لرد منتظر بود که مرگخوار دیگری از در وارد شده، سریعا بچه اش را نمایش داده و خارج شود.

ولی این بار کمی متفاوت بود، چون در باز شد و کسی وارد نشد.

لرد سیاه باز هم منتظر ماند. بیشتر و بیشتر...
-وارد شوید خب! بیخودی در باز و بسته می کنند. انتظار دوست نداریم!

-اهم!

لرد، صدای "اهم" را شنید، ولی هنوز هم کسی وارد نشده بود.

-من وارد شدم. این جا هستم. ببینین!

لرد نگاه کرد و کسی را ندید.
-نظر ما در این راستاست که وارد نشده اید و اشتباه می کنید!

ولی وقتی ردایش از سمت پایین کشیده شد، به طرف زمین نگاه کرد و بچه جدیدی را دید که گستاخانه در حال کشیدن ردای گرانقیمتش است.
-دستت را بکش تا قطعش نکرده ایم بچه! تو حاصل تربیت کدام بی وجود هستی؟

چشمان درشت بچه، پر از اشک شد. چهره لرد که در حالت عادی هم برای یک بچه، چندان دلچسب نبود، در اثر عصبانیت مفرط، ترسناک تر شده بود.

-م...من...حاصل نیستم! خ... خودم تربیت شدم. خودکفا هستم. خوب تربیت شدم؟

هنوز در بسته نشده بود که فنریر، در حالی که بچه ای رو توی بغلش گرفته بود، وارد شد.

- فنریر، بچه رو گاز گرفتی؟

روی گردن بچه، جای گاز دیده میشد.

- چیز... آخه ارباب، بچه ها خوشمزه ترن. ولی نگران نباشین ارباب، اگه تا الان نیومدم، فقط واسه این بود که حال بچه خوب نبود. ولی الان حالش خوب خوبه ارباب. فقط یه کم سرگیجه داره که اونم مشکلی نیست.

لرد آرزو می کرد کاش هنوز حال بچه خوب نشده بود و فنریر هم هنوز نیومده بود...

- خیلی خب، بگو ببینیم چی یادش دادی، زود برو که سرمون از دست شماها داره منفجر میشه.
- من یادش ندادم ارباب، طبیعت خودش یادش میده‌. الان خیلی دلش گوشت میخواد و به اولین غیر گرگینه ای که‌... می بینه... حمله... میکنه...

فنریر دیر فهمیده بود.

- تا این بچه و طبیعت ما رو به کشتن ندادن، سریع از جلوی چشممون دورشون کن.

فنریر، در حالی که سعی می کرد نذاره بچه از دستش فرار کنه، به سمت در دوید.

خلاصه:
لرد مرگخوارا رو به مهد کودک دیاگون فرستاده تا اونا به بچه‌ها از همین دوران شکل‌گیری شخصیت، سیاه بودن رو یاد بدن و هرکدوم از مرگخوارا به شیوه خودشون این کارو انجام می‌دن اما خیلی موفق نمیشن. ماتیلدا کوآلا تربیت کرده و لرد عصبانی شده و به رکسان گفته ماتیلدا و کوآلا و بچه خودش رو (بچه رکسان) رو ببره.

نکته: تا الان بلاتریکس، رودولف، مروپ گانت، ماتیلدا گرینفورت، هکتور و رکسان بچه هاشون رو نشون دادن.



رکسان هر سه نفر را برداشت و با عجله از لرد دور شد.

- ارباب پس من چی؟ من نیام.

لرد خیلی از دست مرگخواران کلافه شده بود. دیگر تحمل یک بچه دیگر را نداشت.
- نه نیا!

اما وقتی رویش را برگرداند، لیسا درست رو به رویش بود.
- دیر گفتین ارباب. دیگه اومدم!

لرد به لیسا و بچه ای را که زیر بغلش نگه داشته بود نگاه کرد.
- لیسا گفتیم نیا! مگه این بچه هندونس که اینطور زدیش زیر بغلت؟

لیسا بچه را زمین گذاشت.
- ببخشید ارباب.
- زود نشونمون بده و برو.

لیسا با خوشحالی لبخندی زد.
- شروع کن.

ولی بچه فقط پشتش را با آنها کرد.
- من با کسایی که کچلن کاری ندارم.
- چیزه ارباب... الان درستش میکنم. بچه پس چرا اینطوری میکنی؟ اون فنون جنگی رو که بهت یاد دادم رو بزن دیگه.
- نمیخوام!

و با سرعت از در بیرون رفت.

- لیسا!
- بله ارباب؟
- فقط برو.
- چشم ارباب.

لیسا نیز با سرعت از در بیرون رفت.

