نقد این رو میخوام.
تا حدود بیست روز دیگه نهایت فعالیتم همینقده؛ بنزین کم آوردم!


این یعنی این پستو تقسیم کنیم...طی بیست روز کم کم بخونیم که بی پست نمونیم؟

باشه!

نقد پست ارسال شد!

سلام در خواست نقد این رول رو در پخ واریم.

خلاصشو قبلا گفتم یبار بخونید یادتون میاد جریان از چه قراره.
مرسینگ.


نقد پست ارسال شد!

آرنولد

درخواست نقد آزاده...ولی دادن لینک خروج از سایت ممنوعه. این جا ممنوعه. تو تاپیک های دیگه ممنوعه. تو چت باکس و پیام شخصی هم ممنوعه!


بررسی پست شماره 22 سالن دوئل انفرادی، آرنولد:


سوژه رو چرا ننوشتین بالاش؟! حدس بزنیم؟


نقل قول:این صحنه شروع شماست(بجز شکلک!)...صحنه واضحه...کاملا قابل فهمه. ولی کاملا کافی نیست. مثلا با یه تیکه نون هم می شه سیر شد، با یه غذای خوب هم. ولی کیفیتشون با هم فرق می کنه.
این صحنه، وقتی صحنه شروعه، بهتره کمی بیشتر، کند تر، با مکث تر توضیح داده بشه. خواننده رو یهو پرت نکنیم وسط داستان! مثلا شما جمله ها رو به هم ربط دادین و همین کار باعث شده نتیجه یه توضیح سریع و سرسری بشه. کافی بود جمله ها و صحنه ها کمی از هم جدا بشن. مثلا اول بنویسیم خانه ریدل ها خلوته...رودولف بعد از مطمئن شدن از این ماجرا پاورچین پاورچین راهرو رو طی می کنه. و بعد توضیح بدیم که یه چیزی قایم کرده. همه اینا رو یه جا تحویل خواننده ندیم.


نقل قول:رودولف شما کمی پررو بود! رودولف کلا روش زیاده...ولی جلوی لرد همیشه احتیاط می کنه. دست و پاشو کمی جمع می کنه. حداقل ظاهر قضیه رو حفظ می کنه. این جا کمی از مرزها گذشته. هم جمله هاش و هم شکلک هاش زیادی راحتن! اصلا انگار نه انگار فردی که جلوشه کمی ترسناک و باابهته!
رودولف لنگ از جا کَند و بعد از اینکه کروشیوها رو یکی‌یکی جاخالی داد، داخل اتاقش شیرجه زد و دَرِش رو قفل کرد.


دیالوگ های قسمت اول خیلی زیادن. مقدارشون مهم نیست. وقتی می گم "زیادن" که بینشون کمبود توصیف صحنه و فضا و احساسات احساس بشه.
بازم مفهوم رو می رسونن...ولی با توضیح می تونن بهتر بشن. این که حالت چهره گوینده یا مخاطب تغییری کنه...رفتاراشون توضیح داده بشه.

این قسمت دیالوگ های رد و بدل شده بین لرد و رودولف به نظر من ضعیف ترین قسمت پست بود...لزومی نداشت نوشته بشه. محتواشم که...


نقل قول:این دیالوگ شکلک لازم داشت. شکلک ولدمورت. برای گذاشتن تاثیرش، باید به محض گفته شدن، گوینده رو شناسایی می کردیم!


بلاتریکس های مذکر خیلی خوب بودن.


بعضی قسمت ها رو رد کردم اجبارا. شما می نویسین...ملت هم می خونن. ولی برای من قابل نقد نیست.


نقل قول:این جور صحنه های به نظر من بهتره برعکس نوشته بشن. اول رودولف کم کم متوجه بشه که کلاهه روش تاثیر واقعی گذاشته و بعد برچسبشو پیدا کنه و بخونه.


