نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
بعد از این که لرد ولدمورت تصمیم به ترک سرزمین جادوگران به مدتی نامعلوم گرفت، ارتش تاریکی بر سر رهبری که هدایت مرگخواران را برعهده بگیرد، به تکاپو افتاده است!
گیبن باید راه جدیدی را آغاز میکرد،پس به سوی کتابخانه لرد رفت، کتابی را برداشت و با مهارت خاصی به سمت لرد پرتاب کرد.او میتوانست از این نامرئی بودن برای آزار و اذیت مرگخواران استفاده کند
آزار و اذیت مرگخواران! و نه لرد! متاسفانه اشتباهی که گیبن از شدت هیجان مرتکب آن شده بود، پرتاب کتاب به سمت لرد و آزار و اذیت او بود.
لرد با دیدن این صحنه، با احتیاط نجینی را در آغوش می‌کشد.
- پرنسس ما، فک کنم مورد حمله قرار گرفتیم.
- نجینی به حالت آماده‌باش قرار بگیر. چوبدستی ما کو؟
) انتخاب بسیار درستیه. چون قسمت مفرح ماجرا سمت لرده و قسمت هیجان انگیز ماجرا سمت مرگخواران...و هیجان، چیزیه که باید حفظ بشه. اگه اول اونو می نوشتین و بعد درباره لرد توضیح می دادین تازگیشو از دست می داد.- وینکی جن خوب! وینکی تار صوتی رو گیر آورد. وینکی مرگخواران رو نجات داد. همه باید به وینکی افتخار کرد.
لردم زیادی از لرد بودن فاصله نگرفته بود؟
وسط نبردی که دوست را نمیشد از دشمن تشخیص داد، طبیعی بود که هر کسی در گوشه ای مشغول باشد. دور از دیگران و تقریباً بی توجه به هر کسی جز حریفش! طبیعی بود که آنقدر چرخ بزنی و از طلسم ها فرار کنی که جز نگرانی برای برخورد انواع طلسم ها، سرگیجه هم به مشکلاتت اضافه شود. و باز طبیعی بود که حواست را بدهی به آدم های مهم زندگی ات که در نبرد حضور دارند.
خیلی طبیعی بود که شنل سوروس اسنیپ در هوا چرخ بخورد و در کمتر از ثانیه ای، برقش محو شود. ولی اینکه سوروس زمین بخورد. اینکه موهای سیاه و روغنی اش، به کناری بخزد و صورت رنگ پریده اش را نمایش دهد، اینکه از درد روی زمین خم شود، اصلا طبیعی نبود.
آنقدر ترسناک که همه جنگ را متوقف کنند. آنقدر ترسناک که مورگانا یادش رفت می تواند بدون نیاز به طلسم کردن، از جلوی لونا رد شود. آنقدر ترسناک که ایلین را میخکوب زمین کرد و آنقدر ترسناک که باعث شد لرد برای چند لحظه نبرد را متوقف کند.
مورگانا نفهمید اول خود و همقطارانش بالای سر سوروس رسیدند یا اول غیب شدند یا اول محفلیون را جایی در آنسوی سرش, جایی که نمی دانست کجاست، جا گذاشتند. فقط می دانست که بیرون اتاق سوروس ایستاده و شفادهنده ها مثل یویو دائم در رفت و آمدند.
هرگز باور نمی کرد به خاطر سوروس تا این حد تحت تاثیر قرار گرفته باشد.
مورگانا نفهمیده بود، چند ساعت گذشته.نفهمیده بود راهرو چند بار از آدم ها, پر و خالی شده.و نفهمیده بود چند بار سوروس را معاینه کرده بودند.
مورگانا اشک های ایلین را می دید... زانوهای لرزان خودش را و لردی که حاضر بود همه آدم های دنیا را قتل عام کند.
مورگانا نمی دانست چند نفر بالای سر سوروس هستند. و هیچ اهمیتی هم برایش نداشت. دیگر هیچ چیز به نظرش اهمیت نداشت. نه وقتی که چشم های شب رنگ سوروس داشت بسته می شد. نه وقتی که....
