- برید سنگر بگیرید!

مرلین این رو میزنه و خودش رو میندازه پشت یکی از سنگر هایی که از حوری های درگاه ملکوتی درست شده بود. الستور به موقع خودش رو نجات میده، با اینکه سایه ش یکم دیر میکنه و در حد یه املت تک تخم مرغی، رُبّی میشه! اسکورپیوس از فرصت بدست آمده استفاده می کنه و چند تا ظرف رو از رب پر می کنه تا بعدا به قیمت گزافی به فروش برسونه. بقیه یاران مرلین نیز هر کدام به نوعی، در این وانفسا املتی میشن!

- دِرررررر... دِرررررر

دیزی همچنان از اینکه می توانست دِررررر کند خوشحال و شادان بود. اما مرلین آنچنان علاقه ای به این اتفاق نداشت. به همین دلیل از بین دو حوری ای که به عنوان سنگر، انتخابشان کرده بود، عصایش را به سمت دیزی گرفت و وردی را زیر لب زمزمه کرد.

- دِرررررر... دِررر... دِر... دِ... عه! چرا خراب شد؟
- ما بودیم فرزندم. دیگر دِرررر نمی کند! این هم یکی دیگر از معجزات ماست. بیا به آغوش ما. بیا به سمت رستگاری و بارگاه ملکوتی و حوری! تمام ضایعات بارگاه ملکوتی را میدیم به خودت تا آبشون کنی. پورسانت هم بیشتر از 90 درصد نمیگیریم ازت. خیالت راحت.

دیزی نگاهی به رگبارش انداخت. تازه داشت دستش گرم میشد. اما پیشنهاد وسوسه کننده مرلین را نیز نمی توانست فراموش کند. از پشت رگبارش پایین آمد و منوی خود را که از انواع ضایعات درست کرده بود، در آورد تا به مرلین تقدیم کرده و به او بپیوندد. تازه منو را از آستینش در آورده بود که مروپ گفت:

- آش شله قلمکار مامان! میدونی که بیای اینور، تا آخر عمرت همه مدل غذا و دسر خوشمزه برات درست می کنیم؟ :pretty:

گوجه پس از برخورد به هدف، پیروزمندانه دست‌های نداشته‌اش رو توی هوا تکون می‌ده و منتظر می‌مونه تا مورد تشویق و قربون صدقه مروپ واقع بشه.

ولی زرشک!
بخاطر نیروی گرانشی بالاخره از هدف جدا، و پهن زمین می‌شه و اینجاست که برای اولین بار فرصت برانداز کردن فرد مورد نظر رو پیدا می‌کنه: یه موجود نسبتا بی آزار با کراوات آبی، که پشت وانتش نشسته و محل برخورد گوجه به سرش رو ماساژ می‌ده.

- من که نشستم این گوشه دارم نون و ماستمو می‌خورم! شیطونه می‌گه همین گوجه رو...

به سمت گوجه برمی‌گرده و با دیدن اون که در حال لرزیدن و عقب عقب رفتن بود، جمله‌اش رو قطع می‌کنه. یه لبخند شیطانی روی صورتش می‌شینه و برخلاف تمام تلاش‌های گوجه بیچاره برای فرار، اون رو برمی‌داره و می‌پره پشت وانت.
- که اینطور... پس وقتشه منم یه خودی نشون بدم...

با یه حرکت چوبدستی، یه رگبار جنگی رو پشت وانتش ظاهر می‌کنه که کمی متفاوته. خشابش به جای گلوله، از گوجه‌هایی قراره پر بشه که همونجا پشت وانت برای فروش قرار گرفته بودن.
دیزی گوجه مامان رو که تا الان تو مشتش بوده، توی مخزن گوجه‌های رگبار می‌ذاره.
- وقتشه ماموریتت رو کامل کنی عیز دلم.