- ارباب، من بیام؟
- بله، بیا جمعشون کن ببرشون.
- بچه تربیت شده مو نشون ندم ارباب؟
- تویی، خالی؟ بچه تربیت شده تو نشونمون بده، بعد جمعشون کن ببرشون.

رکسان خیلی خوشحال شد. سریعا دستشو از کادر بیرون برد و از بیرون کادر، بچه مو قرمزی وارد کادر کرد.

- موهاشو قرمز کردی؟
- نه ارباب، این یکی خودش موهاش قرمز بود، گفتم شاید از فک و فامیلای ما باشه... چیز... ویزلیا باشه، گفتم با همین کار کنم، مبادا تعلیمات غلط ویزلیا روی این بچه هم تاثیر بذاره. پس...

لرد میدونست اگه بحثو عوض نکنه، تا صبح باید وراجی های رکسانو تحمل کنه.
- خیلی خب... بچه ای که تربیت کردی چیکار میکنه؟
- اتفاقا به نکته ریزی اشاره کردین ارباب... ویزلی؟

بچه مو قرمز، اسباب بازیشو از دهنش بیرون آورد و با دهن باز، به رکسان خیره شد.
- آفرین، اسم جدیدتو خوب یاد گرفتی. خب... حالا اونی که تازه یادت دادمو انجام بده!

بچه همچنان با دهن باز به رکسان خیره مونده بود. رکسان مضطرب شد.
- چیز... ارباب، فکر کنم ابهت شما رو که دید، تعالیممو فراموش کرد... بهش یاد داده بودم چجوری وقتی با خطر روبرو شد قشنگ جیغ بنفش بکشه... البته هنوز جیغ صورتی میزد. بعد یادش دادم چجوری فرار کنه که خطر به هیچ عنوان بهش نرسه...
- خالی؟
- بله ارباب؟
- دور شو... فقط دور شو! این دوتا رو هم جمع کن ببر... بچه ویزلیتو هم ببر!

کوآلایی که در درخت رو به روی دفتر لرد زندگی میکرد هر از گاهی بیدار میشد و از اتفاقاتی که در ساختمان رو به رویش در حال رخ دادن بود مطلع میشد.
از روی کنجکاوی او هم تصمیم گرفت خود را محک بزند. اما آنقدر گیج خواب بود که دستش را دراز کرد و دختری که روی شاخه پایینی درخت تکیه داده بود و در حال چرت زدن بود را برداشت و کشان کشان به طرف دفتر لرد در ساختمان مقابل برد. او هنوز متوجه این موضوع نشده بود که دختری که با خود میبرد هیچ شباهتی به بچه ها ندارد.

تق تق تق

_بیاید داخل.

لرد سرش را بالا آورد و از دیدن کوآلا و دختر جوانی که با خود آورده بود تعجب کرد.
_آه...الان کدامتان، کدام یکی را با خود آورده؟
_من سرورم. من این بچه رو تربیت کردم و آوردم تا آموزش هایی که بهش دادم نشونتون بدم.
_بچه؟ کجا؟ ما که نمیبینیمش .

کوآلا با انگشت تیلدا را که تازه از خواب بیدار شده بود به لرد نشان داد و به دختر گفت:
_زود خودت رو جمع کن و به لرد سلام کن بی ادب نباش بچه.

انگار خواب زیاد سلول های چشم و مغزش را ضعیف کرده بود که هنوزم نمیتوانست تشخیص دهد کسی که به عنوان بچه آورده است، اصلا بچه نیست.

_درود بر لرد تاریکی؟
_علامت سئوالت چیست دیگر؟شک داری؟
_آه نه سوء تفاهم نشه ارباب من هنوز خوب بیدار نشدم چشمام خوب نمیبینه.
_خب شما چه چیزی به او تعلیم دادید؟
_خیلی چیز ها. موضوعات خیلی مهم و سیاه و پلیدانه.
_پلیدانه؟هوممم جالب است. اینطور که پیداست شما در این کار خبره اید. آفرین بر شما. واقعا کوآلاهای نمونه و بی نظیری مانند شما باید کشف بشن وگرنه استعداد هایتان هدر می رود. الحق که از مرگخواران ما مفید ترین. حال آموخته هایتان را به ما نشان دهید کنجکاویم بدانیم این تعلیمات سیاه و پلیدانه چیست که یاد گرفته اید.

ماتیلدا با تعجب و سئوال گونه به کوآلا نگاه کرد.

_نگران نباش فقط کاری که همیشه میکنی رو انجام بده.

ناگهان در یک چشم بهم زدن هردوی آنها به خواب رفتند.

لرد متحیر شد که دقیقا چه اتفاقی افتاده. سعی کرد هرطور شده آنها را بیدار کند.
صدا کرد...
داد زد...
فریاد کشید...
هرچه روی میز دم دستش بود پرت کرد طرفشان...
اما دریغ از یک عکس العمل کوچک و ساده. در نهایت لرد صبرش به لبش رسید و آمد جلو و لگد محکمی به کوآلا زد و کوآلا شوت شد توی بغل ماتیلدا و هردو کاملا بیدار شدند.

