صدای تودماغی یک ساحره در فضای بیمارستان طنین انداز شد.
-دکتر ناشینیلیان به اتاق عَدَل! دکتر ناشینیلیان به اتاق عَدَل! دِ دکتر پاشو بیا اتاق عَدَل درتیکه ی بوقی!

جمعیت مرگخواران که حالا شبیه یک جمع از پروفسورها شده بودند با ترس و لرز به یکدیگر نگاه کردند. رودولف که قمه هایش را با کلی زحمت در جیب های شلوارش جا داده بود، گفت:
-میگم نکنه این دکتره... ناشی پاشی یکی از همونایی بود که لباساشونو گرفتیم؟

آگوستوس جلوتر راه افتاد و بقیه را هم فراخواند.
-حالا هرچی... بیاین بریم شفادهندگی یاد بگیریم.
-میگم... خب ما که الان هرکدوم یه پا شفادهنده ی مدرک بالاییم. بعد بد نیست بریم بگیم به ما شفادهندگی یاد بدین؟
-پس با این لباسا ما الان هم یه پا شفادهنده شدیم؟ بیاین برگردیم و به ارباب مژده بدیم.

کراب لباسش را مرتب کرد. با آینه ای که در جیبش جاسازی کرده بود با کلی ناز و ادا به خودش نگاه کرد و یک ریملی هم به ابروهایش کشید. آرسینوس در تمام مدت به رفتار کراب نگاه کرد. بعد هم آه کشید و گفت:
-ما واقعا داریم به کدام سو میریم؟ نمیشه. باید شفادهنده ی واقعی شیم. شاید بتونیم عملی انجامش بدیم تا یاد بگیریم.

این گونه بود که جمع مرگخواران راه افتادند و رفتند به سمت اولین باجه ای که دیدند. سیو مشتش را محکم روی میز پیشخوان کوبید و گفت:
-ما میخوایم شفادهندگیِ عملی کار کنیم. زود ما رو بفرستین سر یه عمل وگرنه 50 امتیاز از کل هیکل این بیمارستان کم میشه.

ساحره ای که پشت میز نشسته بود آدامسش را باد کرده، آنرا ترکاند و با قیافه ی بیخیالی گفت:
-فعلا کاری نداریم. ولی چند ساعت دیگه یه کامیون پرِ مریض واسمون میرسه...

رودولف جلو پرید و گفت:
-گفته بودم به ساحره های آدامس خور علاقه ی خاص دارم؟
-
-

ساحره همینطور که با قیافه ی ترسناکی به رودولف زل زده بود، نگاهش چرخید و متوجه یک فرد بسیار قد کوتاه و گوش بلند در جمع مرگخواران شد. بعد از اینکه برچسب اسم روی لباس فرد مزبور را خواند، چانه اش را خاراند و بعد با تعجب گفت:
-ئه... دکتر ناشینیلیان؟ شما باید الان تو اتاق عمل باشید که! اینجا چیکار میکنین؟ خانمِ بلندگو پور... دکتر ناشینیلیان رو پیدا کردم.

مرگخواران با ترس و لرز به وینکی نگریستند که میخواست داد بزند که: وینکی جن خانگی مونث بود. وینکی دکتر نبود!

---------------------------------
مُردم تا ارسال بشه. :|

مرگخواران همچنان داشتن به اخرین جمله ریگولوس فکر میکردن... عه! البته غیر از اون وسطیه. خب احتمالا خودتون میتونین حدس بزنین کیه دیگه؟

- هورا! سنت مانگو! بالاخره میرم اونجا.
- هگتور، چرا اینقدر خوشحالی؟

هکتور که حالا شروع به دویدن در خیابان کرده بود و هر لحظه صداش ضعیف تر می شد فریاد زد:
- معجون سیو! معجون جدید!



حالا مرگخواران یکدست تر شده بودند و به دورنمای خیابان زل زده بودند.
- خب؟ بریم حالا؟

سیوروس اه بلندی کشید و گفت:
- اره بریم، اونا هم می پرسن چه خدمتی از ما برمیاد، ماهم میگیم اومدیم شفا دهنده بشیم. حتما بعدش کمیته شفای مرگخواران رو تشکیل میدن. خیلی عالیه.

