- بانو می‌دونین که من حلوا خیلی دوست دارم؟ فقط حس می‌کنم الان وقت مناسبی واسه خوردنش نیست...
- منم همینطور! دلم می‌خواد سهم حلوامو نگه دارم و رو خشکی بخورمش!
- اصلا روایت داریم حلوایی که رو خشکی خورده نشه، حلوا نیست!

مروپ دلش نمی‌خواست حلوایش، حلوا نباشد. بنابراین اندکی فکر کرد و به بررسی قضیه از زوایای مختلف پرداخت. سرانجام پس از گذشت دقایقی، رو به مرگخواران کرد:
- باشه مرگخوارای مامان؛ حلوای شما رو تو یه جای امن و خشک نگه می‌دارم که وقتی از این دریا نجات پیدا کردیم، بخورینش...

نفس راحتِ مرگخواران هنوز به انتها نرسیده بود، که با جمله‌ی بعدی مروپ، به کلی نابود شد.

-...حالا بقیه‌تون زودتر بیاین و حلواتونو بگیرین. داره سرد میشه کم‌کم. داغ بیشتر می‌چسبه.

ظاهرا مروپ فقط به همان سه مرگخوار اول، مجوزِ بعدا خوردنِ حلوا را داده بود و حالا با چشمانی مشتاق که هاله‌ای از تهدید درونشان موج می‌زد، به باقی مرگخواران زل زده و منتظر بود یک به یک بیایند و سهم حلوای عرق نعنایشان را تحویل بگیرند.

-این چیه بانو؟
-حلواست مرگخوار مامان.
-حلوا برای چی؟
-خب وقتی داریم غرق میشیم، حلوا بخوریم که بعدا عزیز مامان مجبور نشه حلوا بده.
-خب مطمئنین ارباب برامون حلوا میده؟
-عاااا...

مروپ چند دقیقه‌ای به حرفش فکر کرد.
در واقع باید میگفت:
نقل قول:
-همین بود مرگخوار مامان. حالا بخور!

مرگخوار مذکور که از مواد داخل حلوا خبری نداشت، چندین تکه بزرگ برداشت و خورد.
-مرگخوار مامان؟
-
-مرگخوار مامان؟!
-
-مرگخوار ماماااان!
-

مرگخوار مذکور که حالا در آب غرق شده بود، توجه همه مرگخواران را به خود جلب کرد.
اگر تلاشی برای نجات نمی‌کردند، قطعا باید حلوای مروپ را می‌خوردند.
و خوردن حلوای مروپ همانا و زودتر غرق شدن همانا!

-هوووم...اسرار؟! اونم زیر دریا! دقیقا چه نوع اسراری همسر عزیزم؟
-پری دریایی! نه...منظورم اسراری بود که میتونه به قدرتمند تر شدن ارباب کمک کنه. فکرشو کن بلا...شاید بتونیم اون پایین یک دستگاه "نیزه سه شاخ خدای اقیانوس ها" رو پیدا کنیم تا باهاش من پادشاه اقیانوس بشم و حرمسرای اقیانوسی راه بنداز...
-
-نه نه بلا عصبی نشو...منظورم این بود یه نیزه سه شاخ پیدا کنیم و برای ارباب ببریم تا ایشون ارباب اقیانوس ها بشن!

بلاتریکس در فکر فرو رفت. قطعا تملک چنین نیزه قدرتمندی می توانست مایه رضایت و شادمانی لرد سیاه شود.
چه هدفی از این بالاتر؟
-خب، چطوری باید بریم زیر آب همسر زیر آبی رونده عزیزم؟

چهره رودولف بسیار رضایتمند به نظر می رسید.
-کافیه بریم وسط دریا و خودمونو به غرق شدگی بزنیم تا دوتا پری دریایی با کمالات بیان و نجات غریقمون بشن و مارو با خودشون به زیر دریا ببرن.

وسط دریا

سدریک در حالی که بالشش را روی موج های دریا و سرش را بر روی آن گذاشت بود شروع به فریاد زدن کرد.
-آهای...همگی ما داریم غرق میشیم. آب توی شش هامون نفوذ کرده. نمیتونیم نفس بکشیم حتی. دیگه داریم میمیریم. کسی نبود بیاد نجاتمون بده؟ مردیما!