_چطور جرات می کنید در محضر ما...فراموشش کن. داشتید میگفتید چی یاد دادید و شما چی یاد گرفتید؟
_خواب راحت.
_آره راست میگه خواب راحت. خررر پففف.
و هردوی آنها مجددا به خواب فرو رفتند.

لرد در حالی که با تاسف به افق خیره شده بود دستور داد یکی از مرگخوارا بیاید و آن دو نفر را با فرغون از آنجا جمع کند ببرد.

دود ناشی از انفجار اتاق، اطراف لرد را فرا گرفته بود. در میان آنهمه گرد و غبار ناگهان چهره زنی هویدا شد.

_مامان!
_جذاب مامانی یه بچه ای تربیت کردم میتونه مرز های سیاهی رو هم گام با پسر گلم جا به جا کنه.
_نخیر... مادر ما فقط برای ماست...ما مادرمان را با کسی شریک نمیشویم.

لرد سیاه نمیخواست بچه ای توجه مادر او را به خود جلب کند، او در اینجور موارد لردی بود بسیار حسود!

_ حسودی نکن فندق مامان! نگاش کن چه بچه پلیدیه این کوچولو موچولو...تازه بهش زبون مار ها هم آموزش دادم.

همزمان با این حرف، مروپ دختر بچه ای را از پایین میز لرد برداشت و به روی میزش گذاشت. بچه تعدادی اشیای عتیقه را که دزدی به نظر میرسید در پوشکش جا ساز کرده بود و با اعتماد به نفس به لرد لبخند میزد.

_مامان؟ اینا چیه تو پوشکش!
_چیزی نیست بادوم مامانی، هورکراکس هاشه، باهاشون خاله بازی میکنه فسقلی.
_هورکراکس ها فقط متعلق به ماست ... نخیر قبول نیست این تقلب است ... ما زودتر هورکراکس ساختیم!

دختر بچه که از سر و صدای لرد خاطرش مکدر شده بود چوبدستی اش را در آورد و به سمت لرد آواداکداورا ای پرتاب کرد اما از بغل گوش لرد گذشت و به دیوار پشتش خورد.

لرد:
مروپ:

بچه که حوصله اش سر رفته بود سوار مار کبرایش شد و به لرد زبون درازی کرد و رفت.

شاید مروپ مادر خوبی برای تربیت فرزندان نبود، حداقل نه برای فرزندان دیگری جز لردسیاه!

- معجون ارباب آزاد کن بدم؟
- نه هک، نه! فقط بیا ما رو بیار بیرون.

هکتور ویبره زنان به سمت لرد رفت. لرد ار ترس از دست رفتن یه جان پیج دیگه، چشماشو بست، ولی وقتی چشماشو باز کرد، دیگه اثری از چاقو ها و قمه های روی دیوار نبود.

- معجون پایین اومدن بدم؟
- نه هک، خودمون میتونیم بیایم پایین. خودمون حتی میتونستیم خودمونو آزاد کنیم، فقط خواستیم وفاداری شما ها رو بسنجیم. اربابی هستیم توانمند.

لرد پایین اومد.
- اگه این رودولفو پیدا کنیم، بلایی به سرش میاریم که دیگه نباشه، حتی وقتی هست! بچه تو کو، هک؟
-

بچه هکتور جلو اومد. خیلی بی سر و صدا. لرد خیلی تعجب کرده بود. بچه ای که هکتور تربیت کرده باشه، احتمالا باید تا الان با ویبره هاش، همه جا رو نابود کرده بود.
- این چیه تحویل ما میدی؟ فکر میکنی ما نمیفهمیم تربیتش نکردی؟
- چرا ارباب، تربیتش کردم، شما رو دیده هول شده. به ارباب نشون بده چی بلدی!

چهره بچه از فرمت به فرمت تغییر کرد. بچه از پشتش دوتا شیشه معجون بیرون آورد.

- همین؟
- نه ارباب! خیلی بچه با استعدادیه. بچه اینجا رو منفجر کن!

قبل از اینکه لرد فرصت کنه چیزی بگه، بچه دوتا شیشه رو به هم کوبید و...

بووووووم

- قبل از نابود کردن رودولف، به حساب تو میرسیم، هک!
- معجون اعصاب آروم کن بدم؟

لرد چوبدستیش رو بیرون آورد و سعی میکرد هکتور رو که هم ویبره میرفت و هم فرار میکرد، طلسم کنه.
- وایسا هک، کاریت نداریم! ... اتاقو تبدیل کرده به تسترال دونی، معجون اعصاب آروم کن میده. نفر بعد بیاد، ما وقت کافی نداریم!