لرد کنار تخت او ایستاده بود.
آخرین چیزی که در ذهن مورگانا ثبت شد لبخند نایاب و آخرین درخشش برق چشم های سوروس توبیاس اسنیپ بود.
زانوی مورگانا جلوی قبر سیاه رنگی خم شده و صدای گریه دو زن در قبرستان پیچیده بود. هیچکس متوجه سایه ای با چشم های سرخ و صورتی مارگونه، پشت بوته های روبروی قبر سوروس اسنیپ نبود!
منطقه ي تيمز نسبت به بقيه ى نقاط شهر لندن، سرسبز تر و بکر تر بود. يک مکان فوق العاده براى پيک نيک هاى آخر هفته. غذاهاى خوشمزه و بازى هاي دسته جمعي. ولى معمولا افراد از رفت و آمد به آنجا حس خوبى نداشتند. گه گاهى به آنجا سر مى زدند و سريع بازمى گشتند. به همين علت، تيمز اغلب اوقات سوت و کور بود.
صداى آه آلبوس جوان را از پشت سرش شنيد. حتى مطمئن بود که برادرش دندان هايش را به هم فشار داد. مراقبت از يک دختر بچه که سد موفقيت هايش شده بود، برايش سخت بود.
- بس کن! مى دونم! دروغ مى گى!
و از خانه بيرون دويد. گربه ى زرد رنگ حالا شروع کرده بود به لرزيدن. نمى توانست بگذارد گربه همان جا يخ بزند.
گفته بود تا وختى نتونستى جادوت رو کنترل کنى کار اشتباهى نکن!
آريانا دستش را از دست آبرفورث بيرون کشيد و دوباره با گربه مشغول شد. برادرش اما متوجه نشد، يا آنقدر عصبانى بود که نمى توانست متوجه شود. دوباره صداى دعواهاى دو برادر بلند شد. آريانا آرام رو به گربه کرد.
- پدر که بود... از اين دعواها هم نبود... مى دونم يه روز مياد و دوباره همه چى خوب مى شه...
تام آرام به سویش حرکت کرد. این بار صدای سالگو بالاتر رفت.
- با توام... هِی یارویی!
اما همچنان نزدیک تر می شد. چشمانش برق عجیبی داشت و دستانش عرق کرده بودند. همه چیز جز آن در برابر چشمانش در حال محو شدن بود.
سالگو قهوه اش را به دهانش نزدیک کرد و کمی از آن را چشید. باد همچنان شاخه ها را تکان می داد و ابر ها را به این سمت می راند. آتش شومینه با دودی خاکستری رنگ عجیب آرامشی به تام می داد. احساس گرمای آن، فکرش را برای تمرکز روی هدفش کامل آماده کرده بود. می دانست باید چه کار کند ولی هنوز موقع آن نشده بود! هنوز نه...!
در چشمان تام امید روزی که بتواند بدترین کار دنیای جادوگری را بکند، همچنان موج کی زد اما برای این کار لازم بود امشب کارش را تمام کند.
زوزه گرگ ها ترسش را چندین برابر می کرد اما باید به خواسته اش می رسید.
_چی شده؟!
رودولف به دکتر نزدیک و چون در پست های قبلی به جنسیت دکتر مورد نظر اشاره ای نشده بود،شما توقع دارین که که یک خانوم دکتر رودولف رو معاینه کند،اما بنا بر اصل غافلگیری در داستان ها،دکتر مرد بود...با این حال رودولف باید دیالوگش را میگفت!
_چون اینجا نباشم،اینجا هستم!
_چه پرستار باکمالاتی...حال میکنی دکتری ها!
_اسم؟!
_لسترنج...رودولف لسترنج!
_میدونی چرا اینجایی رودولف؟!
_آره!
_چرا اینجایی؟!
_چون اینجا نباشم،اینجا هستم!