بعد از پر کردن مخزن، وانت که روی حالت راننده خودکار بوده، از گوشه کادر وارد میدون جنگ می‌شه و دیزی هم پشت رگبار، دِرررر دِرررر کنان با فریادهایی شیطانی ملت رو با رب و گوجه یکی می‌کنه!

- دیزی مامان داره از گوجه‌های مامان علیه مامان و غیر مامان استفاده می‌کنه؟

مروپ، با آبکشی به سر و ملاقه‌ای در دست از پشت سنگر بیرون میاد.

گوجه مامان با دعای خیری که از جانب مامان مروپ می‌گیره، انرژی مضاعفی می‌گیره. بنابراین در حالی که در بدو حرکت، اسکورپیوس که چند قدمیشون وایساده بود رو نشونه گرفته بود، حالا با این انرژی تصمیم می‌گیره نقطه دورتری رو مورد هدف قرار بده.

پس گوجه همین‌طور می‌ره و می‌ره، نمی‌دونی تا کجا می‌ره... این وسط از موانع زیادی عبور می‌کنه. اول از جلوی دهن باز تلما که حالا جملات فمنیستیش رو پیدا کرده بود و در حال بیانشون بود عبور می‌کنه. بعد از لای موهای گابریل عبور می‌کنه. ایزابل رو که با لنگه کفشی دنبال یکی از هوادارای مرلین گذاشته بود رو جا می‌ذاره. از بالای کلاه لادیسلاو هم رد می‌شه و...

- شپلخ!

بالاخره به مقصد می‌رسه!

خلاصه تا این پست:

لرد سیاه غایبه. مروپ و مرلین هردوشون ادعای رهبری مرگخوارا رو دارن و یه جنگ با هم به راه انداختن. مروپ درخواست مرگخواری گابریل رو رد میکنه و درخواست الستورو تایید میکنه. مرلینم معجزه میکنه و چندین دسترسی مرگخواری بجای یکی به گابریل میده. حالا گابریل هم به گروه مرلین پیوسته و میخواد خونه ریدل هارو پر مهر و محبت کنه.
الان دوریا و الستور در حال شرط بندین که کی قراره برنده این جنگ باشه...مروپ یا مرلین؟


-چه جلافتا! دارن شرط میبندن سر مامان!

مروپ دست دوریا و الستور را گرفت و کشان کشان به پشت گونی های برنج که سنگرش بود رساند. دو عدد قابلمه بر روی سر هر دو آنها چپاند و یک عدد ملاقه به آنها داد.

دوریا سعی کرد با اعتراض قابلمه را از سرش بردارد.
-آقا من فقط اومدم شرط ببندم که مروپ بازنده میشه. منو کجا آوردی؟! این قابلمه چیه رو سرم؟!

مروپ چندین کیلو گوجه از جیبش در آورد و یک گوجه هم در دهان دوریا چپاند.
-خب سربازان جان بر کف مامان. وقتشه دشمنان خانه ریدل هارو حسابی گوجه ای کنیم.

مروپ یک گوجه را هوا انداخت و با ملاقه ضربه محکمی به آن زد.
-ماموریت بخیر گوجه مامان!

الستور هنگامی که به آرامی پشتش را از دیوار بلند کرد تا به سمت مروپ و گروهش برود، متوجه فرد دیگری شد که در فاصله‌ای نه چندان دور به دیوار تکیه داده بود. کسی که تا به این لحظه هیچ کس متوجه حضورش نشده بود.
دوریا دست به سینه و در حالیکه یک پایش را هم به دیوار تکیه داده بود، سرش را به سمت الستور برگرداند و لبخند کم‌رنگی روی چهره‌ش نقش بست.
-مثل اینکه جبهه‌ت رو انتخاب کردی.

الستور دو دستش رو روی عصایش که جلویش قرار داشت گذاشت و کمی به آن تکیه داد.
-و تو جبهه‌ت رو انتخاب نکردی.

لبخند دوریا بزرگتر شد و سرش را کمی کج کرد.
-طرف برنده هنوز معلوم نیست.