مروپ که تحت تاثیر تلاش های سدریک قرار گرفته بود ناگهان نگاهی به خلاصه بدبختی هایشان در چند پست قبل انداخت.
-میگما...فرزندان مامان دقت کردید که ما اصلا شنا بلد نیستیم و قوری مامان هم نتونست شنا یادمون بده؟!

مرگخواران که سر هایشان را می خاراندند به یکدیگر و سپس به مروپ نگاه کردند.

-یعنی جدی جدی داریم غرق میشیم؟ ولی من همیشه فکر می کردم توی یه پاتیل پر از معجون غرق بشم نه تو دریا!

از آنجایی که تا آن لحظه اثری از پری دریایی های باکمالات یافت نشده بود، مروپ وقت را غنیمت شمرد و در این دم آخری مشغول پخش "حلوای عرق نعناع" بین فرزندانش شد.

- خوب حالا شما هم خیلی عصبانی نشین ... بالاخره ...

- ولش کنین! خودم بهتون یاد میدم.

تمام نگاه‌ها به سمت رودولف برگشت تا قوری بتواند آرام و بی سر و صدا از سوژه خداحافظی کند.

- تو کی شنا یاد گرفتی؟

- شنا؟ چقدر قانعید. می‌خواستم بهتون زیرآبی یاد بدم.

- بحثو عوض نکن رودولف.

- چیزه ... خوب من فکر کردم برای همیشه غرق شدم و دیگه به سطح آب بازنخواهم گشت. تو هم می‌خوای بری سراغ زندگیت و پاسوز من نشی. برات این حق رو قائل شدم.

- برای خودت چی؟

- نه من قصد ازدواج نداشتم. فقط خواستم یک آمار ریز از وضعیت تاهل یه پری دریایی بگیرم. ولی با مردم زیر دریا اختلاف فرهنگی داشتیم. همونو خاستگاری تلقی کردن. آروم باش بلا ... آروم باش! وجه مثبت قضیه رو ببین. اونا به عنوان یک الگو برای مردم زمینی، برای دوماد احترام زیادی قائلن. برای همین تمام دانششون رو به من انتقال دادن. من الان یه سفیر فرهنگیم. میدونی مردمان زیر دریا چه مردمان قدرتمندین؟ میدونی چه اسراری اون جا نهفتس؟

قوری که حالا دقیقا وسط دریاچه بود و رودولف رو توی فاصله چند سانتی‌متری خودش می‌دید؛ پس دستش رو پشت گردن رودولف گرفت و اون رو کشید.
بعد از چند دقیقه بالاخره به پیش مرگخوارا رسیدن.

- سفر خوب بود جناب قوری؟

این حرف بلاتریکس، داغ دل قوری رو تازه کرد.
- آره خیلی. من یکی از آرزوهام این بود با لگد زیر کمرم شوت شم وسط یه دریاچه، که برم یه قمه‌کش رو نجات بدم و بعدم تا اینجا رو با فرار از دست سوسمارا بیام.

حد غر شنیدن بلاتریکس، 15 ثانیه بود و قوری از این حد فراتر رفته بود.

شپلق!

- چرا می زنی؟
- خواستم بگم چرا به ادامه ی کارمون نرسیم؟

قوری مربی بین المللی شنا، با مدرک از برترین آبگیر ها و برکه های جهان بود! حق نداشتند اینطور با او برخورد کنن.
- اصا من دیگه انصراف میدم.

قوری بعد از گفتن این حرف برای شنیدن جواب به مرگخواران خیره شد.

-یه جوری که جونتون در خطر نباشه و کوسه ها هم مزاحمتون نشن؟
-
-می خواین وسیله حمل و نقلتون سیستم تهویه قوی هم داشته باشه؟
-
-پذیرایی حین سفر هم که حتما براتون رضایت بخشه، درسته؟
-
-باشه. هر چی قوری عزیز امر بفرماین.