- جدی؟ پس بریم!
-

رودولف در حال خاراندن چانه اش گفت:
- همچینم بد نیستا. جدای از ساحره هایی که اونجا هستن، ما میتونیم یه کارایی هم بکنیم.
- مثلا؟
- خب من شنیدم که... که... البته فقط شایعه هستا، ولی شنیدم دامبلدور مریض شده.
مرگخواران سخت در حال تفکر درباره ی منظور رودولف بودند ولی چون بعد از دقایقی به نتیجه ای نرسیدند تصمیم گرفتن دوباره به رودولف مراجعه کنند.
- خب؟

رودولف دیگه کم کم داشت از مرگخواران نا امید میشد، لرد چه طوری این همه سال این مرگخواران رو تحمل کرده بود؟

- خب بعد میتونیم بریم شفا دهنده بشیم و دامبلدور رو شفا بدیم، البته شَفا!
- اره حتما ما میریم اونجا اون ها هم میگن چه خدمتی از ما برمیاد...
- سیوروس میدونم میدونم، ولی راه حلش ساده است.

دقایقی چند مرگخواران به رودولف زل زده بودند تا جواب را دریابند.

- تغییر قیافه میدیم خب.

سوژه جدید

- آخ! نمی تونی یواش تر انجامش بدی ریگولوس؟
- نخیر نمیشه! من دزدم شفادهنده که نیستم. اینقدر هم وول نخور هکتور! یکی بیاد اینو نگه داره! نمیتونم زخمشو ببندم.

مورگانا اخمی کرد.
- خب چون اینجوری نمیشه بست. تو نمی تونی چسب رو بپیچی دور زخم!

ریگولوس به او چشم غره رفت.
- خب اگه خودت بلدی چرا خودت نمی بندی؟

مورگانا جلو رفت و سعی کرد همین کار را بکند. اما خب نمیشد کسی مثل هکتور را واقعا بی حرکت نگه داشت. اگر کسی با دقت به آنها نگاه می کرد، به نظر می رسید مجبور به اجرای نوعی رقص اجباری شده باشند. به خاطر گرد و خاکی که مرگخواران نمی فهمیدند از کجا به آنجا راه پیدا کرده، کسی قادر نبود هکتور و مورگانا را ببیند. ولی وقتی متوقف شدند، صحنه پیش روی بقیه، چیزی نبود که مورگانا دلش بخواهد در تاریخ ثبت کند. نه وقتی تمام باندها از فرق سر تا نوک پایش را پوشانده اند!

ریگولوس:
مورگانا:

- نمی تونید از معجون های خودش به خوردش بدید؟

ملت مرگخوار از دیدن اربابشان شوکه شدند. مورگانا تقلا کنان جلو آمد
- ارب... ارباب اصن... کسی نمی تونه به.. این ویب....ویبروشیب نزدیک بشه!
- خب پس یه شفادهنده خبر کنید.

جوری این را گفت انگار می خواست بگوید امروز سه شنبه است و فردا چهار شنبه.و شما هم وظیفه داشتید این را بدانید. آرسینوس یک قدم جلو آمد
- اما ارباب شفا دهنده ها از اینجا می ترسن. هیچکدوم حاضر نیستن پاشون رو توی خونه ریدل بذارن.

لرد ولدمورت سر نجینی را که دور صندلی اش پیچیده بود نوازش کرد.
- راه حلش ساده اس آرسینوس. شما برید اونجا!

رودولف نیشخندی زد
- من موافقم. من حاضرم باهاش به عنوان همراه برم من علاقه خاصی به ساحره های درمانگر دارم.

لرد

- خوب میاریمشون اینجا ارباب؟

لرد

- هکتور رو می بریم؟

لرد

- محفلی ها ها رو می یاریم خب!

لرد

- بهشون معجون می دیم.

لرد

- نه مرگخواران من! شما می رین به بیمارستان. و شفادهندگی یاد می گیرین.

ملت مرگخوار :

- ما ارباب؟
- ارباب آخه ما؟
- مطمئنید که میتونیم؟
- خب باید بتونید وگرنه نمیتونید برگردید به خانه ریدل!

مرگخواران هنوز به درستی جمله آخر را درک نکرده بودند، که متوجه شدند بیرون درب خانه ریدل قرار دارند. کنار دکه دربانی قدیمی رودولف.

