودش رو از بند دستان تام آزاد کرد و به سمت بلاتریکس شیرجه زد. بلاتریکس به خاطر این حرکت هری به عقب افتاد و چوبدستیش به سمت صورت لرد به پرواز در اومد.

-آخ!...بلا این چه کاریست؟

خلاصه:
مشنگی در هتل کشته شده و برای همین ورود و خروج به هتل ممنوعه. مرگخوارا و محفلیا مجبور هستن داخل دوتا اتاق جداگونه توی همون هتل بمونن. مرگخوارا می خوان اتاق محفلی‌ها رو هم تصاحب کنن و محفلی‌ها با این تصور که ساکنین اتاق بغلی در خطر هستن، دارن به طرف اتاق مرگخوارها می‌رن.
............................

دامبلدور به سمت اتاق مرگخواران رفت. هری از بین محفلی‌ها داوطلب شده بود تا دامبلدور را از رفتن به آن اتاق منصرف کند. همهمه محفلی‌ها بلند شد ولی با فریاد "پروفسور می‌دونه داره چی‌کار می‌کنه داوش"ِ ویلبرت و "باشه داوش"ِ هری، همهمه‌ها خاموش شد.
دامبلدور جلو رفت و لبخند بزرگی بر صورت‌ش نمایان شد. او باز هم می‌خواست کسانی از اتفاق ناگوار نجات دهد!
در زد.
-باباجان؟

صدایی از داخل اتاق نیامد.

-باباجان؟

همچنان صدایی نمی‌آمد.

اتاق

-این پیرمرد این‌جا چه می‌کند؟

لرد با صدای بسیار آرامی این را گفت. آن‌قدر آرام که فقط لینی فهمید چه می‌گوید!
مرگخواران با نگاه پرسش‌گرانه‌ای به یک‌دیگر نگاه کردند. لینی که متوجه شده بود مرگخواران از حرف لرد چیزی نشنیدند، جلوتر رفت و کنار گوش همه حرف لرد را تکرار کرد.

-عاو. نمی‌دونم ارباب. شاید باز می‌خواد فضای معنوی ایجاد کنه.
-حتما معنویت خون‌ش افتاده!
-شایدم اومده یه حقه‌ای بهمون بزنه!
-اوه آره! شاید!

لرد که از افکار بی‌معنی مرگخوارانش کلافه شده بود با صدایی بلندتر از قبل گفت:
-یکی از شماها بره و در رو برای این پیرمرد باز کنه. ما حوصله‌ی در زدن‌ها و باباجان گفتن‌های او را نداریم!
-چشم ارباب.

بلاتریکس به سمت در رفت و آن را باز کرد.

-اوه! بلاجان! ما اومدیم که...
-بیا تو.

بلاتریکس با حرص دندان‌هایش را روی هم می‌سایید و دامبلدور نگاه می‌کرد که به سمت لرد و مرگخواران قدم برمی‌دارد.
دامبلدور چشمان‌ش را بست، نفس عمیقی کشید و سعی کرد با آرامش چشمان‌ش را باز کند تا لحظه‌ای عاشقانه درست کند.
لرد میان تلاش‌های دامبلدور برای ساختن این فضای عاشقانه پرید و گفت:
-با ما چه کار داری دامبلدور؟
-اومدم شما رو نجات بدم باباجان.
-می‌خواهی ما را...

ناگهان یکی از مرگخواران بخت برگشته با شاخ و برگ‌هایش از جا پرید و گفت:
-منظورتون اینه که از این وضع خسته‌کننده نجات‌مون بدین؟

لرد با خشم به پاتریشیا نگاه کرد و مجبورش کرد ساکت بشود.

-باباجان من اومده بودم شما رو از...

لرد بدون توجه به حرف دامبلدور و برای رهایی خودش و مرگخواران گفت:
-ما از این وضع خسته شده‌ایم. باید از یک راهی از اینجا بیرون برویم تا حوصله‌مان بیشتر از این سر نرود.
-ولی باباجان...

محفلی‌ها پچ پچ‌کنان با خودشان گفتند:
-من هم خسته شدم.
-آره. منم.

دامبلدور که خستگی محفلی‌ها را دید برگشت و به لرد نگاه کرد.
-باشه باباجان. حالا قراره چجوری از اینجا بریم بیرون؟

محفلی های از همه جا بی خبر به سمت اتاق مرگخواران یا در اصل مشنگها به راه افتادن.