رودولف به همراه پسربچه‌ای که تربیت کرده بود، خودشو به محضر ولدمورت رسوند.
ولدمورت سر تا پای بچه رو برانداز کرد...

بچه:

- رودولف؟ این بچه چرا سیبیل داره؟
- ارباب، باور کنین می‌خواست ابروهاشو بزنه، مچشو گرفتم! بعد هرچی اینا بهم گفتن این بچه تو این سن ریش و سیبیل در نمیاره، من که حالیم نشد! رفتم با زغالِ داغ واسش سیبیل ساختم! الحق که رودولف بر هر چیزی قادره، حتی وقتی که بقیه قادر نیستن!
- ... خیله خب. فهمیدیم... هی بچه، اسمت چیه؟

بچه هرچی سعی کرد حرف بزنه، فقط تونست نویز و صداهای ناموزون در بیاره.

- رودولف، این چرا صداش شبیه شغاله؟
- ارباب، از قدیم گفتن... پسر کو ندارد نشان از پدر، تو بیگانه خوانش، نخوانش پسر... ارباب، بچه از همون بچگی باید صداش کلفت باشه! راه‌حلش ساده بود، سیگاریش کردم!
- چیکارش کردی؟
- ها؟ چیزه... ینی... هیچی ارباب! ... هی رودولفَک! واسه ارباب اون شیرین‌کاری معروفه رو که یادت دادم، اجرا نمی‌کنی؟

بچه که معلوم شد رودولف اسمشو رودولفَک گذاشته، چندین کارد و ساطور و چاقو و قمه از توی پوشَکِش در آورد و پرت کرد سمت ولدمورت!
لرد وحشت‌زنان کاردها و ساطورها و چاقوها و قمه‌ها رو جاخالی داد. طوری که همراه‌شون به دیوارِ پُشت سرش چسبید و ژستِ فرعون گرفت.
- کروشیو بر تو رودولف! کروشیو! یکی ما رو از اینجا بکشه بیرووووون!

رودولف که اوضاع رو خیط می‌دید، رودولفک رو بغل گرفت و زد به چاک!

خلاصه:
لرد مرگخوارا رو به مهد کودک دیاگون فرستاده تا اونا به بچه‌ها از همین دوران شکل‌گیری شخصیت و روحیات، سیاه بودن رو یاد بدن و هرکدوم از مرگخوارا به شیوه خودشون این کارو انجام می‌دن. حالا فرصت مرگخوارا تموم شده و یکی‌یکی بچه‌هایی که تربیت کردنو پیش لرد میارن تا در موردشون نظر بده.
نکته: فعلا فقط بلاتریکس بچه‌ای که ترتیب کرده رو به لرد نشون داده.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

لرد که تمام مدت شاهد حرکات بچه‌ی تحت تربیت بلاتریکس بود، برخلاف بقیه که حسابی از دست بچه عصبانی بودن، لبخند رضایتی رو لبش نشسته بود.
- از تربیتت بسیار راضی بودیم بلاتریکس. این بچه بسیار پتانسیل مرگخواری از خودش نشون داده. فقط روی ادبش بیشتر کار کن تا بدونه ما اربابشیم و به کی باید احترام بذاره!

بلاتریکس از طلسم انفجاری‌ای که بچه تو صورتش زده بود ناخوشنود بود، اما با شنیدن این حرف لرد بلافاصله آروم می‌شه.
- چشم ارباب!
- حالا می‌تونی بری و یه دستی به سر و صورتت بکشی که شبیه کسایی شدی که انگار همین الان از منطقه جنگی فرار کردن.

بلاتریکس اطاعت می‌کنه و به دنبال بچه که قبلا از اتاق خارج شده بود، بیرون می‌ره.

لرد بعد از خروج بلاتریکس نگاهی به مرگخواران منتظر و بچه‌هایی که از سر و کولشون در حال بالا و پایین رفتن بودن می‌کنه.
- خیله خب، حالا نفر بعد بیاد جلو که منتظریم!

بلا به نور قرمز رنگی که سمت صورتش میومد خیره شده بود و در نهایت....
بووووووم

بچه قش قش با صدای بلند میخندید و با انگشت بلاتریکسو نشون میداد ، البته چون بچه طلسم رو به اشتباه میخوند بلاتریکس از موهای سیاه ژولیدش شانس آورد و فقط یه انفجار کوچیک تو صورتش خورده بود و صورتش رو شبیه موهاش کرده بود.

کراب و گویل بسرعت وارد اتاق شدن و با تعجب اول به قیافه بچه و بعد به قیافه بلا نیگاه کردن و باز به بچه و باز به بلا و باز به بچه و....

بوووم
بوووم

بچه دو هدف جدید رو زد و دوان دوان از اتاق با چوب خارج شد.