اگستوس: خوب ما الان باید چکار کنیم؟

(پست پایانی)

همانطور که هکتور پیش بینی کرده بود، درست سه ثانیه بعد صدای "تالاپ و تولوپ" سقوط مرگخواران به گوش رسید.
هکتور ملاقه ای ظاهر کرد و کمی از معجونی که داخلش بود چشید... بسیار بدمزه بود!
هنوز صدای سقوط مرگخواران قطع نشده بود. هکتور ممکن بود بدمزه باشد...ولی خنگ نبود! می دانست که به زودی خواهند رسید و یقه اش را خواهند گرفت.
معجون را با شدت بیشتری هم زد و پاتیل به آرامی از روی زمین بلند شد...

-آخ!
-اوخ!
-هوی! من چرا اینجوری افتادم! قسمت تحتانی من گیر کرده تو این بوته خار. یکی بیاد منو بکشه بیرون!
-مگه دستم به این هکتور نرسه.
-آخ!
-اوخ!
-اینا رو که قبلا گفته بودیم!

ولی این یکی فرق می کرد! سرو صدا ها ناشی از سقوط نبود. مرگخواران ساعد دست چپشان را گرفته بودند. لرد سیاه آنها را احضار کرده بود و این فقط یک معنی داشت. حال لرد خوب شده بود!
مرگخواران موقتا دامبلدور را فراموش و به سمت خانه ریدل آپارات کردند.
لرد سیاه سالم و سرحال روی تخت سلطنتش نشسته بود و در کنارش پاتیلی روشن و هکتوری داخل پاتیل.
مرگخواران بعد از تعظیم به لرد شروع به چشم غره رفتن و خط و نشان کشیدن برای هکتور کردند که با صدای خشمگین لرد به خود آمدند!
-ندیدیم به جناب گرینجر تعظیم کرده باشین! اون نگاه هاتونم درست کنین. چطور جرات می کنین اینجوری به بزرگترین معجون ساز قرن خیره بشین؟

مرگخواران متعجب شدند! هکتور؟! بزرگترین معجون ساز؟!مورگانا به آرامی به هکتور نزدیک شد.
-ارباب حافظه شونو از دست دادن؟

هکتور کمی نمک و زرد چوبه به پاتیلش اضافه کرد.
-خب...نه!...ولی قبل از رسیدن شما اصلاحاتی درقسمت مربوط به هکتور مغزشون انجام دادم.فقط نمی دونم چرا هر کاری کردم یادشون نرفت من باید بجوشم! حالا زود باشین. به من تعظیم کنین.وگرنه دیرتر می پزم!

دامبلدور می توانست سکته کند...می توانست بمیرد! فعلا مشکل بزرگتری داشتند. لردی که هکتور را شدیدا قبول داشت و بی چون و چرا دستوراتش را اجرا می کرد. مرگخواران مطمئن بودند که لرد به زودی متوجه قضاوت اشتباهش در مورد هکتور خواهد شد...ولی هکتور هرگزبرای خرابکاری به زمان زیادی احتیاج نداشت.

پایان

پیش از آنکه دوباره بحثی در مورد اینکه کدامیک از مرگخواران در را باز کند میان جماعت مرگخوار در بگیرد، در با یک ویبره بی مقدمه و ناگهانی هکتور که در اثر یادآوری ناگهانی نام لرد در ذهنش بود، از جا در آمد.

جماعت مرگخوار نمیدانستند از باز شدن ناگهانی در تعجب کنند یا از دیدن صحنه ای که پیش رویشان بود، شوکه شوند. پیش روی مرگخواران یک نفر همچون اورانگوتانی از سقف اتاق آویزان شده بود. دیگری جورابی را به سرش کرده بود و در حالی که به سرش روغن میزد، میگفت:
-من وزیر جادو هستم. دویست امتیاز از اون اورانگوتان چسبیده به سقف کم میکنم.
سوروس در حالی که میکوشید متانت همیشگی اش را حفظ کند، گفت:
-به نظرم بهتره هر چه زودتر یه فکری به حال اینا بکنیم. ظاهرا وضعشون خیلی خرابه!