-زاخاریاس باباجان، این اتاق کجاست؟
-امم...پرفسور فکر کنم باید از پومانا بپرسین.
-پومانا، باباجان...اتاق کجاست؟
-پرفسور فکر کنم باید از مدیر هتل بپرسیم!
-مگه خودت نمیدونی کجاست باباجان؟
-اممم...چرا ولی احتمال اینکه اشتباهی بریم کمتره پرفسور!

پرفسور نگاهی به گابریل انداخت تا با اون مشورت کنه اما مثل همیشه گابریل سر در کتاب داشت، نگاهی به فلور کرد که هر دقیقه با ساعت هاش ور میرفت.

-زاخاریاس باباجان، نظر تو چیه؟
-پرفسور به نظرم بهتره خودمون راهمون رو پیدا کنیم!البته اگه من ناظر محفل بودم حتما این و...
-باشه باباجان!

پرفسور بی اختیار داشت به سمت اتاق مرگخوارا میرفت و مگخواران از همه جا بی خبر بودن.

_پرفسور، پرفسور.
_جانم بابا جان. چی شده؟

پومانا نفس نفس زنان به سمت دامبلدور رفت و گفت:
_پرفسور.... من... نمی دونم....چرا.... اما....هرکار می کنم نمی تونم .....جلوشو ..... بگیرم.
_جلوی چیرو باباجان؟
_شهاب سنگ! اون داره با سرعت میاد طرف ما البته یکم کنار تر از ما؛ یعنی رو اتاق کناری.

زاخاریاس که داشت از همون اطراف رد می شد، گفت:
_منظورت همون اتاقی هست که اون اقا مشنگه اومد گفت ارومتر باشیم؟

پومانا سرش را به صورت جواب مثبت و تاسف تکان داد. دامبلدور که خیلی وقت بود دلش هوای کمک به مشنگ ها رو کرده بود گفت:
_پس معطل چی هستین؟! فرزندان روشنایی، توجه کنین.

همه سرهایشان را به سمت دامبلدور چرخاندند و به او نگاه کردند. دامبلدور گلویش را صاف کرد و ادامه داد:
_ما متوجه شدیم که خطری افراد مشنگی را تهدید می کند. پس ای عزیزان من پیش به سوی کمک به مشنگ ها!!

همه فریاد می زدند و شعار می دادند. دامبلدور سرش را رو به پومانا کرد و ارام پرسید:
_میتونی یکم وقت برامون بخری؟
_تمام تلاشم رو می کنم پرفسور.

گابریل سریع به سمت پومانا امد و گفت:
_واقعا شهاب سنگها؟...

پومانا سرش را تکان داد و گفت:
_اره. فقط برام سوال شده که اینا برای چی دارن میان اینجا؟! اخه تا اونجا که من میدونم شهاب سنگ ها از مشنگ ها دور میشوند.
_اما من تو تعدادي از کتاب های مشنگی خوندم که شهاب سنگ ها به اونا جمله کردند.

در زمانی که محفلی ها می خواستند به همسایه به ظاهر مشنگشان کمک کنند. مرگخوار ها داشتند برای شیره مالیدن به سر محفلی ها نقشه های بشیار شومی میکشیدند.

-می تونیم بهشون بگیم یکی به پول نیاز داره اما پولی نداره!
-خب که چی شه؟
-خب میان بیرون دیگه!
-فوقش زاخاریاس فقط میاد.
-...

هیچ کدام از مرگخوارا فکری در ذهنشون نداشتن.

-خب شاید باید با روش های خشن بیرونشون کنیم!
-حتما...با قمه ی تو اره؟
-خب با چیز های دیکه هم میشه!
-با چی؟
-ایمپریو!

فکر بدی هم نبود اما نیاز به مشورت داشتن مرگخوارا!

خلاصه:

مشنگی در هتل کشته شده و برای همین ورود و خروج به هتل ممنوعه. مرگخوارا و محفلیا مجبور هستن داخل دوتا اتاق جداگونه توی همون هتل بمونن. حالا مرگخوارا دچار بحران کمبود فضا شدن.


-ما می‌خواهیم اتاق محفلی ها را در تملک خود در آوریم.
-ارباب، آخه چطوری این همه محفلی رو از اتاقشون خارج کنیم؟
-خودتان راهی برایش بیابید. برای ما فقط افزایش فتوحاتمان اهمیت دارد.