قسمت آخر و این که کلاه بیفته دست لرد خیلی خوب بود...ولی اونقدر طولش دادین که هیجانش از بین می ره. این اتفاق باید یهویی میفتاد! لرد کلاه رو می دید و به هر دلیلی می خواستش...رودولف هم لازم نبود اونقدر مقاومت کنه و توضیح بده. برای نجات پیدا کردن از تعقیب لرد و اون وضعیت، خیلی راحت کلاه رو تقدیمش می کرد. اگه لرد داستان رو نمی دونست، جالب تر می شد.
ولی من اگه جای شما بودم کلا داستان رو جابجا می کردم. اول قسمت مربوط به لرد رو تا آخر می نوشتم. تا جایی که کلاه رو می ذاره سرش...
بعد قسمت اول رو بصورت فلش بک می نوشتم...تاثیرش بیشتر می شد.


مواظب باشین زیاد درگیر دیالوگا نشین. دیالوگ تو پست حکم دویدن رو داره! جالب و هیجان انگیزه، ولی می تونه خسته کنه. توضیحای اضافه و فضاسازی به خواننده استراحت می ده. گاهی لازم می شه.
شخصیت ها رو فدای طنز نکنین. شخصیت ها اگه از مرز و چارچوبشون کاملا خارج بشن، طنزشون دیگه طنز نمی شه. چون از یه شخصیت بدون مرز انتظار هر حرکتی رو داریم.
مثلا یه حرکت عادی لرد سیاه هم ممکنه خنده دار محسوب بشه. چون این شخصیت خیلی محدود و بسته هست. ولی همون حرکت از شخصیت آزاد تری مثل یه ویزلی خنده دار نمی شه. الان اگه همه رو ویزلی حساب کنیم و اصول رو زیر پا بذاریم، کار خودمونو سخت تر کردیم.


ایده خوبی بود. از هر دو نظر. یکی این که رودولف ساحره بشه...و یکی هم قسمت کلاه گذاشتن سر لرد!


............

بررسی پست شماره 353قصر خانواده مالفوی، شروود پارتینگتون:


نقل قول:ورود های ناگهانی به سوژه می تونن خیلی جالب باشن، اگه درست نوشته بشن. شما درباره شروود توضیح دادین. به نظر من کار درستی کردین. چون کسی شروود رو نمی شناسه. محل مناسبی رو برای معرفی انتخاب کردین. خیلی هم طولش ندادین که باعث می شه خواننده خسته نشه.
من فکر می کنم اون جمله اول نقش تیتر رو داره. برای همین فکر می کنم باید جدا از بقیه متن نوشته بشه. اونو باید بنویسین و بعد توضیحش بدین.
توضیحاتتون خوب بودن! با وجود طنزی که توش وجود داره خواننده بدون گیج شدن، بدون سر رفتن حوصلش با شروود و حتی خانوادش آشنا بشه.


نقل قول:این قسمت خوب بود. پاراگراف اول توضیح و مقدمه خوبی برای پاراگراف دوم بود. طنز خوبی دارین. قسمت دوم خیلی خوب به قسمت اول ربط داده شده...و درخت های سوژه خیلی خوب به قسمت دوم ربط داده شدن.


نقل قول:این جاش هم خیلی خوب بود. صخنه ساده و خنده داری بود.


نقل قول:درختا خیلی ساده و بی دلیل قانع شدن و اجازه دادن که شروود بره تو.
تو رفتنش اشکالی نداشت...حتی شجاعانه بود و بعدا هم می تونه سوژه ایجاد کنه. اینجوری که مرگخوارا و لرد هی بپرسن تو دیگه کی هستی! تو که مرگخوار نیستی...اینجا چیکار می کنی...
ولی برای رسیدن به این نتیجه و دادن اجازه ورود، باید مقدمه چینی کافی انجام می گرفت...مثلا شروود درختا رو کلافه می کرد یا کمی تلاش می کردن علامتشو ببینن و نمی تونستن...یا حتی از لگد های بعدی استفاده می کرد!
قبل از رسوندن درختا به مرحله تسلیم شدن، شروود رو فرستادین داخل قصر.


بجز این مورد، مشکل خاصی نداشت. یک شخصیت داشتیم که ناشناس هم بود ولی خوب بود. طنز خوب بود. داستان خوب بود.


.....................