همان لحظه یک نفر دیگر که چهار دست و پا به دیوار چسبیده بود، در حالی که لب هایش را به فرمت سوسک غنچه کرده بود، با صدای بلندی فریاد زد:
-من مارمولکم. من آفتاب پرستم.
آشا با دیدن این صحنه فورا حرف سوروس را مورد تایید قرار داد:
-باهات موافقم داداش! به نظر من که باید همه اشونو بکشیم.
وینکی گفت:
-به وینکی اجازه داد از مسلسل استفاده کرد؟ وینکی تونست همه رو با یک رگباری به دیار مرلین فرستاد.

پیش از آنکه کسی فرصت جواب دادن به وینکی یا تصمیم گیری درباره نحوه قتل عام دیوانگان حاضر را پیدا کند، این صدای هکتور بود که بلند شد:
-ای افراد ساکن در این مکان! به من گوش کنید.
به شکلی غیر قابل باور و ناگهانی همه دیوانگان ساکت شده و توجهشان به سمت هکتور جلب شده بود. هکتور هم که خوشش آمده بود، ادامه داد:
-همه شما رویای پرواز در سر دارید، درسته؟
ملت دیوانه:
-درسته، درسته!
-پس همگی پس از نوشیدن این معجون میتونید پرواز کنید. یک پرواز دسته جمعی. به سمت هر کجا که اراده کنید.
و بعد پاتیل بزرگی را که معلوم نبود از کدام نا کجا آبادی ظاهر کرده وسط سالن گذاشت.

دو دقیقه بعد-اتاق دیوانگان

-همه آماده پرواز هستین؟
-بله.
-پس با شماره سه... یک... دو...
هکتور هنوز به شماره سه نرسیده بود که ملت دیوانه ویبره زنان یکی پس از دیگری از پنجره به بیرون پریدند.
هکتور به سمت مرگخواران چرخید:
-یادم رفت بهشون بگم تو معجون آب ریختم خاصیتش فقط برای سه ثانیه است!
ملت مرگخوار:
هکتور با همان چهره اشک آلود و در حالی که درون پاتیل مینشست و زیرش را روشن میکرد گفت:
-دستور ارباب... کشتن دامبلدور!

دقايقي طول كشيد تا مرگخواران غيرتي لباس هاي شفادهندگان را بپوشند
-خب آقايون و خانم ها
توجه همگي به آشا جمع شد كه دوباره به بالاي منبر رفته بود
-ما چي هستيم؟
جمعيت نعره سر دادند:
-مرگخواااار
-چي ميخوايم؟
-دامبللللل
-كي ميخوايم؟
-همين حالاااا
-پس پيش به سوي اتاق دامبللل
-مرگخواااار
ناگهان همه به مرگخواري بس داغان(داغون) كه به تازگي از معجون هاي شگفت انگيز هكتور ميل كرده بود نگاه كردند و پس از كمي كروشيو بازي با مرگخوار مورد نظر راه اتاق دامبل را پيش گرفتند...

-هي شما
-سسيسس گوش ندين فقط بدويين
-با شمام
-بدوين بدويين
-وايسيد بينم شفادهنده ارشد صحبت ميكنه
-همش خرافاته بدويين
-ايستتتت
-خوب دوستان زمان ايستادنه
-چرا گله اي حركت ميكنيد؟ به اندازه كافي سرمون شلوغ هست. همه گي برين به بخش مراقبت از جادو هاي غير قابل درمان. اونجا چن تا بيمار نياز به كمك دارن
-نه حالا چيكار كنيم؟
-سريع ميريم كارو راه ميندازيم بعد ميريم سراغ دامبل

همه گي نادم و پشيمان به سمت بخش مراقبت از جادوهاي غير قابل درمان رفتند
-درو باز كن لودو
-من مي ترسم در داره ميلرزه اون تو همه ديوونه ان
-يكي اون در لعنتيو باز كنه
-خودت باز كن بلا
-ميدونين كه من واسه اربابم هر كاري رو ميكنم اما فعلا خستم
-يكي درو باز كنهههه
-آواداكاواراااااا
-كراب:|
-بله ؟
-چه عملي انجام دادي؟
-هيچي اومدم بگم آلوهومورا زبونم نچرخيد
- :|
- :|
- به جاش در ديگه تكون نميخوره اوني كه پشتش بود ديگه زجر نميكشه .
-بريم تو كه كلي عقب مونديم.