چشم‌های قرمز الستور برقی زد.
-ولی طرف سرگرم کننده معلومه.

دوریا شانه‌هایش رو بالا انداخت.
-طرف سرگرم کننده همیشه برنده نیست.
-و به نظرت کی قراره برنده بشه؟

دوریا درحالیکه الستور را برانداز می‌کرد، لبخند دیگری زد.
-دوست داری شرط ببندیم؟

ماجرا داشت سرگرم‌کننده‌تر می‌شد.

اصولاً در اون وضعیت که دو جبهه سیاه با هم درگیر بودن که رهبر بر حق مرگ‌خوارا رو تعیین کنن، هرکس مشغول به کاری بود.
به غیر یک نفر.
و اون هم الستور بود که به دیوار تکیه داده بود، با لبخند به درگیری بقیه نگاه میکرد، و سایه‌ش هم آزادانه برای خودش می‌چرخید و گاهی هم سعی میکرد بکشونتش توی دیوار و باهاش یکی بشه، که البته موفق نمیشد.
و الستور چشمای سرخش رو برای پیدا کردن یک مقدار سرگرمی به سمت چپ چرخوند، و صحنه رو مشاهده کرد که مرلین درحال کندن تیکه‌های ریشش و تقدیسشون و دادنشون به طرفداراشه که در مبارزه پیش رو شانس زنده موندن و پیروزیشون بالاتر بره.

الستور خمیازه‌ای کشید، ولی لبخند روی لب‌هاش جایی نرفت. و بعد سرش رو به سمت راست چرخوند، مروپ رو دید که به دست تک تک سبزیجات و میوه‌ها نیزه و شمشیر میداد و با طرفدارانش جفتشون میکرد که با هم تمرین کنن و آماده درگیری فیزیکی بشن.
دیدن این صحنه، باعث شد لبخند محوش تبدیل به لبخندی بزرگ و دندان نما بشه. طرفی که بیشتر سرگرمش میکرد رو پیدا کرده بود!

گابریل که متوجه شده بود تلما در تلاشی طولانی برای بر زبون روندن چیزیه که تا اون لحظه هنوز موفق نشده بود تکمیلش کنه، با پرشی خودشو به تلما می‌رسونه.
- هی تلما... پیشت پیشت... منوی منو می‌بینی؟

گابریل اینو می‌گه و از تو آستینش منویی رو در میاره که عکس تک‌شاخ روش کشیده شده که روی رنگین‌کمونی پیتیکو پیتیکو می‌کنه و خودشم رنگارنگه.
- اون دختره رو هم می‌بینی؟

این‌بار گابریل با انگشت اشاره‌ش دلفی رو نشون می‌ده.
- دختر لرد از یک طرف... من با قوی‌ترین منو از طرف دیگه... آیا ایمان نمیاری به...

گابریل جفت دستاشو بالا میاره و به سمت مرلین می‌گیره.
- به پیامبر اعظم؟

تلما که در تمام مدت با چهره‌ای بی‌احساس نگاهش رو از منوی تک‌شاخی، به دلفی و سپس به مرلین انداخته بود، حالا به گابریل خیره می‌شه.
- نع!

تلما به همین سادگی اینو می‌گه، گابریلو همونجا رها می‌کنه و می‌ره تا به کار خودش برسه!

جنگ بین دو جبهه به شدت بالا گرفته بود. همانطور که تلما در گوشه از صحنه در مغزش دنبال شعار های فمینیستی بود ؛ ناگهان صدایی کل معادلات را به هم ریخت.

- انواع گوجه فرنگی ، ایرانی ، بطری پلاستیکی ، شیشه ای، نارنجک ، بمب دستی، بمب غیر دستی و ... برای جو سازی و بالا بردن هیجان جنگ کنونی موجود می باشد.

این صدا فقط متعلق به بیکار ترین فرد آن جمع بود. او که حالا سایه ذهن اقتصادی اسکور را از این قضیه دور میدید؛ خودش دست به کار شده بود تا بلکه بتواند از این آب گل آلود ماهی بگیرد.