پاتریشیا


بررسی پست شماره 124 سرزمین سیاهی، پاتریشیا وینتربورن:


نقل قول:هر ناظری تو انجمن تحت نظارتش کاملا آزاده. می تونه بگه اینجوری ننویسین...می تونه آزاد بذاره.
نظر خود من اینه که ترجیحا نباید وسط داستان جدی طنز نوشته بشه. ولی اگه کسی بنویسیه هم برخورد شدیدی نمی کنم. یه پست هیچوقت آسیب شدیدی به کل داستان نمی زنه. البته من ندیدم کسی همچین کاری انجام بده...شما اگه دیدین اطلاع بدین، شاید لازم باشه به نویسنده اطلاع بدیم که بهتره وسط سوژه جدی پست طنز نزنه. ولی کلا اهل گیر دادن نیستیم!
حالا می رسیم به خود شما!
شما دقیقا همون کاری رو که ازش شکایت داشتین انجام دادین...وسط سوژه طنز پست جدی زدین!
تاپیک طنز و تاپیک جدی مال زمان های قدیم بود. الان اصلا تاپیکی که مخصوص طنز یا جدی باشه نداریم. سوژه طنز و جدی داریم. شما احتمالا به نقشه مراجعه کردین. اون نقشه ها مال همون دورانی هستن که تاپیکا طنز و جدی بودن. سوژه های جدی طرفدار ندارن...چند پست می خورن و به حال خودشون رها می شن.


نقل قول:کل پاراگراف رو بی وقفه و بی فاصله نوشتین. خواننده هم باید به همین شکل بخونه...و همین باعث می شه وسط جمله، اولشو گم کنه! باعث می شه جمله ها رو هضم نکنه...برای این که همشون به هم ربط داده شدن.
به جای این کار، جمله ها رو جدا کنین...کوتاه تر و با وقفه بنویسین. به خواننده فرصت نفس کشیدن بدین.

در میان آب های سیاه رنگ اقیانوس و انعکاس رعب آور قلعه ی سیاه رنگ آزکابان، در حالی که بوی مرگ همه جارا پر کرده بود، قایق سیاه رنگ و کوچکی با سرعت یکنواختی در حال حرکت بود.
دیوانه ساز ها در حالی که دور هم جمع شده بودند، بی توجه به اتفاقات اطرافشان و فرار دسته جمعی زندانیانی که قبلا مرگخوار بودند در پهنه ی آسمان اوج گرفته بودند.
چنان می لرزیدند که امکان نداشت بتوانی بگویی از ترس است یا سرما!


نقل قول:توضیحاتتون هم به همون شکل بالا هستن. پشت سر هم...بدون لحن! تا جایی که ممکنه سعی کردین جمله ها رو تموم نکنین. این طرز نوشتن، خواننده رو خسته می کنه:

البته آلکتو پارو نمی زد!
او در حالی که زخم دست راستش را فشار می داد آرام ناله می کرد . دستش جراحت های وحشتناکی برداشته بود. پوست کف دستش پاره شده ، ماهیچه ها و اندکی از استخوان دستش معلوم بود . و پوست دستش ورقه ورقه آویزان شده بود!


فاصله بذارین...علامت های درست بذارین. فاصله ها و علامت هایی که به شما کمک کنن که لحنتون رو به خواننده منتقل کنین. بقیه توضیحاتتون هم پشت سر هم و سریع نوشته شدن.


به سوژه ها خیلی دقت کنین. درباره این سوژه نمی گم...کلا! سوژه ها رو عوض نکنین. هنوز در اون حد تجربه ندارین که بتونین تشخیص بدین که کدوم مسیر به کجا ختم می شه.


تو این سوژه(پست قبل) عده ای تصمیم به فرار می گیرن...و در پست شما موفق به فرار شدن و دارن از آزکابان دور می شن.
این وسط کلی سوژه وجود داشت که ازشون رد شدین. این کار رو نباید انجام بدین...ما هیچوقت عجله ای برای جلو رفتن و پیشروی در سوژه نداریم. هدفمون استفاده از همه سوژه ها و جزئیات و موقعیت هاست.
مثلا همین زخمی شدنشون...اینا رو می شد یکی یکی توضیح داد.
سوژه رو عوض نکردین...ولی یهو خیلی جلو بردین. به اندازه عوض کردن سوژه مضر نیست، ولی سعی کنین این کار رو هم انجام ندین. به این فکر کنین که تو این موقعیت چیکار می شه کرد؟ کاری با اصل سوژه نداشته باشین.