مرگخواران جوگیر هورا کشان جلو می رفتند و هیچ کس و هیچ چیز جلودارشان نبود!
همانطور هورا کشان وارد سنت مانگو شدند و ملت که عادت کرده بودند جماعتی را در حال اعتراض ببینند اهمیتی به حضور جادوگران و ساحرگان سیاهپوش ندادند.

مرگخواران در اتاقی پر از لوازم پزشکی جلسه ای فوری تشکیل دادند. آشا شروع به صحبت کرد!
-کراب! تو با این سرو وضعت! با اون چشم و ابروت...مورگانا! تو با اون ماسکت! واقعا ما با این ویژگی ها به کجا خواهیم رسید!

مرگخواران که یکبار این سخنرانی بی معنی را شنیده بودند با چپاندن مقادیری پنبه در دهان آشا او را ساکت کردند.
مارمولک ساکت شد و حشره شروع به صحبت کرد!
-ما باید خودمونو برسونیم به اتاق دامبلدور. ولی این کار ساده ای نیست. این همه آدم و البته جونور که نمی تونن تغیر شکل بدن. به نظر من باید ظاهرمونو عوض کنیم! لودو...شما برو و مقداری شفادهنده بکش! لباس ها و ماسک هاشونو بیار برای ما. یادت باشه لباس اندازه ما بیاری! جابالی هم داشته باشه. هیکل کراب رو هم در نظر بگیر.

لودو که علاقه ای به دستور گرفتن از یک حشره نداشت خواست لب به اعتراض باز کند که لینی ساکتش کرد!
-خب! باشه! تو لباسا رو بیار. خودمون اندازه شونو درست می کنیم.

لودو از اتاق خارج شد. سوالات زیادی برای مرگخواران ایجاد شده بود.

-من می تونم لباسمو آبی کنم؟!
-می گم...برای تو جابالی باز می کنیم...حتما برای دم منم فکری کردین. نه؟
-وینکی تونست مسلسلشو زیر ردای مقدس شفادهندگی جاسازی کرد؟وینکی عادت داشت با مسلسل معالجه کرد!
-کجا قراره لباس عوض کنیم؟ جلوی چشم این بی نوامیس؟
-موقع تعویض لباس آرایشم پاک نمی شه؟

مرگخواران چند ثانیه بصورت چپ چپ به کراب خیره شدند. ولی با ورود لودو مجازات کراب به پایان رسید. لودو تعداد زیادی ردا و ماسک شفادهندگی همراه داشت.

- یه بار دیگه بگو چی گفتی؟

مورگانا با بی حوصلگی رو به صدایی که از زیر کلاه سیوروس میومد گفت:
- گفتم که، يا بايد جفتشون با هم خوب شن! يا هيچ كدوم خوب نشن!يا ... مسخره کردی منو؟

- نه! خواستم ببینم میتونی دوباره اون جملتو تکرار کنی یانه! .... جدا از اینا، ضمن اینکه به برادر عزیزم بگم که اون سیریش سیاه سوخته ی بلک هاپوکومار ...یه دستگاه شنود گذشته بود زیر کلاهش اینم باید اضافه کنم که ...

آشا سریع با جستی از روی سر سیوروس و زیر کلاه وزارت روی زمین پرید و مقابل چشمای مرگخواران تو جیک ثانیه به حالت آدمیت برگشت.
- سازمان حمایت از ساحره ها ... ثبت نام رایگان ... بگیر اینو مورگانا!
سعی کرد فرمی رو بده دست مورگانا.
- تا حالا حس نکردی حقت ضایع شده؟ اصلا چرا وقتی کار دوتای شما تو اون دنیا یکیه مرلین باید حقوق بیشتری بگیه؟

مرلین با چهره ای بی حس و با قاطعیت گفت:
- چون مرده!

آشا با اصرار گفت:
- خب تو چه فرقی با اون مرد داری؟

مورگانا با دست آشا رو به سمت سیوروس هل داد و گفت:
- بچه هنوز فرق دختر و پسر رو نمیدونه، اومدین مسئول انجمن حمایت از حقوق ساحره ها کردینش؟

سپس چارپایه ای رو میون جمع مرگخواران حاضر کرد. دامنش رو بالا گرفت و بالای چارپایه رفت..
- ای مرگخواران بی غیرت!