مرگخواران اتاق فکری تشکیل دادند.
-بریم بهشون بگیم توی راهرو هتل یه لنگه جوراب پیدا شده و بیان برای شناساییش. بعد که اومدن بیرون از اتاقشون، سریع بریم داخل اتاق و در رو پشت سرشون قفل کنیم.
-اونوقت چرا باید برا شناسایی یه لنگه جوراب، کل محفلی ها از اتاقشون بیان بیرون؟!
-بریم بگیم از طرف هتل اومدیم برای سمپاشی حشرات موذی. برای سلامتی خودشون باید موقع سمپاشی ما از اتاقشون خارج بشن.
-من با این ایده کاملا مخالفم.

نگاه های خشنی به سوی لینی روانه شد.

-حالا که مخالفی اصلا خودت بگو ایده ت برای بیرون کردن محفلیا از اتاقشون چیه!

رودولف داشت فکر میکرد که چجوری این مشکل ارباب رو حل کنه که به در لابی برخوورد کرد!

تاققققق!

صدای برخورد سر رودولف به لابی در اونجا اکو شد! و باعث شد مدیر لابی از خواب بیدار شه!

-چی؟چیشد؟کی مرد؟...هی اقا کجا میری؟
-اممم...جایی نمی رم میخواستم شمارو ببینم!🙂
-🤨

رودولف تصمیم گرفت کاملا حرفش رو اثبات کنه پس:

-ببین اقای محترم اونجوری نگام چی؟ نکن. چی؟نکن افرین.من و خانواده ام از صب اینجا علاف شماییم!چی؟علاف شمایین باریکلا! حالا داری به من چپ چپ نگا میکنی؟هوممم؟
-امم...امم راستش نه راستش من اصلا قصد بدی نداشتم!🤗
-🤨
-جان شما!😁
-...
-حالا چیکار مینتونم براتون بکنم؟
-مشنگ ابله چیکار برام بکنی من میتونم همین الان له کنم!
-ببخشید اقا چیزی فرمودید اخه خیلی اروم گفتین؟
-راستش امدم که ازتون بخوام که به ما دوتا سوئیت دیگه بدین!😎
-اممم...راستش اینکار امکان پذیر نیست!😊
-جان؟🤨
-امم...
-چی گفتی اقای محترم؟
-اممممم...
-فکرکنم شنیدم گفتی نمیشه نه؟🤨
-خب...
-ببین داداش من میتونم الان برات معجزه کنم...مشنگ ابله!
-...اقای محترم میشه ادب رو رعایت کنید؟
-خفه شو ببینم!🤬
-ببخشید فامیل شریف؟🤗

رودولف خونش به جون امد، میخواست با یه اواداکداورای ساده مرتیکه رو بکشه اما...

-چیکار میکنی خنگول؟
-اهههه؛ باز تو؟
-ممیخواستی بکشیش؟...رودولف یه مشنگ مرده ها یکی دیگهرهم بمیره که تا ابد مرلین کبیر اینجاییم!😤
-اه میتونستم بکشمش برو بلا!
-ببخشید اقا غیر از ما کی اینجاست مگه؟کیو میخواین بکشین؟ نکنه شما قاتلین؟😨
-ببخشید مرلین!
-چیکار میکنی رودولف؟
-ابلیویت!

_افرین رودولف!

رودولف که منتظر دعوا کردن ارباب و دادو فریاد راه انداختنش بود؛ از شنیدن این حرف حسابی جا خورد. بقیه مرگخوار ها هم که در هم چپیده شده بودند از این حرف متعجب بودند. تا اینکه بلاتریکس گفت:
_ارباب. اون، اون ابروی ما رو برده نشنیدین چیا گفت؟

ولدمورت با حالتی خونسردانه گفت:
_چرا شنیدم. خوبم شنیدم. با اینکه داشت همه چیز رو لو میداد اما به موقع حرفی رو زد که باعث شد هم ما در ارامش باشیم هم اونا نفهمن ما اینجاییم. تو فکر بهتری داشتی؟

بلاتریکس که چیزی به ذهنش نمی رسید؛ گفت:
_نه ارباب، شما درست میگین.
_من همیشه درست میگم.

ولدمورت با لبخندی ساختگی رو به رودولف کرد و ادامه داد:
_بیا. بیا رودولف. به اغوش من بیا تا ازت کمال تشکر رو بکنم.