- دیزی بی کران مامان ک ارت خیلی زشت بود‌. مامان شاید اهل دعوا و بحث باشه ولی اهل خون و خون ریزی نیست؟هست؟!

پشت بند دیالوگ مروپ صدای نچ نچ و تاسف بود که از دو جبهه بلند شد. دیزی که اوضاع را به شدت قمر در عقرب می دید به سرعت رفت و در گوشه ای غیب شد.

کمی آن طرف تر بعد از پیام بازرگانی شرکت تبلیغاتی کران، تلما بلاخره یک شعار پیدا کرد.

- امممم... یادم رفت ... صبر کنید الان میگم.

با اعلام جنگ به صورت رسمی مرگخواران به صورت موج های سهمگین به دو دسته تقسیم شده و هر کدام به سمت دو داوطلب فرماندهی جبهه‌ سیاه رفتند. دسته ای که به سکولاریسم و فمینیست اعتقاد داشتند به سمت جبهه مروپ و آن دسته که علاقه ای به غذا و آشپزی عمارت ریدل نداشتند به سمت مرلین رفتند.

مروپ و دار دسته اش که شامل الستور و تلما و برخی دیگر میشد در سمت راست و مرلین کبیر و گروهش که شامل اسکورپیوس، دلفی و چند نفر دیگر میشد به سمت چپ حرکت کردند. گابریل دلاکور هم که اصلا معلوم چه انگیزه ای دارد نزدیک به بیت رهبری مرلین ایستاده بود و گهگاه مانند آگهی بازرگانی تبلیغ به صلح و دوستی میکرد.

دو جبهه قبل از نبرد فیزیکی در حال شاخ کشیدن برای همدیگر بودند.

- ببینید پرتقالای نرسیده مامان! مرلین یه پیامبر جعلیه. وراثت هم حق مامانه و همه باید به حرف مامان گوش بدید.

- اگر ما جعلی هستیم پس چطور با عصایمان دریا را به دو نیم کرده و تصویر دسترسی های گابریل را منتشر کردیم؟
-نظر مامان اینه که اینا همش کار ایلومیناتیه و مرلین تقلبیه.

جبهه مروپ هم با این حرف سری به نشانه تاکید تکان دادند و تلما هم آماده شد ذره ای شعار های فمینیستی بدهد.

گابریل مثل فرفره میدوه داخل خانه ریدل‌ها و در پشت سرش محکم میخوره به هم. مرگخوار تازه وارد به اطراف نگاه میکنه، و پیامبر رو میبینه که یک طرف سالن وایساده، مروپ هم طرف دیگه سالن وایساده و جفتشون دارن به هم چشم غره میرن.

گابریل به سرعت خودشو میرسونه به مرلین، و از ردای بلندش آویزون میشه و خودشو میکشه بالا و درحالی که اشک شادی تو چشماش حلقه زده، مرلینو بغل میکنه و میگه:
- ممنون که منو قبول کردید پیامبر بزرگ، مطمئنم که با هم میتونیم همه رو به راه درست هدایت کنیم.

و صدایی که گویا از رادیو پخش میشد و لحن شادی داشت، در اون طرف سالن شنیده شد:
- بله بله، کاملا درست میگید. رژیم غذایی خوب خیلی مهمه. برای همین من همیشه گوشت تک‌شاخ و سایر گوشت‌هارو خیلی خوب میپزم و میجوم... البته در مورد پختنش بعضی وقتا شبهه وجود داره هاهاهاها.

و مرلین یک‌هو معجزه‌ای به رنگ صورتی و قرمز پرت کرد سمت مروپ.
و کم کم بقیه مرگخوارا جمع شدن تا جناحشون برای رهبری مرگخواران رو انتخاب کنن.
و الستور دچار حس خوش گذرونی شدیدی شد:



و اعلان جنگ بین مادر لرد سیاه و مرلین پیامبر هم رسمی شد!