رودولف در گوشه ای با خودش کلنجار می رفت که عکس العملی نشون نده.

- ای بی شرافت ها!

همه با هم و یک صدا گفتن:
بله!

- ای دزدای بی رحم . ای قاتل های ... ای قاتل ها!

- بله!

با هر فریاد مرگخوارا میشد رشته های اتحاد رو که قدرتمندتر میشدن رو در مرگخوارا احساس کرد.

- شما ها چه خلاف هایی که نکردین ... چه دزدی هایی که انجام ندادین.

برگشت رو به آشا:
- تو! ... تو ای مارمولک تو تا حالا چند بار پشت سر مردم حرف زدی. تو چه موجود دورو و زیر آب زن و غیر قابل اعتمادی هستی!
آشا با غرور سرش رو بالا گرفت و سینه اش رو جلو داد.

- یا تو! ... تو بلا! وات د هل ایز بلا-لردیا؟ ... یا تو رودلف! خون چند نفر روی اون قمه ها هستن؟ ... تو هکتور! چند نفر رو با اون زهرماری ها کشتی؟ ببین کرراب رو؟ ببین؟

مورگانا به کراب اشاره کرد که با گذشت یک ماه، وقتی در ماموریت حاضر شده بود، تاثیر معجون هنوز روش مونده بود.
- ... ما ذاتمون قاتله. ما ذاتمون آدم کشه. ولی میدونین چی تاسف داره؟

مرگخوارا: :no:

- اینکه حدود یازده، دوازده تا پست خورده شما تا اتاق اون پشمکم حتی نرفتین.

مرگخوارها تحت تاثیر سخنرانی های مورگانا سرشونو از شرم پایین انداختن.

- خب حالا بیاین بریم اون پیرمرد خرفتو تو تختش بکشیم.

با وجود اینکه وقتی رودلف داشت راه میرفت مچ پاش پیچ خورد و افتاد و از طرف دیگه، سیوروس که داشت دکمه های منوی مدیریت رو امتحان میکرد اونو از هستی حذف کرد و در پی اون ناله ای جگرسوز حین نابود شدنش به گوش رسید که " آخه چرا؟" بقیه مرگخوارا چوبدستی هاشون رو از غلاف بیرون کشیدن و هورا هورا کشان،مسیر سنت مانگو رو در پیش گرفتن.
همه رفتن و لرد رو تو خونه تنها گذاشتن.

در آن بحبوحه كه گروهي شادي ميكردند براي سلامتي نسبي مردي ريشو و پدر فوانيس! و سنت مانگو را تا حدي روي سر و كله و ديگر اعضاي خود گزارده بودند از خوشي...گروهي ديگر گيج و سرگردان سعي در راه يابي به آزمايشگاه مردي داشتند كه هرچند معجون هاي نه چندان دقيقي ميساخت، اما به طرز غريبي طلسمهاي امنيتي اش، مثل ساعت عمل ميكردند! و همان مرد كه اينك به بارگاه نخستين پيغمبر زن گريخته بود با هيچ کشف و شهودي نمي توانست به وي برسد. چرا كه مورگانا گيج و بر سر زنان پي ارباب ميگشت.

چيزي در گوش هاي مورگانا و مرلين پروداكشنز زنگ ميزد. چيزي شبيه يك هشدار! چيزي كه سبب شد زوج پيغمبر و پيغمبر زاده ناله كنان به يك ديگر خيره شده و عروج مشكل گشايشان را از نيمه رها كرده و به مجمع مشكلات باز گردند. البته اين بار با هكتور!

مرلين يقه هكتور را نگه داشته بود. بيشتر براي اينكه او را از چك و لگدهاي بلا در امان نگه دارد! هكتور جيغ زنان اعتراض كرد.
- من به مورگانا پناه برده بودم!

مورگانا در حاليكه با الطاف عالم بالايي سعي در گشودن در داشت، گفت:
- ما هم پناه مي دهيم به شما! اما آسلام اجازه نميدهد ما يقه شما را داشته باشيم! پس اگر علاقه نداري كه با آپشن عالم بالاييمان به جوجه تيغي تبديلت كنيم خاموش بمان و اين در را باز كن.