نکته مثبت پستتون جمله ها بودن. صحنه ها و جمله ها خوب بودن. صحنه های خوب و کاملی تصور می کنین که برای نوشتن پست جدی لازمه و جمله های خوبی برای توصیفش انتخاب می کنین.


موفق باشید!

با درود .
می شه اینو نقد کنین ؟ سعی کردم جدی بنویسم ، آخه سبک جدیه و شکایت هم داشتم که چرا به کسایی که تو تاپیک های جدی طنز می نویسن گیر نمی دن ؟

نقل قول:
آه ، مرلینی شما رو فراموش کردم!

نقل قول:

عه، چه تفاهم رمز آلودی !

گفتن باید بنویسم و یه شخصیت بسازم تا بتونم مرگخوار شم، این چجور شده؟

خدافس!

الآن این تاپیک بسته‌س. ینی درخواست نقد ممنوعه دیگه، نه؟
خب...
درخواست نقدِ همزمانِ دوتا پُست رو ندارم.
یکیش این نیس. یکیش هم این نیس.

تاپیک نقد تا سه شنبه تعطیل می باشد!

......................


بررسی پست شماره 101 دره سکوت، پاتریشیا وینتربورن:


نقل قول:داستان دو شاخه داشت. یکی ریموس(فنریر) بود که داشت به شکنجه گاه می رفت...و یکی بلاتریکس که داشت به اتاق لرد می رفت.
تو پست قبلی شاخه دوم انتخاب شده...
این جور وقتا می تونین از این شاخه به اون شاخه بپرین. فقط باید دقت کنین که هر کدوم تو چه قسمتی رها شدن.
ریموس داره می ره پایین تا جسدا رو جمع کنه. این قسمت اصلی داستانه که دیر یا زود بهش بر می گردیم. فعلا اشکالی نداره رها بشه. چون اتفاق خاصی نیفتاده. سوژه در امن و امانه. می تونه منتظر بمونه.
درشاخه دوم بلاتریکس به در اتاق لرد رسیده و در زده. اونم در حالی که کمی عصبانیه! این جا هیجانش کمی بیشتره. نباید فراموش کنیم که سوژه اصلی این نیست. این قسمت باید به وظیفش عمل کنه و بره. ولی الان انتخاب خوبی انجام دادین که این قسمت رو ادامه دادین.

الان یه مشکلی داریم اینجا!
لرد چی شد؟!
اسنیپ تو اتاق داشت به لرد گزارش می داد...و با ورود بلاتریکس لرد ناپدید شد!


نقل قول:این برخورد سرد و خوبی بود. البته تو کتاب این دو نفر همدیگه رو به اسم کوچیک صدا می زدن...ولی زیاد هم مهم نیست.


نقل قول:فضاسازی کوتاه این قسمت لازم بود. ولی به نظر من از دید بلاتریکس نباید نوشته می شد. توجه خواننده به این موضوع جلب می شه که چرا بلاتریکس طوری رفتار می کنه که انگار اولین باره این اتاق رو می بینه.
می تونستین همینجوری و کلی توضیح بدین. و یا از دید بلاتریکس توضیح می دادین، ولی لحن رو کمی عوض می کردین. که این حس رو منتقل کنه که بلا قبلا بارها اینجا رو دیده و مثلا از حالت و دکوراسیون اتاق خوشش نمیاد.


نقل قول:این دیالوگ، طبق توضیحات قبلی مال بلاتریکسه...ولی کسی که وارد شد بلاتریکس بود. کسی که وارد شد داره به کسی که توی اتاق بوده می گه زود اومدی.
اگه مثلا منظورش اینه که اسنیپ جایی رفته بود و زود برگشته، باید اینم اضافه می شد. مثلا:
-زود اومدی. فکر نمی کردم ماموریت به اون پیچیدگی به این سرعت تموم بشه. مخصوصا با توجه به توانایی های محدود تو!


نقل قول:این شرو بدبختی رو از کجا آوردین؟ این از اصطلاحات مورد علاقه یکی از مرگخوارای قدیمی بود.