همه ی مرگخواران می دانستند که پشت لحن مهربان و لبخند ملیح بلاتریکس حتما یک دیو خشمگین پنهان شده است. فقط منتظر واکنش بعدی بودند که همان لحظه بلاتریکس چند قدم عقب گرد کرد و ناگهان به سرعت شروع به دویدن کرد و...

شوووت!

لحظاتی بعد قوری بود که در آسمان آبی چندین بار دور خودش چرخید و با زبانی آویزان که چند مگس و پروانه هم به آن چسبیده بود دقیقا در جایی که رودولف در حال غرق شدن بود فرود آمد.

توی دروازه!

-خیلی روش ایمنی بود بلا. فقط نمیدونم چرا فکر می کنم تلافیشو در میاره. کاشکی حداقل یه کوچولو آروم تر شوتش می کردی...بلاخره استادی گفتن!
-روش بهتر از این؟ نه در حین سفر خیس شد، نه با کوسه ای برخورد کرد، تازه ناهارشم میل کرد. باید بیاد ازم تشکر هم کنه.

اما به چهره خیس و خشمگین قوری نمی خورد که تشکری در کار باشد.

خلاصه:

لرد سیاه متوجه شدن که مرگخوارا شنا بلد نیستن! برای همین یه قورباغه به اسم قوری رو به عنوان مربی شنا استخدام کردن که به مرگخوارا شنا کردن یاد بده.
مرگخوارا راهی ناکجا آباد شدن تا شنا یاد بگیرن. در این بین، مروپ قورباغه رو خریده تا شنا نکنه و رودولف که قصد داشت ثابت کنه شنا بلده، پریده تو آب و دیگه بالا نیومده.
بلاتریکس ادعا می کنه که کوسه رودولف رو خورده، ولی مرگخوارا حباب های تولید شده توسط رودولف رو می بینن و از قوری می خوان بره و نجاتش بده!

.................................

-آقای قوری...با شما هستیم! حباب یعنی یکی داره اون جا نفس می کشه. چرا نمی ری تو آب؟

قوری نوک پایش را داخل آب فرو کرد و سریع بیرون کشید.
-سرده!

پالی جلو رفت و یقه قورباغه را گرفت. ولی در واقع قورباغه یقه ای نداشت و پالی پوست لزج گردنش را گرفته بود.
-دِ جونور...تو قورباغه ای. یعنی چی که سرده؟ کل زندگیت تو جکوزی گذشته؟

قوری ناراحت شد. گردنش را از دست پالی بیرون کشید.
-اون جا ممکنه کوسه ای چیزی باشه خب. من یک مربی برجسته شنا هستم! جونمو چرا به خطر بندازم؟ یکی از شما که کم ارزش تر از منه به خطر بندازه.

قوری پس گردنی محکمی از پالی خورد!

-ما همگی با ارزشیم!

قوری راه دیگری پیشنهاد کرد.
-پس منو یه جوری برسونین به اونجا که جونم در خطر نباشه...من فوبیای کوسه دارم!

رودولف که از دست و پا زدن ناامید شده بوددیگر تلاشی نکرد و برای آخرین بار به سطح آب خیره شد.

- ارباب کجایین که رودولف تون داره غرق می شه! کجایین که رودولف عزیزتون از دست رفت! از این به بعد کی براتون غر بزنه؟ کی از خونه ریدلا مراقبت کنه؟ کی آدرس ساحره های باکمالات رو پیدا کنه؟ کی کروشیو های بلاتریکس رو تحمل کنه؟...ارباب نذاشتین این لحظات آخر واستون غر بزنم!

رودولف با باز و بستن دهانش دائم درحال تولید حباب بود که این باعث می شد حباب های تولید شده به سمت بالا برود.

بیرون از آب.

- بلا تو مطمئنی آقای لسترنج رو کوسه خورده؟
- چیزی گفتی پالی؟
- فقط...
- فقط چی پالی؟

پالی با دیدن چوبدستی که از جیب بلاتریکس بیرون آمده بود، پالی حرفش را قورت داد و دیگر چیزی نگفت.

- اونجا رو نگاه کنید!