هرچند هكتور شك داشت واقعا به جوجه تيغي تبديل شود اما اطاعت كرد. مرلين و مورگانا با ديدن معجون و وجنات ارباب ناله اي ديگر سر دادند! بلا خودش را پيش از هكتور وسط انداخت!
- چي شده؟ به من بگيد چي شده؟ به من بگيد به سر پدر بلا-لردياهاي ما چه آمده؟

در چنین موقعیتی بقيه ترجيح دادند قدري از رودي فاصله بگيرند. و چون الان حال لرد سیاه مهم تر است ما نمی گوییم که رودی چاقو به دست گرفته و نفس کش گویان حریف می طلبید. تا اینکه با حرکت چوبدستی سوروس تسلیم سکوت شد. هرچند مورگانا و مرلين غرق در تجزيه و تحليل، اصلا متوجه نشده بودند! در نهايت مورگانا گفت:
- معجون اتصال! چيزي كه هكتور السطنه معجون ساز الممالك به خورد ارباب داده نوعي معجون اتصاله كه اونو به شاخص ترين شخصي وصل ميكنه كه همون مشكل رو داره و اون شخص طبيعتا الان ريش درازه‌! اما اينكه اين اتصال الان به چه صورته ما نميدونيم چون چند حالت داره.

همه تعجب كردند.
- چه حالت هايي مثلا؟

- يا بايد جفتشون با هم خوب شن! يا هيچ كدوم خوب نشن!يا يكي خوب شه.
يكي نشه! كه اگه حالت سوم باشه، كه به نظر ما هم هست....ما بايد كاري كنيم كه اوني كه خوب نميشه دامبل باشه! مفهوم بود؟

ملت مرگخوار:

& دوباره بیمارستان سنت مانگو ، رایت نو !

اعضای محد ( محفل + مهد ) دستان یکدیگر را گرفته و به شادی پرداخته بودند . جینی از خوشحالی اشک می ریخت و به درگاه مرلین شکر می کرد . غافل از آنکه هم اکنون مرلین در حال کندن ریش هایش بود !
فلو ( از نوع رانسو !! ) به مرد سفید موی سفید روی سفید ریش تا کمر می نگریست و بلافاصله به دستگاه نشان دهنده ضربان قلبش !! گویی می ترسید این خطوط کج و معوج فرار کنند !
در این میان بود که ناگهان دو وزیر ، دست در دست یکدیگر ، وارد شدند .

& آزمایشگاه فوق تخصصی عمو هکی ، سام مینتس افتر هاسپیتال !

هکتور ها به سختی کار میکردند .
هکتور عرق می ریخت .
هکتور معجون هم می زد .
هکتور در فراق ارباب می گریست .
هکتور همه کار می کرد !

د اورجینال هکتور در قفسه هایش دنبال معجون " شوک " می گشت . بالاخره معجون آبی آسمانی را یافتندی و درش را باز کردندی ! بوی عجیبی در تمامی آزمایشگاه پیچید . بویی که همه با آن آشنا بودند و گر مرگی خورنده آنجا بود ، بی شک هکتور را می کشت !

هکتور ، ارباب مثلا بی هوش در حال احتضار را کمی بلند کرد . لبه شیشه را به لبش چسباند و تا آخرین قطره را در حلق مبارک خالی کرد . کمی عقب عقب رفت تا نتیجه کارش را ببیند .

دقایقی گذشت و ناگهان ، کن فیکون !
سینه ارباب بالا رفته و دوباره بروی تخت افتاد . تمام بدن می لرزید و چشمان سفید هراس انگیزش دور ۳۶۰ درجه در حدقه اش میزد . بخاری از بدن ارباب بلند شد و بی حرکت روی تخت ماند .
هکتور ها که هم اکنون در اثر ترس چنان به هم چسبیده بودند که یکی شده بودند ، آرام جلو رفتند تا ارباب را بنگرند .
دود که فروکش کرد ، هکتور قالب تهی کرده ز ترس ، بی معطلی بارش را بست و به سوی مورگانا عروج نمود !