نقل قول:می شه گفت هیچ اتفاق خاصی در پست شما نیفتاده. که هیچ اشکالی هم نداره. شما فقط درمورد فضای داخل اتاق و احساس سوروس و بلا نسبت به هم نوشتین. لرد سیاه رو هم این وسط ناپدید کردین. که مهم نیست. می تونه قبل از ورود بلا رفته باشه. به هر حال جزو سوژه اصلی نبود. حضورش ضرورتی نداره.


همیشه تاکید می کنم که سعی کنین پست هاتونو یه جوری خاص کنین! دیالوگ های جالب. شخصیت های متفاوت. سوژه های خلاقانه...
طنز و جدی هم فرق زیادی نمی کنه...ولی جدی بیشتر احتیاج به خاص شدن داره، و سوژه های کم تری بهتون می ده. محدودتون می کنه. دستتونو می بنده. برای همین نوشتن پست جدی خوب، خیلی خیلی سخته. مجبورین کمی عمیق تر نگاه کنین. اگه موقع نوشتن طنز ظاهر شخصیت ها رو می بینین، موقع جدی نوشتن باید نگاهتون از شخصیت عبور کنه و پشت سرشم ببینه!
پست شما از این نظر کمی معمولیه. شخصیت ها همونایی هستن که می شناسیم. دیالوگ ها ساده هستن. فضا سازی ساده و معمولیه.
پست خونده می شه...ولی فقط برای این که سوژه رو بفهمن یا ادامه بدن. چیز خاصی برای لذت بردن به خواننده نمی ده. در حالت عادی زدن پست معمولی اشکالی نداره. ولی اگه قصد جدی نویسی داشته باشین کمی باید متفاوت دیدن و متفاوت نوشتن رو تقویت کنین.


موفق باشید.


...................


شما! سلام!
استثنائا این دفعه به تور ما خوردین!


بررسی پست شماره 352 قصر خانواده مالفوی، شما ایچکاوا:


نقل قول:کی گفته نباید می زدین؟
با سر شیرجه زدن تو سوژه، هیچ اشکالی نداره. اگه قرار باشه همه صبر کنن تا موقعیت مناسب پیش بیاد، خیلی از شخصیت ها اصلا نباید وارد سوژه ها بشن.
اگه بدونیم چطوری بنویسیم، هر شخصیتی در هر سوژه ای می تونه وارد بشه.
بعضی شخصیتا رو به سختی می شه وارد بعضی سوژه ها کرد. مثلا جلسه مرگخواراس و می خواییم خانم نوریس(گربه فیلچ) رو وارد کنیم! یا دامبلدور رو حتی. همه اینا می شه. ولی باید درست بنویسیم. منظور از درست منطقی نیست. اگه منطقی در کار باشه باید منطقی نوشت. ولی اگه ورود اون شخصیت به اون سوژه کلا غیر منطقی باشه، باید مسخره نوشت! اونقدر مسخره که خواننده قانع بشه که قضیه کلا مسخره اس و اشکالی نداره که این شخصیت اینجا باشه.
چیزی که باید بهش دقت کنیم ادامه داستانه. باید ببینیم حضور اون شخصیت به ادامه داستان لطمه می زنه یا بودنش می تونه سوژه ساز باشه. بعد تصمیم بگیریم که شخصیت در پایان پستمون بمونه یا خودمون به زبون خوش ببریمش بیرون.


نقل قول:خب شما کلا قضاوتتون خرابه! دیگه قضاوت نکنین!


نقل قول:صحنه ایرادی نداره. مخصوصا با اشاره به "اعتماد به نفس صد در صد" ورودش توجیه شده. خنده دار هم هست.
ولی موقع خوندن، خواننده احساس می کنه یه جای کار ایراد داره.
"ناگهان" و "می رفت داخل" نمی تونن با هم استفاده بشن. چون می رفت داخل یه کار ناگهانی نیست. می تونستین بگین: "ناگهان یک نفر را دیدند که با اعتماد به نفس صد در صد داشت می رفت داخل".
دیدن یهوییه! ناگهانیه.


نقل قول:خوب بود این جاش. این دخالت نویسنده اس...ولی نامحسوس و قشنگه. انگار داره رفتار بد درخته رو توجیه می کنه.