همه هاج و واج مونده بودند؛ تشکر؟ از یک مرگخوار که وظیفشه؟
رودولف که از همه متعجب تر بود با ترس و لرز به سمت ولدمورت رفت. ولدمورت او را در اغوش و سریع رها کرد و گفت:
_خب حالا برو کاری بکن که بتوانیم چند اتاق دیگر بگیریم تا از این فشار در بیاییم.

رودولف که حالا معنی محبت های ولدمورت رو فهمیده بود با حالت درماندگی نگاهی به بقیه کرد؛ اما تنها چیزی که از نگاه ها فهمید این بود که انها مشتاق انجام هر چه سریع تر این کار هستند. رودولف که از همه نا امید شده بود؛ به سمت در برای انجام ماموریت جدیدش رفت.

اون طرف:

-اوه اوه! نگاه کن این همه ساحره نه ببخشید ماگل خوشگل!
-ببخشید اقای محترم؟

رودلف که مشغول دید زدن زنهای تو خیابون بود با صدای ماتیلدا به خودش امد!

-ب بله مات نه یعنی بله؟
-زاخاریاس بهم گفت یه اقای به نام آلبرت تو دستشویی منتظرمه!
-بله بله کاملا درسته!
-خب چه کاری از دستم ساخت...
-ااهمممم!
-زاخاریاس ترسوندی منو!
-ببخشید ماتیلدا همچین قصدی نداشتم!
-باشه، چیشده که دوباره امدی پیشم؟
-خب راستش ماتیلدا کارت داشتم!
-هوییی،ببین اقای خیار من علاف تو نیستم بعد از رفتنم حرف هاتو باهاش بزن من کار دارم!
-اولن که اسمم زاخاریاس نه خیار،دومن"اصلا به تو چه که من با ماتیلدا چیکار دارم؟"
-اروم باشین اقایون!
-ماتیلدا بیا یه لحظه!

رودلف عصبانی از دست زاخاریاس تصمیم گرفت جار و بلاسشو جمع کنه و بره، به اندازه ی شش ماه محفلی هارو دیده بود!

-اقای پرفسور ما رفتیم دیگه!
-کجا بسرم رودلف جان!
-رودلف جان؟...خانوما و اقایون، یه لحظه گوش بدین!

رودلف تصمیم گرفته بود جلب توجه کنه واسه همین به بالای میز رفت و شروع کرد به سخنرانی!

-ببینید، من یه ادم معمولیم،من یه برقکارم؛اما از وقتی که اون اقا...کوشش؟...اها اونجا، اون خیار یا همون زاخاریاس اسمم رو پرسیده همه صدام میکنن رودلف!
اقا شما ها که دوستان صمیمیه من نیستین! هی رودلف صدام میکنین، اسم من آلبرته...آلبرت!
-خیلی خب البرت جان بیا پایین اگه حرف دیگری نداری؟
-چرا دارم، اقا من سویئت کناریتونم تورو خدا اروم تر باشین!

رودلف مطمئن بود که خیلی زیادی جلب توجه کرده،پس راهشو گرفت و رفت به سمت مرگ خوارا!

اونطرف:

رودلف بی خبر از همه جا وارد سویئت شد، و دم در با چهره ی بلا روبه رو شد!

-خب خب ببینین کی امده"مرد سخنرانی"!

اونجا بود که رودلف فهمید زیادی صداشو بلند و زیادی جلب توجه کرده! و حالا باید جواب گوی ارباب باشه!

زاخاریاس کمی با خودش فکر کرد وقت برای این کار ها نداشت یا حداقل الان نداشت پس تصمیم گرفت رودولف را به حال خود بگزارد. و سپس خودش از دستشویی بیرون رفت .

رودولف هم که شرایط را مناسب میدید تصمیم گرفت از پنجره ی دستشویی خانم های داخل خیابان را دید بزند ‌.




ان طرف

ولدمورت که از دیر کردن رودولف و قطع نشدن صدای محفلی ها خسته شده بود و خونش به جوش آمده بود تصمیم گرفت یک حمله به محفلی ها را انجام دهد و سپس رو به مرگخوار ها گفت .

- ما قصد داریم به محفلی ها حمله بکنیم . تام و لسترنج ، مادر الکساندرا اماده ی حمله باشین .

از آنجا که هیچ کدام از مرگ خوار دلشان نمیتوانست حمله ای بکنند و از طرفی از اربابشان می‌ترسیدند. در دوراهی گرفتار شده بودند .