_خب...از نظرچیز،عامیانه و سطح پایین،عاره...میشه اینجوری گفت...دیگه چی؟!
شپلق!
قمه رودولف در میز دکتر فرو رفته بود!و دکتر غالب تهی کرده،نتوانست جمله اش را کامل کند!
_ام...اما...ش...شاید...بتونیم با کمک پرستاران همین پرخاشگری شما رو کنترل کنیم؟!
_کدوم پرستارا...همون با کمالات جلوی در؟!
_خب اون یکشونه!
چند دقیقه بعد حوصله اش سر رفت. سرش را بالا آورد تا بیمار را ببیند ولی چیزی ندید.
دکتر حس بدی داشت. احساس میکرد با هوا حرف میزند، ولی تحمل کرد.
خب اینجا نوشته دنبال جدتون هستین، جدتون کیه؟
-دیدیش؟ یه جنه!
-آره دیلاق! شماها خیلی دیلاقین! به هیچ دردی نمیخورید! فقط خودم نرمالم، همین!
-پرستاراتونم نرمال نیستن!
سولام لوردی!
این مدت ها که نبودم دلت برام تنگ شده بود؟ آخییی! ناراحت نباش میدونم چقد به من وابسته ای.
نه جون تو قرمز نشو! میدونم که از خجالت قرمز شدی و داری رعد و برق می زنی.
چرا دست به چوبدستیت میبری راضی به زحمت نیستم.
آواداکیکارا؟ چه کسی کیک ها را آوادا؟ چرا دنیا سیاه شده ست در پیش چشمانم؟
-خفه شو غول احمق. مگه من هم سن تو ام؟ خوب گوش کن که اعصاب ندارم. برات یه ماموریت دارم. کیک خوبی توش هست. پاشو برو طبقه بالای این تیمارستان لعنتی که توش بستری هستی، یکم پیش دکتره بشین گناه داره.
- بعدش تو زنگ زدی و شروع کردم برای شوخی ادای تلفن گویا در آوردم.
-و در انتها برای وصل شدن به اپراتور در صورتی که هنوز زنده هستین و شارژ سیمکارتتان تمام نشده، عدد صد و سی و چهار را فشار دهید و پس از آن کلید مختلف الاضلاع را بزنید.
خوب گوش کن که اعصاب ندارم. برات یه ماموریت دارم. کیک خوبی توش هست.
اتاق دکتر هدف
البته تا لحظه ای پیش اتاق بود، چون اتاقی که درش کنده شده باشد و دیوارش ریخته باشد را اتاق نمیگویند.
و چنان صدایش مغزنواز بود که مرلین بنده مرلین! که آن بالاها بود از خواب غلفت پرید و سردرد گرفت و برای حمایت از کوتاه قامتان مظلوم جامعه جادوگری و همچنین هم قطاران مرگخوارش، یک تماس حرفه ای انداخت به آقای سوهان سال دوهزار و شونصد.
دکتر بینوا از خواب پرید و دید که نام بیمار بعدی یکم لاغرتر و عاقل تر از پدیده ای که روبرویش نشسته بود، به نظر می رسید.
و هاگرید اوردوز کرد و در حالی که می آمد وسط، کیکی از جیبش در آورد و کرد توی سوراخ مجاری تنفسی دکتر بینوا که خود چند لحظه قبل سکته کرده بود و کیک وارد شش های دکتر شد و آلاینده عجیبی تولید شد طوری که تمامی مدارس دنیا به جز فیروزکوه تعطیل شدند و همین باعث شد بچه های فیروزکوه یک روز بیشتر بروند مدرسه و چند سال بعد تمامی رتبه های اول کنکور از فیروزکوه باشند و بروند قله های افتخار را فتح کنند...
تیمارستان هم از آن به بعد هاگرید را با زنجیر به اتاقش بست و یک دکتر جدید آورد گذاشت آنجا تا جناب سوژه شهید نشوند و همه مرگخواران بتوانند بیایند و ویزیت شوند.