نقل قول:خوب بود. ولی لنتی نه...لعنتی! محاوره ای شدن هم تا یه حدی قابل قبوله. مثلا:
نقل قول:"رات بدیم" رو می شه قبول کرد. چون تلفظ "راهت بدیم" کلا فرق می کنه. همین لحن رو نمی رسونه.


نقل قول:یک سری دیالوگ پشت سر هم...که باید هم پشت سر هم نوشته می شدن. برای این که سریع و پشت سر هم گفته می شن. همینجوری تاثیر می ذاره.


نقل قول:این دیالوگ خیلی خیلی بد و لوس و غیر قابل قبول محسوب می شد، اگه تو توضیح بعدش نویسنده بازم دخالت نامحسوس نمی کرد:
نقل قول:همین نجاتش داده!
این که نویسنده هم متوجهه که این دیالوگ جلفه!
جمله خیلی بد نوشته شده. طوری که کاملا نامفهوم شده. اونم در حالی که جمله خوبی بود:
و از آنجا که هیچ مدرکی بنا بر گیاه خوار بودن درختان نبود، دلیلی برای خودداری از خوردن مواد غیر گیاهی هم وجود نداشت.
اینجوری واضح تره.


نقل قول:این قسمت خوب بود. توضیحات ساده شما خیلی قشنگن. "می آمد که خب...بعد از چند دقیقه آن هم نیامد" لحن صمیمی و قشنگی داره.


همونطور که گفتم شما قضاوتتون خرابه!
ورود شما به سوژه خیلی خوب بود. همین سوژه تونسته خیلی از ایرادای دیگه رو بپوشونه.
این که آخر پستتون خورده شد، خیلی خوب بود.

از سوژه اسمی شما خوب استفاده کردین. نمی دونم چقدر می تونه ادامه پیدا کنه و چقدر می تونه تکرار بشه...ولی فعلا خوبه.

لحن و زاویه دیدتون خیلی قشنگه...گاهی جمله هاتون نامفهوم می شن که کمی حیفه! چون چیزایی که توضیح می دین جالبن. طنز خوبی دارین.


تموم شد!

سلام. خسته نباشید.
اگه لطف کنید و اینو نقد کنید ممنون میشم. مخصوصا من باب اینکه من رسما با سر شیرجه زدم تو سوژه که نباید میزدم و به شدت گند زدم که اونم نباید میزدم و خب بد شد کلا که اونم نباید میشد

می شه اینو نقد کنین؟

بررسی پست شماره 194 فرهنگستان ریدل، فرزندمان!


نقل قول:دیگران کوتاه نمی نویسن، برای این که خیلیا نمی تونن کوتاه بنویسین!
خیلی پیش اومده اول درخواست نقدشون بنویسن که سعی کردم کوتاه بشه، ولی نشد!
کوتاه نوشتن برخلاف تصورتون کار آسونی نیست. من الان مدتهاست تشویق می کنم به کوتاه نویسی. از چند سال قبل که پست های سایت به سمت طومار نویسی رفت. خیلی خیلی طولانی شد! طوری شده بود که بعد از دو پست، اگه خلاصه نمی کردم کسی ادامه نمی داد. کسی پست ها رو نمی خوند. الان خیلی بهتر شدن. خیلی راحت می تونم حتی بعد از شش پست هم خلاصه نکنم. چون خوندنشون سخت نیست. به نظر خودم، از نظر روانی هم خوندن چهار پست کوتاه، راحت تر از یه پست خیلی طولانیه. با این که سبک ها و سطح ها عوض می شه، ولی همون عوض شدن پست و نویسنده یه استراحتی به خواننده می ده. یه تنوعی ایجاد می کنه و باعث می شه خوندنش راحت تر باشه. تاثیرش روی فعال تر شدن سایت هم که واضحه.
همون سال هایی که پست های طوماری زده می شد، گاهی بلاک ایفای نقش هفته ها تغییری نمی کرد. اغراق نمی کنم. پست هاش مال دو هفته...سه هفته قبل بودن! الان سایت اونقدر فعاله که این غیر ممکنه. من فکر می کنم همین به تدریج کوتاه تر شدن پست ها هم روی این فعال شدن تاثیر داره.
پست کوتاه هیچ ضرری برای کسی نداره.
پست دو سه خطی قشنگ نیست! عملا هیچ حرفی هم نمی شه توش زد. اینطور به نظر می رسه که نویسنده پست زده که پست زده باشه!
ولی پست مثلا ده خطی برای تاپیک ادامه دار و سوژه های عادی کاملا کافیه!