سر تمام مرگخواران به سمت جایی که سو اشاره می کرد چرخید.
- اونجا رو! چه حباب های قشنگی.
-چرا اون حباب ها داره به وجود میاد؟
- هرکی اینجا شنا بلده بره یه نگاه بندازه شاید یه گردابی چیزی اون پایین باشه.

همه به قوری خیره شدند که خود با تردید به حباب ها نگاه می کرد.

- پس چرا نمی ری تو آب؟

بعد از اینکه از شوک بیرون آمد کمی به بر و روی کوسه نگاهی انداخت. متوجه شد که کوسه چه قد و بالای رعنایی دارد و صد البته که اگر کوسه یک دوشیزه ی محترم نبود عمرا رودولف این گونه به او خیره میشد. درحالیکه که کوسه نزدیک میشد رودولف هم از وجنات و اینکه از هر باله ی همچین بانوی متشخصی هنر میبارد تااا چقدر سر سفره پدر و مادر خوب تربیت شده است تعریف کرد.

یک ساعت بعد...
رودولف هنوز از مخ زنی تسلیم نشده
- به به چه کوسه ی خوش هیکلی. چه بالی، چه دمی، عجب دندونای تیز و تمیزی دارین شما.
- ....
- چقدر شما با وقار و با کمالاتین عین یه دسته جواهر میمونین میشه شمارتون رو داشته باشم؟
-....؟
-آها بله اینجا آنتن نمیده.

سپس کمی با این حرفش در اندیشه فرو رفت. به ذهنش خطور کرد که اصلا زیر آب حرف زدن مقدور نیست تا الان فقط مشغول حباب تولید کردن بوده. پس به این نتیجه رسید که حال که حرف زدن زیر آب بی فایده است باید با یک زبان دیگر حالی اش کند که بفهمد. بعد با زبان اشاره شروع به فهماندن مخ زنیش به کوسه کرد .
از سوی دیگر همزمان مشغول بریدن طناب بوسیله اره ماهیه مفلوک با آن یکی پای آزادش بود آن هم پایی که از سرگیجه ی اره ماهی معلوم بود چند وقت است در جوراب بوده.
دقایقی بعد....
- بلا....کمکککک...اره ماهیه دستمو گاز گرفته ول نمیکنه...هوووی یکی به این کوسهه بفهمونه ما ناموس داریم واسه خودمون دست از سرمون بر دارههه.
کوسه درحالیکه پاچه ی شلوار رودولف را سفت چسبیده بود و ول نمیکرد با دمش به اره ماهی لگد میزد که دست رودولف را ول کند.

بلاتریکس کرال سینه زنان به سمت جمعیت مرگخوار که منتظر رسیدن بلاتریکس و رودلف بودند خیره در آب جلو ساحل وایساده بودند.بلاتریکس به محض اینکه به ساحل رسید چهره غمگین به خود گرفت و دستانش را جلو چشمانش گذاشت.
_متاسفانه رودولفو کوسه کشید پایین ،نتونستم کاری براش بکنم.

با این حرف بلاتریکس ملت مرگخوار متعجبانه به بلاتریکس نگاه کردند ؛ قوری در فکر خود به عاقبت بدی که در انتظارش بود فکر میکرد و میدانست اگر پایش به خانه ریدل ها برسد و خبر مفقود شدگی رودلف را دهد لرد را آن را به دو قسمت مساوی تقسیم میکند، اما نباید اینطوری میشد ، او درون آب پرید ولی بلاتریکس با تمام قدرتی که داشت پای درازش را گرفت:

_بذار برم،ولم کن، ولم کن.
_اون دیگه رفته ، الان فقط ازش یه مشت کف روی آب مونده.
_نه، ولم کن ، می خوام بدم.
_نمیشه اونجا پر کوسس.

مروپ کمی مشکوک شده بود و چهره ای متفکرانه به خودش گرفت.
_اونوقت تو چطور نجات پیدا کردی؟

در اعماق دریا

رودولف دست پا زنان سعی داشت بالا برود اما زورش به تخته سنگین نمیرسید؛ ناگهان نگاهش به آره ماهی افتاد و سعی داشت تا طناب رو ببرد که با دیدن کوسه که جلو اش وایساده بود و با لبخندی تا بناگوش او را نگاه میکرد از حرکت ایستاد.