نقل قول:خواستم برم تاریخ عضویتتو بیارم بزنم تو نیشت فرزندم!...که دیدم نوشته عضو شده از هشت آبان نود و شش!

گاهی لازم می شه... و یکی با سابقه ی شما(از نظر تاریخ عضویت و کیفیت فعالیت) مطمئنا تشخیص می ده کی لازمه. برای همین شک نکن...اگه لازم شد بیست تا بزن!


در مورد سوژه

سوژه اینه که لرد یه گوی پیدا کرده که آینده مرگخوارا رو نشون می ده. این سوژه کاملا کافیه. تا مدت زیادی...به تعداد همه مرگخوارا کافیه. این یعنی حالا حالا ها احتیاج به تغییر نداره. احتیاج به سوژه فرعی نداره. مخصوصا وقتی پای سوژه خوبی مثل هکتور میاد وسط. خواننده ترجیح می ده آینده هکتور رو بخونه...یا جریان تعمیر شدن گوی رو؟
به نظر من اولی رو.
سوژه خراب نشده...ولی ممکنه نفر بعدی یا نفرات بعدی این جریان تعمیر گوی رو کش بدن. ممکنه گوی درست تعمیر نشه و در نتیجه سوژه قبل از این که ازش استفاده کافی شده باشه عوض بشه.
روی هم رفته به نظر من سوژه خراب نشده...ولی این جا بهتر بود تغییر نمی کرد.


نقل قول:این جاش که خیلی خوب بود. همین که اینا رو کنار هم آوردی، همین صحنه رو تو ذهن آدم تداعی می کنه که کنار هم وایسادن...با همین حالتا! شکلک لرد هم خیلی مناسب بود.


نقل قول:این جاشم خوب بود. این عکس العمل و جمله، متناسب با شخصیت نامتعادل هکتور بود!


نقل قول:این جاش هم عالی بود. اتفاقا خیلی خوب از شکلک ها استفاده کردی. هم خوب و به جا...و هم هوشمندانه و فکر شده!


نقل قول:گذشته از اصل سوژه، اتفاقی که افتاد خوب و منطقی بود. این که هکتور دستاشو تمیز نکرده باشه و همین باعث انفجار گوی شده باشه.


این پست هم کوتاه بود. اصلا طولانی نبود. کوتاه و خوب بود.
به نظر من جالب ترین قسمت های پستت همون شکلک ها بودن که بهشون شک داشتی!


شال نجینی...شال! حتی موقع خواب!

.......................

لایتینا


نقل قول:کی بهتر از خود آدم می تونه درباره شخصیتش بنویسه؟
اگه شما نتونین، مطمئن باش بقیه هم نمی تونن.
مشکل احتمالا اینه که می خوای خودتو(لایتینا رو) به زور تو قالبی فرو ببری که نمی خواد! شخصیت رو باید آزاد بذاری. شکل نده بهش. بذار خودش شکل پیدا کنه. عادی بنویس. لازم نیست برای چیزی تلاش کنی. الا به شخصیتت فکر نکن. درباره سوژه بنویس. چه لایتینایی توش باشه و چه نباشه. اگه وسطا احساس کردی به درد می خوره درباره اونم بنویس. اگه نه که ولش کن! بذار استراحت کنه.


بررسی پست شماره 350 قصر خانواده مالفوی، لایتینا فاست:


الان این سوژه جاییه که باید درباره لایتینا بنویسی. نباید استراحت کنه! یقه شو بگیر و بیارش.
بعد بذار یه گوشه...و درباره سوژه فکر کن. من الان پست شما رو هنوز نخوندم. سوژه اینه که این کاجا یقه مرگخوارا رو می گیرن تا هویتشون مشخص بشه.
اولش می شه از هدفونت استفاده کرد طبیعتا...
لایتینا بخواد رد بشه...درختا هی صداش کنن...حرف بزنن. و این نشنوه. درختا عصبانی بشن...و لایتینا کاری کنه که عصبانیتشون بیشتر بشه. مثلا یهو هدفونش ایراد پیدا کنه...یه شاخه کوچولو از درخته بکنه و شروع به تعمیر هدفون کنه. و تازه تو همین قسمت صدای درختا رو بشنوه. چون هدفونو در آورده.
همینا سوژه های برای نوشتن یک پست کافی هستن. دنبال چیز بیشتری نباشین.
سخت نیست...کافیه قبل از شروع به نوشتن یه ذره(در حد یکی دو دقیقه) فکر کنیم که چیکار می شه کرد.


نقل قول:گذشته از این که لایتینا دیگه چوب دستی پادشاه نیست و کاراگاه هم کاش نبود(!)، دیالوگ خوب نبود. اینجور دیالوگای تعریف از خود، به شخصیت لطمه می زنن! اینا رو یا نباید بنویسی، یا اونقدر طنز باشه که به درجه "مسخرگی" برسه. مثلا یه خاطره مضحک و بی معنی از لرد تعریف کنه و از اونجا به این نتیجه برسه که لرد بهش اعتماد داره. این که می گم خاطره، معنیش فلش بک یا تعریف طولانی نیست. حتی می تونست تو یه خط بگه که مثلا لرد دیروز جوراباشو تو اتاق من جا گذاشت. دیدین چقدر به من اعتماد داره؟ جوراباشو به من سپرده!


نقل قول:چشم ما روشن. این چه جمله بندییه؟!


نقل قول:این توضیح رو کلا نفهمیدم! بذارین رو این حساب که تعداد زیادی هم نخواهند فهمید.


نقل قول:خیلی خوب بود این صحنه...آخرش عالی بود.
پریدن لایتینا روی درخت و حرکات و حرفاش خوب بودن...ولی هد زدن درخت عالی بود.


نقل قول:یه جایی باید متوقف بشی...که چیزی که نوشتی تاثیر خودشو بذاره. الان اینجا "نگاهی به در انداخت تا در ادب بشه" خوب بود..."در بره تو اتاق و به کاری که انجام داده فکر کنه" هم خوب بود...ولی کنار هم اصلا خوب نشدن. هر دو تاثیر همو از بین بردن. باید یکیشو انتخاب می کردی!


نقل قول:اگه می خواستی این وسایل، بی ربط باشن، باید عجیب و غریب ترشون می کردی. جاش هم بود.
تستر خوب بود. پیچ گوشتی و ساعت و کلید عادی بودن. به ابعادشون هم فکر نکن. کیف جادوییه! حتی می تونی از توش یه کامیون در بیاری.


نقل قول:هم زن خیلی خوب بود. هم وسیله مناسب بود و هم جایی که ازش استفاده کردی. به نظر من نباید با قفل ور می رفت. باید همزنو می کرد تو قفل و خیلی ساده روشنش می کرد! اینجوری خنده دارتر می شد.


نقل قول:این جاش هم خوب بود. هم درختی که شاخه شو مثل کلید می کنه تو در و هم دیالوگ لایتینا.


لایتینات خوب بود. سوژه هایی که استفاده کردی خوب بودن. نیمه اول پستت قوی نبود. توضیحات کمی اضافه و ساده بودن. از قسمتی که می پره رو درخت جالب می شه. اولش رو یا می شد جالب تر کرد و یا کوتاه تر و خلاصه تر. جای خلاصه شدن هم داشت. سوژه های نیمه دومت کاملا خوب و کافی بودن.


همینجوری بنویس. جایی که لازم نیست شخصیتتو وارد نکن. ولی جایی مثل این جا که می شه ازش استفاده کرد براش سوژه پیدا کن. با توجه به موقعیتی که توشه. اگه احساس کردی نمی شه هیچ اشکالی نداره. بذارش کنار. درباره دیگران بنویس. سوژه هات دیگه اونقدرا خام نیستن که شخصیتت سردرگم محسوب بشه. به نظر من راهشو پیدا کرده و پیش می ره. حالا چه آروم و قدم قدم و چه سریع و دوان دوان!


برو دیگه!